จดหมายโต้ตอบกับ Nympha
จดหมายที่คู่รักฝากไว้กับคุณ ก่อนที่จะจากไป ซึ่งบันทึกเรื่องราวต่างๆ ตั้งแต่ที่ทั้งสองได้รู้จัก จนกระทั่งรักกันเอาไว้
จดหมายโต้ตอบกับ Nympha
Nympha หากทวยเทพอนุญาตให้คนธรรมดาอย่างผม ใช้จดหมายเพื่อทักทายร่างจำแลงแห่งความงดงามที่เดินดินนี้ ก็ขอให้เทพสวรรค์ใช้สายลมอันอ่อนโยนปกป้องคุณ ดุจดั่งหยาดน้ำค้างที่ดูแลกลีบกุหลาบในยามประตูด้วย
การได้พบคุณเมื่อวาน ผมจะไม่มีวันลืมเลยว่า... นั่นเป็นความรู้สึกที่งดงามเพียงใด ในใจเต็มไปด้วยความปีติยินดีที่แสนอ่อนโยน คุณเป็นเหมือนแสงแดดยามเช้านุ่มละมุนที่ส่องทะลุประตูหัวใจของผม แล้วโปรยความสุขสงบอันไม่รู้จบ ผมจะขอบคุณความสง่างามและความเป็นมิตรของคุณอย่างไรดี พวกมันเป็นเหมือนทูต ที่นำพาผมไปหาการมีอยู่อันสูงส่งและบริสุทธิ์ของคุณ
รอยยิ้มของคุณราวกับแสงอาทิตย์ในยามชัดแจ้ง ที่ความอบอุ่นไม่แผดเผาผู้คน แต่แฝงไปด้วยพลังที่ไร้เสียง จนทำให้จิตใจผู้คนอ่อนยวบเป็นพิเศษ และรู้สึกหวิวๆ อย่างอดไม่ได้
ผมไม่เคยคิดมาก่อนว่า ผู้หญิงที่สูงส่งเช่นนี้ จะสนใจในทักษะการตีเหล็กที่ไม่ได้โดดเด่นสะดุดตาของผมด้วย ในสายตาของคนรอบข้าง ความถนัดเช่นนี้มักจะถูกผู้คนมองว่า ผมเป็นคนเงียบขรึม สกปรก และหยาบกระด้าง แต่เมื่อคุณพูดถึงศิลปะการหลอม คุณกลับมีความมุ่งมั่นและความชำนาญเป็นอย่างมาก แม้แต่อาวุธอัตโนมัติของ Kremnos ก็ยังฟังดูเหมือนเป็นสมบัติล้ำค่ายังไงยังงั้น... เราเริ่มคุยกันตั้งแต่ตอนที่ตลาดมีแต่เสียงเอะอะจอแจ ไปจนกระทั่งแม้แต่ Chartonus ที่ขยันขันแข็งที่สุด ก็ยังเริ่มรู้สึกง่วงเลยทีเดียว นับแต่นั้นมา ช่วงเวลาแห่งการจากลาจึงได้กลายเป็น... ยามไร้โศก
งานในแต่ละวันของคุณคงจะเยอะมาก ในใจของผมจึงอดเป็นห่วงไม่ได้ และกังวลอยู่บ่อยๆ ว่าคุณจะรู้สึกเหนื่อยหรือวุ่นวายใจหรือไม่... ถึงแม้จะรู้ดีว่าคนที่ไม่มีใครรู้จักอย่างผม อาจจะไม่มีสิทธิ์เป็นห่วงคุณด้วยซ้ำ แต่หัวใจของผมก็เร่งเร้าให้ถือวิสาสะส่งคำเชิญมาให้คุณ...
