บันทึกฟองแห่งความฝัน
เนื้อหาฟองแห่งความฝัน ที่นายหน้าคนหนึ่งรวบรวมมาก่อนหน้านี้ และขายให้กับ Dr. Edward
บันทึกฟองแห่งความฝัน
...
เหมือนกับทุกๆ ครั้งที่ผ่านมา ฉันกำลังมุ่งหน้าไปที่ "ช่วงเวลารุ่งอรุณ" พยายามเก็บรวบรวมแดนฝันที่ไม่เคยพบเห็นมาก่อน ซ่อมแซมมัน แล้วดูว่า Dr. Edward จะเกิดความสนใจหรือเปล่า
แน่นอน ฉันไม่กังวลเลยว่าจะต้องกลับไปด้วยมือเปล่า... เพราะ "ช่วงเวลารุ่งอรุณ" ไม่เคยทำให้ฉันผิดหวัง
ผู้คนที่นี่ทำงานกันทั้งวันทั้งคืน รู้จักแต่ก้มหน้าก้มตาเดิน ไม่รู้จักแหงนหน้ามองฟ้า เพราะงั้นความฝันของพวกเขาถึงได้มีเสน่ห์น่าลุ่มหลง... ก็นะ ตอนที่คนเรากำลังอธิบายในเรื่องที่ไม่รู้ต่างหาก ถึงจะเป็นช่วงเวลาที่โรแมนติกที่สุด
แต่จะว่าไปแล้ว แม้จะยังไม่ถึงจุดหมายของตัวเอง แต่การเดินทางครั้งนี้ก็ทำให้ฉันได้เรียนรู้อะไรไม่น้อย
ผู้โดยสารคนหนึ่งได้ขึ้นเรือประกายอัคนีใน "ช่วงเวลาย่ำสนธยา" และได้ขายฟองแห่งความฝันเกี่ยวกับโจรสลัดให้ฉัน ในฟองฝันนั้น เธอกลายเป็นโจรสลัดที่มีภูมิหลังมืดมน ออกผจญภัยในมหาสมุทรทั้งเจ็ดครั้งแล้วครั้งเล่า
แน่นอนว่า ตอนนี้มันกลายเป็นธีมที่เชยมากๆ ไปแล้ว แต่บทบาทของตัวเอกกลับน่าสนใจมาก... ฝ่ามือของเธอไม่ได้มีเส้นโชคชะตาเหมือนกับคนทั่วไป ดังนั้นเมื่อโตขึ้น เธอจึงใช้ดาบกรีดเส้นโชคชะตาของตัวเองขึ้นมา
และข้อนี้แหละ ที่ทำให้ฉันซื้อฟองแห่งความฝันของเธอ แต่ว่า ก่อนจะไปพบ Dr. Edward ฉันยังต้องดัดแปลงแก้ไขมันอีกสักหน่อย... มันยังขาดปัจจัยทางความรู้สึกไปนิดนึงน่ะ คงจะไม่ถูกใจวัยรุ่นสักเท่าไหร่
จริงสิ ฉันยังเจอกับคนแปลกๆ ที่อ้างว่าเป็นผู้กำกับอยู่คนหนึ่งด้วย แม้จะดูเหมือนป่วยเป็นโรคทางจิตชนิดหนึ่ง แต่เหล่าความฝันที่เขาทิ้งไว้ให้กลับมีมูลค่ามากทีเดียว
เรื่องที่ 1:
ในฟองแห่งความฝันนี้ ตัวละครหลักพกเอาหอยสังข์ขนาดยักษ์ที่มีความเป็นมาลึกลับติดตัวอยู่ตลอด แถมยังบรรจุสสารที่เรียกว่า "น้ำบรรพกาล" เอาไว้ในนั้นจนเต็ม ไม่ว่าจะเป็นสภาพแวดล้อมที่เลวร้ายแค่ไหน ขอแค่สาดมันไปหนึ่งหยด ก็จะสามารถให้กำเนิดชีวิตทั่วทั้งดวงดาวได้ เหมือนเขากำลังดำเนินภารกิจอันศักดิ์สิทธิ์บางอย่าง เขาเดินทางออกตระเวนไปทุกหนแห่ง เพื่อหว่านเมล็ดพันธุ์ชีวิต
ทุกระยะเวลาหนึ่ง เขาจะย้อนกลับไปยังต้นกำเนิดของน้ำบรรพกาล และเติมมันจนเต็มหอยสังข์ขนาดยักษ์... ซึ่งแหล่งน้ำกลับเป็นน้ำตกขนาดใหญ่ ที่หลั่งรินสู่เหวลึกที่ไร้ก้นบึ้ง
ตอนขายฟองแห่งความฝันนี้ เขาบอกว่า: มันจะทำให้คุณหลงรักกระแสน้ำ
เรื่องที่ 2:
ในฟองแห่งความฝันนี้ ตัวละครหลักเฝ้าปกป้องกรงนก ที่น่าอัศจรรย์กรงหนึ่งอยู่เป็นเวลานาน ทุกระยะเวลาหนึ่ง จะมีนกน้อยถือกำเนิดจากความว่างเปล่าข้างใน และสิ่งที่ตัวละครหลักต้องทำก็คือ การถามถึงจุดหมายปลายทางของพวกมันให้รู้แน่ชัด ก่อนจะเปิดประตูกรงนกแล้ว "ปล่อย" พวกมันกลับคืนสู่ฟากฟ้า
ปลายทางเหล่านั้นยุ่งเหยิงและซับซ้อน มักทำให้คนยากจะเชื่อได้ เช่น ก่อนนกน้อยตัวหนึ่งจะโบยบินไป มันได้ประกาศว่า ตัวเองจะบินเข้าสู่เปลวไฟลุกโชน เมื่อครั้งที่โลกได้ถือกำเนิดขึ้น
ตอนขายฟองแห่งความฝันนี้ เขาบอกว่า: มันจะทำให้คุณหลงรักท้องฟ้า
เรื่องที่ 3:
ในฟองแห่งความฝันนี้ ตัวละครหลักเดินท่องไปบนทุ่งกว้างที่ไม่มีขอบเขต ตระเวนเก็บดอกไม้ไม่หยุดหย่อน... ดอกไม้เหล่านั้นไม่เพียงอยู่นอกเหนือสิ่งที่คุณรู้จัก แต่ยังก้าวข้ามจินตนาการของคุณไปอีกด้วย
ว่ากันว่า ชายที่เรียกตัวเองเป็นผู้กำกับคนนั้น เป็นคนปลุกผู้ฝันให้ตื่นขึ้นมา เขากลัวว่าเมื่อเดินไปยังสุดทางของทุ่งกว้างแล้ว อีกฝ่ายจะไปได้ยินความลับของจักรวาลเข้า
ตอนขายฟองแห่งความฝันนี้ เขาบอกว่า: มันจะทำให้คุณหลงรักผืนแผ่นดิน
ส่วนฟองแห่งความฝันอันสุดท้ายที่เขาเหลือไว้ให้... มันถูกปิดผนึกเอาไว้อย่างระมัดระวัง หากไม่เปลืองแรงสักหน่อย คงไม่สามารถล่วงรู้ถึงเนื้อหาข้างในนั้นได้
ฉันกำลังคิดอยู่ว่า จะเปิดมันดีหรือเปล่า เพราะว่า...
ตอนขายฟองแห่งความฝันนี้ เขาบอกว่า: อย่าได้เปิดมันเด็ดขาด คุณต้องเรียนรู้ที่จะหลงรักในความลึกลับ