บันทึกการบุกเบิกของ March
หลังได้รับสมุดบันทึกเล่มนี้ที่ Belobog แล้ว March ก็ตั้งใจจะหวนนึกถึงการเดินทาง ที่ผ่านมาใน Belobog สักหน่อย
บันทึกการบุกเบิกของ March
ฉันได้รับสมุดบันทึกเล่มนี้จาก Bronya มาสักพักแล้ว
จริงๆ ฉันตั้งใจจะเขียนชดเชยถึงการเดินทาง "บุกเบิก" ที่ผ่านมาด้วย!
ยังไงก็สัญญากับ ผู้บุกเบิก ว่าจะเล่าทุกอย่างให้ฟังแล้วนี่นา...
แต่ว่า... แต่! ทุกครั้งที่ตั้งใจจะจดบันทึก ก็มักจะมีเรื่อง *น่าสนใจมากกว่า* เกิดขึ้นตลอดเลย!
ทุกครั้งเลย!
ทุก ครั้ง!
หรือว่า ผู้บุกเบิก จะเป็นตลกอัจฉริยะโดยธรรมชาติ?
วันนี้ เจ้าตัว/เขาโดนจับไปทำความสะอาดรถไฟครั้งใหญ่ เพราะงั้นโอกาสของฉันมาถึงแล้ว!
...ทำไมฉันเขียนเหมือนกำลังทำเรื่องไม่ดีอยู่เลยละเนี่ย?
แต่ว่าเรื่องมันผ่านมานานแล้ว ฉันก็คงจำได้ไม่ชัดเจนเท่าไหร่ รบกวนช่วยเข้าใจกันด้วยน้า
...เดี๋ยวสิ นี่ฉันกำลังเกรงใจใครอยู่เนี่ย?
เมืองสำราญราตรี
เมืองสำราญราตรีเป็นดวงดาวเชิงพาณิชย์ขนาดเล็ก ที่มีการค้าขายในกาแล็กซีอย่างคึกคัก
ตามที่ Dan Heng บอกมา เมืองสำราญราตรีทั้งหมดถูกองค์กรซื้อไปแล้วงั้นเหรอ?... ทำไมองค์กรถึงได้ซื้อทุกอย่างเลยเนี่ย?
ฉันกับคุณ Yang มาถึง "เมืองสำราญราตรี" ได้ไม่ทันไร ก็โดน "สายตรวจเอกชนประจำเมือง" จับตัวซะแล้ว
พวกเขาสงสัยว่า รถไฟกำลังร่วมมือกับ "ผู้ส่งสาร" เพื่อลักลอบขน "ไวรัสภาษาประสาท" บางอย่าง
เอ่อ... ถ้าว่ากันตามตรง จะพูดแบบนี้ก็ไม่ผิดหรอก
แต่ถ้าจะพูดให้ถูกกว่านั้น คือพวกเราได้รับสัญญาร่วมงานจากเหล่าอัจฉริยะ ให้มาเก็บกู้ไวรัสต่างหากล่ะ
ใช้คำว่า "ลักลอบ" มันออกจะเกินไปแล้ว! ทั้งๆ ที่พวกมหาเศรษฐีต่างหาก ที่อยากเก็บไวรัสไว้ในมือของตัวเองน่ะ
อีกอย่าง "ผู้ส่งสาร" ก็เป็นกลุ่มที่ค่อนข้างมีชื่อเสียงในเมืองสำราญราตรี
เครือข่ายและการขนส่งสาธารณะใน "เมืองสำราญราตรี" ถูกควบคุมโดยกลุ่มนายทุนทั้งหมด
เหล่า "ผู้ส่งสาร" จึงต้องส่งต่อ "ข้อมูลลับ" ด้วยวิธีทางกายภาพ
ถ้าจะให้พูด... ก็คงเหมือนกับการใช้ "นกพิราบสื่อสาร" มาส่งข้อความให้กันใน "โลกอินเทอร์เน็ต" แหละ
แต่ "นกพิราบสื่อสารที่ไม่มีใบอนุญาต" ก็จะถูก "สายตรวจเอกชน" ยิงตกลงมาด้วยปืนกลอัตโนมัติ
เอาเป็นว่า ฉันจำเรื่องก่อนหน้านั้นกับหลังจากนั้นไม่ได้แล้ว เรามาทันร่วมคอนเสิร์ตแห่งจักรวาลด้วย...