ช่วงนี้วังศิลาเมฆากำลังจัดวันหยุดสาธารณะ ทิวทัศน์นั้นราวกับภาพวาด นกน้อยร้องร่ำเสนาะหู บางทีคุณอาจจะมาพักผ่อนที่นี่ เพื่อหลีกหนีความกังวลใจได้สักพักนะ ถึงแม้ผมจะไม่มีความรู้มากมาย แต่ก็คุ้นเคยกับที่นี่และทิวทัศน์นี้เป็นอย่างดีเลย ซึ่งถ้าคุณยินดี อีกสามวันสามคืนหลังจากนี้ ก็ได้โปรดให้ผมเป็นคนนำทางคุณด้วยเถอะนะ
ไม่รู้ว่าข้อความที่ผมเขียนไว้ตอนนี้ จะส่งไปถึงคุณหรือไม่... ถ้าข้อเสนอนี้มีตรงไหนที่ไม่เหมาะสม ก็หวังว่าคุณจะยิ้มแล้วปล่อยมันผ่านไป ขอให้ความฝันอันงดงามของคุณ สุขสงบดั่งม่านราตรีของ Oronyx
ด้วยความจริงใจ Aelius
(...)
Aelius จากเมืองปราการ Kremnos ขอบคุณสำหรับสร้อยคอที่คุณมอบให้ฉันในวันนี้ ถึงแม้พวกเราจะรู้จักกันมาแล้ว 101 วันและคืน แต่ของขวัญที่ล้ำค่าเช่นนี้ ก็ยังทำให้ฉันไม่สบายใจอยู่ดี
อย่าเข้าใจผิดนะ แน่นอนว่าฉันชอบมัน... ชอบอัญมณีที่อบอุ่นและงดงาม ราวกับโลหิตอินทรีเช่นนี้มาก แล้วก็ชอบสร้อยที่หรูหรา ประณีต และสวยงามด้วย... เช่นเดียวกับที่ฉันชอบคุณนั่นแหละ
โปรดยกโทษให้คำสารภาพรักที่เสียมารยาทนี้ด้วยนะ ถึงแม้ฉันจะเคยบอกคุณมาแล้วนับครั้งไม่ถ้วนก็ตาม
บางครั้งในตอนกลางคืน ฉันก็ยังฝันเห็นคุณที่อยู่ในร้านช่างตีเหล็กวันนั้น ผู้กล้าของฉัน แค่แวบเดียวสายตาฉันก็มองไปที่คุณแล้ว ถึงแม้คุณจะไม่เคยวิ่งอยู่ในลานประลองของป้อมปราการแห่งนั้น แต่ฉันก็ยังรับรู้ถึงความกล้าหาญ ที่อยู่ลึกลงไปในดวงตาของคุณได้
เฮ้อ เวลาที่ความรักเอ่อล้น กลับยิ่งเต็มไปด้วยความเศร้าใจ ถ้าคุณเห็นฉันในความฝันของคุณคืนนี้ ฉันก็อิ่มใจมากแล้ว แต่ถ้าคลื่นทมิฬแยกเราออกจากกัน ก็ขอแค่คุณจำไว้ว่าบนโลกนี้มีฉันอยู่ เท่านี้ฉันก็พอใจแล้วล่ะ...
ด้วยความจริงใจ Nympha
(...)
Aelius ที่รัก ยกโทษให้ฉันด้วย ที่วันนี้ไม่ได้มาเจอกันตามนัด
ช่วงนี้ฉันไปมาในตลาดอยู่บ่อยๆ ถึงแม้จะทำอะไรอย่างระมัดระวังแล้ว แต่ก็ยังหลบเลี่ยงความสนใจของพ่อแม่ที่บ้านไม่ได้ และเพื่อหลีกเลี่ยงปัญหาที่อาจจะเกิดขึ้น ฉันเลยจำเป็นต้องรับปากพ่อแม่ไปว่า จะยอมเข้าฟังการพิจารณาคดีของศาลพลเมืองกับพวกเขาในวันนี้
ตระกูลของฉันไม่เคยเห็นอกเห็นใจชาวต่างแดนเลย ตลอดเวลาที่ผ่านมา ฉันที่อยู่ฝั่งตรงข้ามกับความคิดของคนในครอบครัว จึงไม่เคยสนใจการตัดสินใจของพวกเขา แต่...จนถึงทุกวันนี้ ฉันก็เพิ่งจะเข้าใจว่า พวกเขานั้นสุดโต่งและสุดขั้วขนาดไหน ในตลอดยี่สิบปีที่ผ่านมา พ่อแม่ของฉันก็ไม่เคยคิดจะพัฒนาอะไรเลย...
