นิทาน "เขตแดนความทรงจำ": เรื่องราวของเรือผี
หนังสือรวมนิทานเรื่องเล่าเล่มหนึ่ง บอกเล่าเรื่องราวของเรือผี ที่แล่นอยู่ในเขตแดนความทรงจำชั่วนิรันดร์
นิทาน "เขตแดนความทรงจำ": เรื่องราวของเรือผี
เขตแดนความทรงจำกว้างใหญ่สุดลูกหูลูกตา เศษเสี้ยวดวงวิญญาณแสนหดหู่ได้รวมตัวเข้าหากัน และมายังเรือผีสิงที่ไม่มีวันดับสลายชั่วกาล
ชาวประมงหุ่นเชิดตัวหนึ่งนั่งอยู่บนเสากระโดงเรือผีสิง ตะเกียงไฟในมือของเขาเปล่งแสงเรืองสีฟ้า เศษเสี้ยวดวงวิญญาณเหล่านั้นถูกดึงดูดเข้ามา พวกมันปีนป่ายขึ้นดาดฟ้าเรือ เหมือนกับสิ่งมีชีวิตที่มีปฏิกิริยาต่อแสงอย่างไรอย่างนั้น
สาวน้อยนักวิทยาศาสตร์คนหนึ่งที่แหวกว่ายอยู่ในเขตแดนความทรงจำ ถูกชาวประมงคนนั้นตกขึ้นมา และนั่นคือจุดประสงค์ของเธอแต่แรก... นั่นคือการแฝงตัวเข้าไปในเรือผีสิง
บนเรือว่างเปล่าปราศจากผู้คน มีเพียงเสียงฝีเท้าของเธอดังก้องอยู่ทั่วระเบียงทางเดิน
และที่ทำให้เธอตะลึงงันก็คือ ทุกอย่างมีสภาพเหมือนใหม่ อุปกรณ์เครื่องครัวแวววับเป็นประกาย ชามน้ำซุปที่ยังมีควันร้อนระอุ เปียโนเล่นเองที่ยังคงบรรเลงท่วงทำนองต่อเนื่อง...
เธอเดินเข้าไปในห้องกัปตัน ภาพรวมแผนที่ท้องทะเลและเครื่องมือทั้งหมด ยังคงทำงานของมันอยู่ และแล้ว เธอก็ได้เห็นเวลาบนสมุดบันทึก...
สามสิบยุคอำพันก่อน
ทันใดนั้น แสงไฟก็สลัวลง
คล้ายกับว่ามีใครบางคนกำลังเดินเข้ามา
เธอพิงติดแนบชิดข้างประตู กำอาวุธในมือแน่น
เสียงลมหายใจหนักหน่วง มาพร้อมกับกลิ่นคาวเลือดที่รุนแรงขึ้นเรื่อยๆ
ใครคนนั้นกระโจนเข้ามา เธอเหนี่ยวไก...
"ช่วยด้วย..."
เมื่อเห็นใบหน้าของคนผู้นั้น เธอก็ตกตะลึงจนตัวแข็งทื่ออยู่กับที่
"ฉันเป็นคนฆ่า... ฉันเอง..."
เธอวิ่งหนีไปอย่างไม่คิดชีวิต
หลังจากผ่านไป 12 ชั่วโมงตามเวลาระบบ สาวน้อยนักวิทยาศาสตร์คนหนึ่งที่แหวกว่ายอยู่ในเขตแดนความทรงจำ ถูกชาวประมงคนนั้นตกขึ้นมา และนั่นคือจุดประสงค์ของเธอแต่แรก... นั่นคือการแฝงตัวเข้าไปในเรือผีสิง