วาจาพาที: ว่าด้วยน้ำอมฤตและนิสัย
แผ่นหินที่ตั้งอยู่ใกล้กับเขตหมักบ่ม ได้บันทึก "เกร็ดความรู้" เกี่ยวกับน้ำอมฤตเอาไว้ ด้วยลายมือที่บิดเบี้ยว ดูเหมือนว่าขณะที่เขียน ผู้เขียนคงกำลังเมามายอยู่เป็นแน่
วาจาพาที: ว่าด้วยน้ำอมฤตและนิสัย
"บทนำ"
น้ำอมฤตนั้นอร่อยมาก คนที่ชอบน้ำอมฤตล้วนเป็นคนดีทั้งนั้น
แต่คนดีก็มีหลายประเภท ดังนั้นพวกเราต้องดูดีๆ ว่าพวกเขานั้นดีแค่ไหนกันแน่
"บทนำ 2"
ทำไมฉันต้องเขียนบทความนี้ด้วยน่ะเหรอ เพราะฉันเป็นนักวิชาการ และตอนนี้ฉันก็มีความสุขมาก ตรรกะทุกอย่างล้วนสมเหตุสมผล
ฉันไม่ได้ดื่มเยอะนะ เปล่าเลย
"ว่ากันตามรสชาติ"
- รสองุ่น (น้ำอมฤตดั้งเดิม)
ของโปรดของชาวท้องนภาพวกนั้นแหละ ฉันเดาว่า พวกเขาคงยืนกรานจะดื่มแบบเพียวๆ เพราะบนท้องนภาไม่มีน้ำอมฤตแน่ๆ
ไปถามมารอบนึงละ คนที่ยึดติดกับรสดั้งเดิมมีอยู่ไม่น้อย พวกหัวโบราณนี่มีอยู่เพียบเลยแฮะ
- รสทับทิม (น้ำอมฤตโลหิต)
เรื่องที่ทุกคนรู้กันอยู่ก็คือ น้ำอมฤตรสทับทิมไม่มีส่วนผสมขององุ่นเลย
อีกเรื่องนึงที่ทุกคนต่างรู้กันดี คือถ้าคนคนนึงบอกว่าตัวเองชอบน้ำอมฤตรสทับทิม (โดยเฉพาะพวกคนที่ใช้คำว่า "คิดถึงจังนะ") ก็อย่าไปยั่วโมโหพวกเขาเด็ดขาด เพราะมีโอกาสอย่างมากที่คุณจะสู้ไม่ไหว
- รสข้าวสาลี (น้ำอมฤตทองคำ)
"ทุกคนไม่อาจดื่มทั้งน้ำอมฤตและน้ำค้างโลหิตเทพได้ แต่สีทองเฉกเช่นวีรชนก็มักจะทำให้ผู้คนอยากลิ้มลอง
น้ำอมฤตทองคำคือรสนึงที่ผู้คนชื่นชอบกันมากที่สุด มันคือสัญลักษณ์ของความปรารถนาต่ออนาคตของผู้คน"
ตลกชะมัด ทั้งหมดนี้เป็นคำโฆษณาชวนเชื่อทั้งนั้นแหละ แต่อย่าให้พูดเลย ฉันเองก็ชอบรสนี้ที่สุดเหมือนกัน
...
- รสสะระแหน่ (น้ำอมฤตสมุนไพร)
ทั่วทั้ง Amphoreus มีเพียงคนจากลานพฤกษ์เท่านั้นที่จะสั่งน้ำอมฤตแบบนี้ รสชาติมันเข้มข้นเหมือนหัวข้อวิจัยของพวกเขาเลย
แบบที่ว่าจะชอบโต้เถียงกับคนอื่น เจอเรื่องอะไรก็มักจะซักไซ้จนถึงที่สุด แต่ถ้าเกิดเรื่องอะไรขึ้นมาจริงๆ ก็ต้องไปหาพวกเขานั่นแหละ
น่าเสียดาย ตั้งแต่ศาสตราจารย์ผู้ปากคอเราะรายคนนั้นเต็มใจกลายเป็นก้อนหิน ก็ไม่มีคนสั่งมันมาดื่มนานแล้ว
- เอาอะไรก็ได้มาให้ฉันแก้วนึง (เห่ย)
คนพวกนี้แค่มาคุยเล่น พวกเขาไม่ชอบน้ำอมฤตด้วยซ้ำ ถ้าไล่พวกเขาไปได้ ท่าน Phagousa จะต้องยกย่องคุณแน่นอน
"ตามความเข้มข้น"
ฉันจะเขียนเรื่องนี้ทำไมนะ ความเข้มข้นของน้ำอมฤตของ Phagousa มันสุ่มทั้งนั้นแหละ หลังจากท่าน Hysilens เข้ามารับช่วงต่อก็ไม่ได้เปลี่ยนไปเท่าไหร่ แต่ไหนๆ เขียนแล้วก็เขียนไปเลยแล้วกัน
เนื่องจากเป็นการสุ่ม ดังนั้นความชอบเกี่ยวกับความเข้มข้น จะไม่ส่งผลต่อทัศนคติที่ฉันมีต่อคนคนหนึ่งนะ
- อ่อนมาก (ระดับความเมา 10% หรือน้อยกว่า)