ทำไมผู้คนถึงต้องเกลียดชังกันเพราะสายเลือด ทำไมถึงต้องทำสงครามกับเผ่าพันธุ์เดียวกันด้วย? ในวันสิ้นโลกที่เต็มไปด้วยภัยพิบัตินี้ เมืองสุดท้ายอย่างเมือง Okhema ไม่ควรเป็นที่หลบภัยของทุกคนหรอกเหรอ?
แต่ที่รัก ไม่ว่ายังไงพวกเราก็จะไม่กลายเป็นหุ่นเชิด ให้กับความแค้นของคนรุ่นก่อน... ความรักของเราเป็นเจตจำนงของ Mnestia และคนที่มีรักแท้จริงย่อมได้รับการดูแลจากไททัน
ด้วยความจริงใจ Nympha
(...)
Nympha ที่รัก ผมคิดเรื่องที่คุณเสนอมาก่อนหน้านี้อยู่นาน จึงตัดสินใจที่จะมาพูดกับคุณต่อหน้า
เมืองปราการ Kremnos และ Okhema มีความแค้นต่อกันมายาวนาน ดังนั้นถึงผมจะรู้ว่าตัวเองต้องเผชิญกับสายตาเย็นชาและอุปสรรค แต่ผมก็ไม่เคยโกรธพ่อแม่ของคุณเลย
จากความเห็นอันถ่อมตัวของผม ถ้าเทียบกับการพาคุณออกจากที่หลบภัยแห่งสุดท้ายของมนุษย์ อย่าง Okhema... แล้วไปสู่เส้นทางข้างหน้าที่ไม่รู้ว่าจะเป็นยังไง แถมยังมีสัตว์ประหลาดกระจายอยู่ทุกหนแห่งแล้ว ผมกลับอยากที่จะดิ้นรนอยู่ในเมืองต่อไป เพื่อให้ได้รับความสำเร็จที่คู่ควรกับคุณมากกว่า
แน่นอนว่า โปรดเชื่อผมเถอะ ความคิดนี้ไม่ได้มาจากความขี้ขลาด... อย่างน้อยๆ ก็ไม่ใช่ความขี้ขลาดที่เกี่ยวกับความปลอดภัยของตัวเอง... แต่เป็นเพราะกลัวว่าจะปกป้องคุณจากคลื่นทมิฬ และพวกสัตว์ประหลาดไม่ได้ต่างหาก
ในตัวผมมีสายเลือดของ Kremnos ไหลเวียนอยู่ ผมเคยเฝ้าฝันถึงบ้านเกิด และเชื่อมั่นมาตลอดว่า "ยอมสู้จนตัวตายในสงคราม ดีกว่ากลับไปอย่างไร้เกียรติ" แต่พอได้พบกับคุณแล้ว ผมถึงเข้าใจว่า ความรักนั้นยิ่งใหญ่กว่าความตายอันทรงเกียรตินั่นเสียอีก
ความเด็ดเดี่ยวและความกล้าหาญที่คุณมี ช่างน่านับถือมาก แต่โปรดอภัยให้ผมด้วย ที่รัก... อภัยให้คนโง่เขลาและขี้ขลาด ผู้เต็มเปี่ยมไปด้วยความรักอย่างผม ที่ไม่สามารถทนต่ออันตรายและความเจ็บปวดใดๆ ที่อาจจะแฝงอยู่รอบกายคุณได้
ดังนั้นช่วยอดทนและเชื่อมั่นในตัวผมอีกหน่อยเถอะนะ Nympha ที่รัก! ให้ผมได้เติบโตและคู่ควรกับคุณด้วย... หากพวกเราเป็นคู่ที่ถูกลิขิตไว้แล้ว เช่นนั้นท่าน Mnestia จะต้องปกป้องพวกเราอย่างแน่นอน!
ด้วยความจริงใจ Aelius