ตั๋วจำนำที่เป็นโมฆะ
บันทึกการแลกเปลี่ยนที่ยังไม่เสร็จสิ้นของ Jade
ตั๋วจำนำที่เป็นโมฆะ
ฉันรู้ว่า เขาจะต้องกลับมาแน่
ฉัน Francis VII ขอให้คำสัตย์สาบาน ด้วยเหรียญตราแห่งซาลาแมนเดอร์ที่เป็นมรดกตกทอดจากรุ่นสู่รุ่น อาณาเขตใต้การปกครองของฉัน... นับจากนี้เป็นต้นไป หนึ่งในสามของผืนดินเหล่านั้น จะถูกแบ่งให้กับสุภาพสตรีที่ยืนอยู่ตรงหน้านี้ทั้งหมด
ด้วยเหตุนี้ ภายใต้การปกครองของเธอ เวลาผ่านไปเจ็ดร้อยปี ดินแดนแห่งนี้ถูกควบรวมเป็นปึกแผ่นอีกครั้ง ชะตากรรมความแค้นระหว่างสองอาณาจักรได้ดำเนินมาถึงคราวสิ้นสุด ไม่ว่าอย่างไร ฉันก็ยินดีแลกด้วยทุกอย่าง... ชาติตระกูลของฉันและ "เกียรติยศ" ของเธออยู่เหนือทุกสิ่ง
ขอแก้ไขเล็กน้อยแล้วกัน องค์กรย่อมไม่เข้าแทรกแซงถึงขนาดนี้ และไม่สนับสนุนให้มีการยึดอำนาจด้วยความรุนแรง เมื่อสลัดคำบรรยายเกินจริงของราชาท่านนี้ไป เหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ก็แค่ความร่วมมือระหว่างผู้มีอารยธรรม เพื่อจะยุติ... เจตนาร้ายบางอย่างที่ไม่สมเหตุสมผลก็เท่านั้น
ฉัน Francis VII ขอให้คำสัตย์สาบาน ด้วยเหรียญตราแห่งซาลาแมนเดอร์ที่เป็นมรดกตกทอดจากรุ่นสู่รุ่น ฉันยินดียุติประกาศิตที่ตนเองสามารถเดินทางอย่างไร้อุปสรรค และขอมอบมันให้กับสุภาพสตรีที่ยืนอยู่ตรงหน้า
ด้วยเหตุนี้ ภายใต้การปกครองของเธอ ภัยพิบัติจะสิ้นสุด แม้จะเหลือไม่มาก แต่ปวงประชาของเรา... พวกเขาจะได้ไปสู่ที่ที่มีแสงสว่างมากกว่านี้
Francis VII ขอให้คำสัตย์สาบาน ด้วยเหรียญตราแห่งซาลาแมนเดอร์ที่เป็นมรดกตกทอดจากรุ่นสู่รุ่น ได้โปรดช่วยตามหาสินค้าล็อตนั้นกลับมาด้วย แม้ว่าฉันจะไม่สนใจกิจการของตัวเอง แต่ครอบครัวของฉัน... พวกเขาต้องการผลประกอบการก้อนนี้
พวกเขา... กำลังรอให้ฉันกลับไป แต่ฉันจะกลับไปมือเปล่าไม่ได้ และฉันจะยอมทำทุกอย่างเพื่อแลกกับมัน
ตอนนี้ฉันรู้แล้วว่าราคาที่จ่ายไปคืออะไร Francis ยอมใช้เหรียญตราแห่งซาลาแมนเดอร์นี้เป็นหลักประกัน นับตั้งแต่ที่มันถูกหลอมขึ้นมา ตระกูลก็เคยกล่าวเอาไว้แล้วว่า "อย่าให้อยู่ห่างกาย ดวงตะวันย่อมเฉิดฉายเสมอ"
มันอาจจะมีความหมาย หรือไม่มีก็ได้ แต่นั่นก็ไม่สำคัญแล้วล่ะ ได้โปรดช่วยครอบครัวเพียงคนเดียวของฉันด้วย
ฉันรู้ว่า เขาจะต้องกลับมาแน่
ใช่ ถึงขนาดคนขององค์กรก็ยังมองว่า ฉันชั่วร้ายขึ้นเรื่อยๆ แต่บางทีคุณอาจจะเชื่อก็ได้ว่า... ไม่ว่าจะเป็นการเจรจาครั้งไหน หากคุณอยู่ในเหตุการณ์และพยายามจะหยุดยั้งทุกอย่างละก็ บางทีอาจจะถูกคนน่าสงสารนี้ โจมตีเข้าอย่างไม่คิดชีวิตก็ได้มั้ง?
เขาไม่เสียดายที่จะเอาชีวิตเข้าแลก... ไม่ว่าจะเป็นชีวิตของเขา หรือคุณก็ตาม
สำหรับสิ่งที่ไม่สามารถครอบครองได้นั้น คนเรามักจะใช้ตรรกะที่ไม่มีเหตุผลในการตัดสินมูลค่าของมัน และยอมที่จะได้ไม่คุ้มเสีย นั่นสินะ จุดจบของฉันคงไม่มีวันจะมาถึงแน่
แต่เขาไม่ได้ทำผิดอะไร ก็แค่ไม่ทันได้เข้าใจ...
ไม่ใช่ทุกเรื่องที่จะเป็นดังหวัง เป็นความเมตตาที่มีมูลค่าสูงสุด... เท่าที่เทพผู้สร้างจะสามารถมอบให้ได้
เหมือนจะมีขอทานคนหนึ่งถูกขับไล่ออกจากที่นี่... เมื่อกี้เขามองมาที่ฉันเหรอ?