เสียงกระซิบ ในห้วงทะเลลึก
แผ่นหินที่จมอยู่ใต้ท้องทะเลลึก ถูกจารึกด้วยลายมือที่งดงามและหมึกสีทอง ถักทอเป็นเส้นด้ายแห่งความรู้สึกมากมาย ที่ผู้เขียนมีต่อเพื่อนเก่า
เสียงกระซิบ ในห้วงทะเลลึก
ถึง ปลาบางตัวที่ซ่อนอยู่ใต้น้ำ
นับตั้งแต่ที่คลื่นได้กลืนกินเธอ กาลเวลาก็ได้ล่วงเลยไปเกือบห้าสิบปีแล้ว ดูเหมือนฝีเท้าของกาลเวลา จะเร็วกว่ากระแสไหลวนของมหาสมุทรเสียอีก
หลังจากที่เธอจากไป ฉันก็เริ่มหลงใหลในการอาบน้ำ คงเพราะวังศิลาเมฆาที่ไร้ซึ่งปลาแหวกว่ายได้เพิ่มกลิ่นหอมเข้ามา ฉันเข้าใจแล้วว่าทำไมคนบางคนถึงชอบท่องไปในก้นทะเล คลื่นที่ไหลผ่าน สามารถชะล้างความเหนื่อยล้าและความกังวลใจได้จริงๆ
แต่ที่น่าเสียดายก็คือ ข้างๆ หูกลับขาดเสียงที่ไพเราะไป เป็นความผิดของเธอที่ชอบฮัมเพลงอยู่ข้างๆ ฉันตลอดเวลา ทำให้ฉันไม่อาจชื่นชมเสียงเพลงของนักร้องคนอื่นๆ ได้อีก ทำให้ครึ่งเทพผู้ครอบครองจินตนิยม ยากจะชื่นชมความงดงามของเสียงดนตรีได้ ความผิดใหญ่หลวงเช่นนี้ ไม่รู้จริงๆ ว่าเมื่อไหร่ถึงจะให้เธอได้ชดใช้
แต่ช่วงนี้ตอนที่อยู่ในสระ ฉันได้กลิ่นคาวปลาที่คุ้นเคยอีกแล้ว คงเพราะความคิดถึงของครึ่งเทพเช่นเธอ มาเยือนที่นี่อย่างเงียบๆ ใช่รึเปล่า?
ช่างเป็นปลาที่น่าหงุดหงิดจริงๆ ถ้านึกถึงกันขนาดนั้น ไม่ออกจากสายน้ำที่หยุดนิ่งอันรกร้างนั่น แล้วมาเจอฉันอีกครั้งให้สิ้นเรื่องเสียเลยล่ะ? ฉันคุ้นเคยกับพลังศักดิ์สิทธิ์แห่งจินตนิยมแล้วล่ะ ผลงานในตอนนี้ จะไม่ถูกน้ำทะเลกัดเซาะและจะไม่ถูกมีดดาบทำร้าย แต่ฉันก็ไม่เจอแขกที่คู่ควรกับพวกมันอีกเลย บางทีอาจมีเพียงรูปร่างของเธอเท่านั้น ถึงสามารถแสดงฝีมือของครึ่งเทพออกมาได้
ฉันถักทอเสื้อผ้าใหม่ไว้เยอะมาก เยอะมากๆ แล้วก็เยอะมากๆ เก็บไว้ในห้องลับที่คฤหาสน์ของฉันนั่นแหละ... เธอรู้ว่าเป็นห้องไหน... ถ้าวันหน้าเธอกลับมา Okhema อย่าลืมเอาพวกมันไปด้วยนะ เสื้อผ้าพวกนี้ไม่ได้ถักทอมาเพื่อเธอหรอกนะ แต่ถ้าไปอยู่บนตัวของคนที่น่ารังเกียจ ก็จงให้ไฟสงครามเผาจนกลายเป็นเถ้าถ่านเสียดีกว่า
บอกตามตรง ฉันไม่รู้ว่าเธอจะได้อ่านจดหมายฉบับนี้มั้ย สี่สิบเก้าฉบับก่อนหน้านี้ก็ไม่มีการตอบกลับเลย หรือฉันจะส่งจดหมายผิดวิธี?
