ไปมรณาบัตรจาก Pollux
โปสต์การ์ดจากคนรู้จักในโลกอนธการ ดูเหมือนจะสลักไว้บนเกล็ดมังกรชิ้นหนึ่ง และด้านล่างของโปสต์การ์ด ก็คือดอก Antila ที่เหี่ยวเฉาไปนานแล้ว
ไปมรณาบัตรจาก Pollux
ถึงคุณ ผู้บุกเบิก
ฉัน... ไม่รู้ว่าควรจะทักทายคุณยังไงดี เพราะพวกเราต่างไม่เคยเจอกันมาก่อนในชาตินี้
คุณ Cyrene เคยล้อเล่นอยู่บ่อยๆ ว่าในชาตินี้ คุณ ผู้บุกเบิก ยังค้างกอดฉันอยู่ทีนึง ตอนที่ได้ยินครั้งแรกฉันแค่รู้สึกว่าคำพูดนี้ช่างน่าอาย แต่หลังจากฉันดำดิ่งสู่โลกอนธการและผ่านพ้นวันเวลาอันยาวนาน ฉันก็เริ่มอิจฉาตัวเองคนที่ได้พบคุณเสียอย่างนั้น... และเริ่มหวังว่า หนี้ค้างปลอมๆ นี้จะได้รับการชดใช้จริงๆ นะ
เฮ้อ อย่าหัวเราะเยาะฉันเลยนะ
โลกอนธการงดงามและเย็นยะเยือกกว่าที่ฉันคิดไว้มาก ที่นี่ ฉันได้เจอกับ Polyxia น้องสาวของฉัน และยังได้พบกับใบหน้ามากมาย ที่ทั้งคุ้นเคยและแปลกหน้า... อย่างเช่น วีรชนหลายร้อยคนที่จากไปในการไล่ล่าเปลวไฟครั้งแรก ถึงแม้สติของพวกเขาจะแตกสลาย แต่ตราที่หน้าอกกลับยังคงแวววาวระยิบระยับ แล้วก็ท่าน Aglaea เธอมอบแมลงให้ฉันไว้เป็นเพื่อนตัวนึง จากนั้นก็หายไปในทุ่งดอกไม้อย่างเงียบๆ...
หลังจากนั้นไม่นาน อาจารย์ Tribbie ก็ใช้พลังศักดิ์สิทธิ์จนหมด และเปิดประตูที่เชื่อมต่อระหว่าง Styxia กับวังวนนิรมิต ซึ่งรุ่นพี่ Hysilens ได้รักษามันไว้ด้วยพลังศักดิ์สิทธิ์ ก่อนที่อาจารย์ Tribbie จะจากไป เธอได้กำชับฉันไว้ว่าต้องปกป้องเส้นทางนี้ให้ดี ตลอดหลายปีที่ผ่านมา ฉันได้เห็นเพื่อนๆ ของฉันจากโลกอนธการไปทีละคนๆ ในบรรดาพวกเขา ถึงขั้นยังมีหลายคนไม่อาจมายังโลกอนธการได้ด้วยซ้ำ อย่างเช่น... Mydei ที่วิญญาณแตกสลายกลายเป็นเสี่ยงๆ และยังมีอาจารย์ Anaxa ที่หลอมตัวเองกลายเป็นศิลานักปราชญ์ไปเสียแล้ว
จนท้ายที่สุด เมื่อทั้ง Amphoreus ไม่มีมนุษย์คนใดเหลือรอดอยู่อีกต่อไป รุ่นพี่ Hysilens จึงต้องรวบรวมพลังศักดิ์สิทธิ์ทั้งหมดไว้ในงานเลี้ยงของ Styxia เพื่อผนึก Lygus และเมื่อสูญเสียพลังแห่งมหาสมุทรไป เส้นทางที่เชื่อมต่อระหว่าง Styxia กับวังวนนิรมิตก็เริ่มแตกสลาย สุดท้ายฉันเลยตัดสินใจ... ใช้รูปลักษณ์ของมังกรมรณาไปควบคุมน้ำในแม่น้ำอนธการ เพื่อปกป้องเส้นทางนั้นเอาไว้
ก่อนที่จะทำให้ตัวเองกลายเป็นมังกรมรณา ฉันเคยครุ่นคิดอย่างหนักว่า จะทิ้งอะไรไว้ให้คุณได้บ้างไหม แต่แน่นอนว่าร่างมังกรมรณา ไม่อาจร้องขออ้อมกอดจากใครได้อีกแล้ว
ขณะที่กำลังสับสน ฉันก็นึกขึ้นได้ว่าคุณ Cyrene เคยแอบบอกฉันไว้ว่า ในวัฏจักรครั้งก่อน คุณเคยแอบหวังว่าฉันจะส่ง "ไปมรณาบัตร" ให้คุณจากโลกอนธการ ดังนั้น ฉันจึงใช้โอกาสที่ร่างกายในตอนนี้ยังพอจะจับปากกาได้ เขียนจดหมายฉบับนี้ให้กับคุณ และให้ Antila ที่เติบโตขึ้นนำมันออกไปจากโลกอนธการ เพื่อรอให้คุณมาเก็บไป
สักวันหนึ่ง เมื่อคุณไปยังวังวนนิรมิตตามเส้นทางนั้น ก็อาจเจอ "ไปมรณาบัตร" ใบนี้ในพุ่มดอกไม้ Antila ก็ได้ หรือบางที ฉันในตอนนั้นอาจใช้พลังศักดิ์สิทธิ์จนหมด แล้วตกอยู่ในห้วงนิทรา อีกทั้ง Antila ทั้งหลายคงเหี่ยวเฉาไป...
แต่นี่ไม่ใช่การบอกลาตลอดกาลอย่างแน่นอน ถ้าคุณทำภารกิจกอบกู้ได้สำเร็จ และเมื่อโลกใหม่มาถึง ฉันจะร้องขอมันจากคุณอย่างกล้าหาญแน่นอน
อ้อมกอดที่ช้าไปนับพันปีนั่นน่ะ
Castorice