ขวดลอยน้ำในวัยเด็ก Phainon

จดหมายเขียนมือในขวดแก้ว กระดาษทำจากเนื้อฟางข้าวสาลี ขอบตัวหนังสือชุ่มน้ำจนเลือนราง

ถึง คนที่เก็บขวดลอยน้ำได้ในอนาคต

ตอนนี้ถึงสิ้นปี เป็นเดือนแห่งโชคชะตาแล้ว ทุกคนในหมู่บ้านบอกว่า ในวันสุดท้ายของเดือนแห่งโชคชะตา ถ้าทำอะไรบางอย่างที่เกี่ยวกับโชคชะตา บางทีอาจได้รับโชคดีที่น่าประหลาดใจและไม่คาดคิดก็ได้
เพราะงั้น ฉันเลยตัดสินใจเขียนจดหมายโยนลงไปในทะเล เฝ้าดูว่าทิศทางของกระแสน้ำจะส่งมันไปที่ไหน
ฉันอยากเล่าเรื่องหมู่บ้านเล็กๆ ของพวกเราให้คุณฟัง แล้วก็ยังมีความฝันของฉันด้วย

หมู่บ้านเล็กๆ ของพวกเราชื่อว่า Elysiae คุณเคยได้ยินชื่อที่นี่มั้ย?
ฉันจะเล่าให้คุณฟังก็ได้นะ ที่นี่มีทุ่งข้าวสาลีสีทองเหมือนกับท้องทะเล มีต้นไม้สูงใหญ่ที่ใบไม้ร่วงโรย แถมใจกลางหมู่บ้านยังมีรูปปั้นของ Oronyx อยู่ด้วย
ทุกปลายปี ในหมู่บ้านจะจัดเทศกาลเหมันต์ พวกเราจะวางขนมอบอาหงุ่ง ปลาเป๋าสมุนไพร นมแพะ... กับของอร่อยๆ เอาไว้ด้านล่างรูปปั้นเทพ
เทศกาลปีที่แล้ว ฉันแอบจิ๊กลูกกวาดข้าวสาลีมากิน เหนียวจนฟันร่วงเลย พ่อกับแม่บอกว่า ถ้าโยนฟันไว้ใต้ต้นไม้ หรือฝังไว้ใต้ก้อนหิน ฟันก็จะงอกใหม่เร็วเหมือนต้นกล้าที่ขึ้นจากดินเลย
ฉันจำได้ว่าฉันหาแล้วหาอีก ไปแหวกหญ้ารกๆ ที่หลังบ้าน จนเจอโพรงลึกลับเข้า ฉันเลยทิ้งฟันไปในโพรง แล้วใช้สองมือทำเป็นแตร ตะโกนว่า "เฮ้... ออกมานะ...!"
แต่ก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น ปีนี้พอลองไปดูอีกที ก็หาโพรงต้นไม้ไม่เจอแล้ว แปลกจังเลย

ฉันเล่าเรื่องพวกนี้ คุณคงไม่คิดว่าฉันเป็นเด็กน้อยหรอกใช่มั้ย? ฉันไม่เหมือน Cyrene เธอดูแลงานเทศกาลได้แล้ว แถมยังใช้ไพ่พายากอนทำนายอนาคตเก่งด้วย
ว่ากันว่า ถ้าพวกเราจับได้ไพ่อะไร อนาคตก็จะกลายเป็นคนแบบนั้น คราวก่อน ฉันจับได้ไพ่ของ "ผู้กอบกู้" ทุกคนก็ร้อง "ว้าว" ออกมาเลย
ทุกคนชอบ "ผู้กอบกู้" แต่ฉันชอบ "ผู้พเนจร" หรือ "นักวิชาการ" มากกว่า เพราะว่า ผู้กอบกู้เป็นคนที่มีเขียดมากๆ ต้องแบกรับความรับผิดชอบที่หนักมากๆๆ ด้วย
ฉันไม่ได้เก่งขนาดนั้นสักหน่อย ไม่เป็น "ผู้กอบกู้" ดีกว่า

ใน Elysiae มีน้อยคนนักจะออกเดินทางไกล พวกเราเลยได้ยินเรื่องภายนอกน้อยมาก ฉันรู้แค่ว่าข้างนอกมีเมืองต่างๆ และยังมีวีรชนผู้ยิ่งใหญ่อีกมากมาย ที่ไม่ดีก็คือ พวกเขาต่อสู้ทำสงครามกันอยู่ตลอดเลย
ฉันไม่ชอบต่อสู้
ถ้าโลกเหมือนกับหมู่บ้านพวกเรา ทุกคนรู้จักกันและกัน เก็บเกี่ยวข้าวและต้อนแกะด้วยกัน จะยังต้องการผู้กอบกู้ไปอีกทำไม?

แต่ครู Pythias กับลุง Galba บอกว่า สักวันนึงในอนาคต รอฉันโตขึ้นอีกหน่อย ก็ควรออกไปดูโลกภายนอกบ้าง
ถ้าเป็นแบบนั้น ที่ที่ฉันอยากไปที่สุดก็คือเมืองปราการเค็มเนาะที่แสนเกรียงไกร อยากให้ปรมาจารย์ช่างผู้ยิ่งใหญ่ที่เก่งที่สุดของที่นั่น ตีดาบให้ฉันสักเล่ม
ถ้ามีดาบเล่มนี้ ฉันอยากจะปกป้องหมู่บ้านของพวกเราให้ดี ฉันไม่ไปออกรบหรอก
ตอนนี้ ฉันยังไม่มีดาบของตัวเองเลย มีแค่ไม้พลองกับจอบก็เท่านั้น

อ้อ จริงด้วย! ฉันยังหวังด้วยว่า พอถึงเวลานั้น โลกภายนอกจะไม่ต้องการผู้กอบกู้แล้ว
ฉันคิดว่า นั่นคงเป็นเรื่องที่ดีที่สุดของที่สุดเลย

นี่แหละบ้านเกิดของฉัน ความฝันของฉัน คุณคนที่เก็บขวดนี้ได้ บ้านเกิดและความฝันของคุณเป็นยังไงเหรอ?
คุณทำแบบฉันก็ได้นะ เขียนมันเป็นจดหมาย แล้วโยนลงทะเล ปล่อยให้โชคชะตาส่งขวดนี้ไปยังสถานที่ต่อไป

โอ๊ะ! เหมือนเรียงความที่เขียนในห้องเรียนของครู Pythias เลย สะกดผิดไปตั้งเยอะด้วย
หวังว่าคนที่เก็บได้จะไม่ใช่ครูนะ ไม่งั้นฉันได้โดนหักคะแนนแล้วอยู่ต่อหลังเลิกเรียนแน่