นักบวชของเธอบอกฉันว่า แค่ทำให้แผ่นหินจมลงสู่ห้วงทะเลลึกของ Styxia ครึ่งเทพก็จะรับรู้ได้ บางทีฉันควรจะทำแบบจักรพรรดินี แล้วทำให้อีกฝ่ายจมลงสู่ก้นทะเลโทษฐานที่หลอกลวงเบื้องสูง เพื่อสังเวยให้เธอและฝูงปลาของเธอ แต่เธอไม่ชอบเลือดของมนุษย์ ทุกครั้งหลังการเข่นฆ่า จะต้องชำระล้างคราบเลือดตามตัวให้สะอาด เพราะงั้น ฉันจะไว้ชีวิตอีกฝ่ายก็แล้วกัน
พูดแล้วก็น่าอายจริงๆ ถึงแม้คำสาปจะกำลังกัดกร่อนความรู้สึกของฉัน ฉันก็ไม่อาจตัดใจได้อย่างจักรพรรดินี ทำให้ชาวเมืองผู้ไม่รู้กาลเทศะเงียบไปตลอดกาล เพราะฉันยังรับรู้ถึงความเศร้าของผู้คนในภัยพิบัติ และรับรู้ถึงความทุกข์ทรมานที่กระเพื่อมอยู่ในจิตใจของพวกเขาได้จากด้ายทอง ได้ยินแขกผู้มีเกียรติจากนอกท้องฟ้าบอกว่า ความรู้สึกเห็นใจนี้ เคยทำให้ฉันในสักโลกหนึ่งต้องตกอยู่ในหายนะ... มันทำให้ฉันรู้สึกกังวลใจ แต่ก็ทำให้ฉันรู้สึกปลาบปลื้มเช่นกัน... ถึงแม้จะผ่านไปอีกพันปี ฉันก็ไม่อาจกลายเป็นจักรพรรดินีคนที่สองได้ แต่ก็จะไม่กลายเป็นรูปปั้นเทพเจ้าที่แสนเยือกเย็นเช่นกัน
ตอนนี้ ทหารทั่วหล้ากำลังจ้องมองฉัน สายตาที่ผู้คนจ้องมองผู้นำ ร้อนแรงกว่าตอนที่จ้องมองครึ่งเทพซะอีก ฉันยากที่จะหลบเลี่ยงความร้อนระอุของพวกมันได้ มีเพียงในสระอาบน้ำที่ไร้ผู้คน เบื้องหน้ารอยยิ้มของอาจารย์ และในจดหมายที่ส่งให้เธอ ซึ่งไม่รู้ว่าเธอจะได้อ่านมั้ย ฉันถึงจะปลดเปลื้องเสื้อผ้าอันหนังอึ้ง แล้วอาบน้ำชำระกายให้สดชื่น
อันที่จริง บางครั้งด้ายทองก็จับการสั่นไหวของโชคชะตาได้ มันกระซิบบอกถึงจุดจบของเส้นทางชีวิตให้ฉันฟัง แล้วจุดจบนั้นก็ใกล้เข้ามาแล้ว ถึงแม้ขุนพิธีการจะแบกรับบ่วงพันธนาการของกฎเกณฑ์เอาไว้ แต่อำนาจควบคุมก็ยังเหนือกว่าไททันทั้งมวล กาลเวลาผ่านพ้นไปกว่าครึ่งศตวรรษ พลังของพวกเรากับเขา มีฝ่ายนึงที่เพิ่มขึ้น และอีกฝ่ายนึงก็ลดลง สงครามครั้งใหญ่กำลังมาเยือน และความพ่ายแพ้ครั้งใหญ่ก็กำลังจะมาถึง
แต่ฉันจะไม่สิ้นหวังกับเรื่องนี้ เพราะนักบวชแห่งกาลเวลาผู้นั้นได้นำคำสัญญามา: โดยสัญญาว่าเธอคนนั้นกับคนรุ่นหลัง จะรับช่วงต่อภารกิจสำคัญแห่งอนาคต สัญญาว่าวีรชนที่สิ้นใจในสงคราม จะยับยั้งความโชคร้ายที่แพร่กระจายเอาไว้ อีกทั้งสัญญาว่า ผู้กอบกู้ที่เดินทางไปไกลจะต้องกลับมา แล้วบรรเลงบทเพลงแห่งชัยชนะให้แก่พวกเรา
ฉันอยากเชื่อในคำสัญญาของเจ้าตัวนะ และฉันก็เชื่อว่า ไม่สิ ขอร้องต่างหาก... ฉันอยากให้เธอรับภารกิจใหม่ และเข้าร่วมการเดินทางครั้งใหม่ในอนาคต หวังว่าความเอาแต่ใจของฉันจะทดแทนคำสั่งของราชันได้ เพื่อนำทิศทางใหม่มาให้แก่ปลาที่สับสน
พูดถึงเรื่องนี้ เดิมทีฉันไม่ควรเสียใจในโชคชะตาอีก แต่น้ำในจิตใจของฉัน ยังคงก่อตัวเป็นระลอกคลื่นที่ไม่อยากยอมแพ้...
ถ้าในกาลเวลาที่ทั้งสงบและแสนสั้นนั้น ฉันสามารถไปงานเลี้ยงกับเธออีกสักครั้ง
ถ้าในเมืองที่เธอปกป้องอยู่ ฉันได้เรียนรู้วิชาดาบจากเธออีกสักครั้ง
ถ้าในคืนก่อนออกเดินทาง ฉันสามารถมอบคำแนะนำให้เธอได้อีกสักครั้ง
ถ้าในอนาคต ฉันมีโอกาสได้ยินเสียงเพลงของเธออีกสักครั้ง
มันคงจะดีไม่น้อยเลยนะ
Aglaea