คนที่ชอบน้ำอมฤตแบบนี้ขี้ขลาดทั้งนั้นแหละ!!!!!! ดื่มง่ายและได้รับความนิยมมาก ตอนที่พลังศักดิ์สิทธิ์ของมหาสมุทร กำลังจะพุ่งจากท้องของคุณไปยังปาก ผู้คนจะภาวนาให้น้ำอมฤตขวดต่อไปที่เปิด เข้มข้นในระดับนี้นี่แหละ
ผู้สนับสนุนความเข้มข้นนี้ ล้วนมีคุณสมบัติที่เข้ากับคนอื่นได้ง่าย ก็เหมือนกับพวกขี้แพ้ เหมือนกับคนหนุ่มสาว ชาวต่างแดน ที่เพิ่งเข้าร่วมกองทัพได้ไม่นานพวกนั้นน่ะ ถึงแม้ตอนนี้พวกเขาจะอายุพันกว่าปีแล้วก็ตาม
- อ่อน (ระดับความเมา 10-20%)
โอ้ อันนี้แหละที่ฉันชอบ แค่เห็นฉัน ก็รู้แล้วว่าคนที่ชอบความเข้มข้นระดับนี้เป็นคนยังไง... ร่าเริง มีใจใฝ่รู้ เหมาะที่จะเป็นคนคู่ใจในระยะยาว ข้อเสียเดียวก็คืออารมณ์แปรปรวน
ขอแนะนำรสฝ้ายเลย
- ธรรมดา (ระดับความเมา 20-35%)
คนที่ชอบความเข้มข้นระดับนี้ ก็คือคนธรรมดาทั่วไป เรื่องที่ชอบทำที่สุดก็คือจับกลุ่ม แล้วดื่มกันแก้วแล้วแก้วเล่า
"อึก... น้ำอมฤตนี้เข้มข้นกำลังดี ขอสรรเสริญแด่ Phagousa"
จะว่าไปท่านขุนพลอะไรสักอย่างกับขุนพลอีกคน ที่มักจะอยู่ด้วยกันก็ชอบความเข้มข้นแบบนี้เหมือนกัน ชื่อขุนพลพวกนี้จำยากซะจริงๆ
- เข้มข้น (ระดับความเมา 30-50%)
ไม่เข้าใจ แล้วก็ไม่อยากเข้าใจด้วย
- เข้มข้นมาก (ระดับความเมา 50% ขึ้นไป)
โอ้ ขุนพลถักทอทองคำ ฉันคิดถึงฝีมือของคุณซะแล้วสิ
คนที่ชอบความเข้มข้นระดับนี้ ส่วนใหญ่จะสร้างคุณงามความดีไว้ในสงครามมากมาย หรือเคยทิ้งบาดแผลอะไรเอาไว้... ไม่ว่าจะภายในจิตใจหรือภายนอกก็ตาม
พวกเขาเกิดมาพร้อมกับความแน่วแน่เป็นพิเศษอยู่แล้ว แนะนำให้ผูกมิตรกับคนพวกนี้เอาไว้เยอะๆ เรื่องราวที่มาจากปากของพวกเขา มากมายเสียจนทำเอาฉันจมน้ำได้เลย
- น้ำอมฤตเลียนแบบ (ดื่มแล้วไม่เมา แค่เครื่องดื่มที่เลียนแบบรสชาติเท่านั้น)
เกือบลืมไปเลยว่ามีของแบบนี้ด้วย
ว่ากันว่าผู้ดูแลน้ำอมฤตผสมมันไว้ให้ ท่านนักบุญหญิงตัวประกันคนนั้นเมื่อนานมาแล้ว จากนั้นก็พบว่าเหมือนมันจะเป็นความเข้าใจผิด
เดิมทีจะผนึกเอาไว้ แต่มีคนไปเจอเข้า ก็เลยเอามาใช้เป็นเครื่องดื่มทดแทนน้ำอมฤต เพราะถึงยังไงก็ไม่ควรออกรบทั้งๆ ที่เมานี่นา
สมัยนี้ไม่มีแล้วล่ะ เดิมทีก็ผลิตได้ไม่เยอะไม่เท่าไหร่ และก่อนที่งานเลี้ยงจะเริ่มขึ้น ดันถูกแมวตัวนึงดื่มไปจนหมดด้วย
ฉันล่ะอยากลองบ้างจริงๆ
"บทส่งท้าย"
โอ้! ท่าน Hysilens การเขียนบันทึกแผ่นหินนี้ ฉันใช้เวลาไปตั้งหกชั่วโมงสี่สิบห้านาที พอเขียนเสร็จฉันก็สร่างเมาเป็นปลิดทิ้ง
ฉันเขียนอะไรไปเรื่อยเปื่อยนั่นแหละ
แต่ถึงยังไงทุกคนก็เมาแล้ว งานเลี้ยงย่อมไม่มีวันเลิกรา คงไม่มีใครสนใจหรอกว่าฉันจะเขียนอะไร งั้นก็ทิ้งมันไว้ตรงนี้ขำๆ ละกัน
โอ้ท่าน Hysilens นี่ฉันเขียนอะไรไร้สาระไปเนี่ย ฉันต้องเปิดอีกขวดแล้ว แค่นี้ก่อนกันนะ