"ไวรัสภาษาประสาท" นั้นแพร่กระจายผ่านทางภาษา ทุกคนที่ได้ฟัง "คอนเสิร์ต" ก็จะ "ติดเชื้อ" กันหมด
ด้วยความช่วยเหลือจาก "ผู้ส่งสาร" ในพื้นที่ที่ชื่อ Broadster เราเลยสามารถหยุดยั้ง "ไวรัส" และป้องกันไม่ให้มันแพร่กระจายได้สำเร็จ
...อาจเขียนแล้วดูเรียบง่ายไปหน่อย แต่สิ่งที่เกิดขึ้นน่ะ ลุ้นระทึกสุดๆ ไปเลยขอบอก!
สุดท้าย หายนะก็ถูกหยุดยั้งเอาไว้ได้ การแสดงดำเนินไปอย่างราบรื่น ทุกคนมีความสุขแฮปปี้กันถ้วนหน้า
เฮ้อ "ผู้มาเยือนนิรนาม" อย่างพวกเรา ได้ช่วยทั้งจักรวาลเอาไว้อีกครั้งแล้วสินะ
ดาว Kalsas
เป็นดาวดวงหนึ่งที่ประกอบขึ้นจากดินเหนียว
ใช่แล้ว สิ่งมีชีวิตทั้งหมดบนดาวดวงนี้ ล้วนประกอบขึ้นจากดินเหนียว
ตอนแรกฉันคิดว่าทั้งโลกคงจะเหนียวเหนอะหนะไปหมด...
แต่พอมาถึงกลับพบว่าทุกที่แห้งเหือดและขาดน้ำอย่างรุนแรง
ว่ากันว่าฤดูฝนเป็นภัยธรรมชาติสำหรับที่นี่แหละ ชาว Kalsas ที่รักความสงบสุขต่างก็ชอบฤดูแล้งกันทั้งนั้น
องค์กรประกาศอย่างยิ่งใหญ่ว่าดาว Kalsas จะเข้าสู่ตลาดระหว่างดวงดาว เพื่อส่งเสริมการท่องเที่ยว...
แต่ทั่วทั้งกาแล็กซีต่างรู้ดีว่า องค์กรมาที่นี่เพื่อให้มนุษย์ดินเหนียวคายดินหายากออกมาต่างหาก
เฮ้อ... องค์กร
เฮ้อ... ทุนนิยม
การถอนหายใจสองครั้งแบบนี้ ฉันเพิ่งรู้มาจากเน็ตเมื่อเร็วๆ นี้แหละ เลยลองใช้ตามสถานการณ์สักหน่อย
ว่าตามหลักความรู้ทั่วไปแล้ว เทคโนโลยีของดาวดินเหนียว ควรจะอยู่ในระดับที่ค่อนข้างต่ำใช่มั้ยล่ะ?
แต่ความจริงไม่ใช่อย่างนั้นเลย องค์กรได้แจกจ่าย "การดัดแปลงไซเบอร์" ให้ฟรีๆ
พวกเขาฝังแผงซิลิคอนเข้าไปในร่างของดินเหนียว จนทำให้วงจรความคิดของพวกเขาพัฒนาขึ้นหลายเท่าตัว...
แต่ต้องแลกกับการที่พวกเขาจะไม่สามารถเปลี่ยนรูปร่างได้อย่างอิสระ และสูญเสียความยืดหยุ่นไปด้วย
...ทำเอารู้สึกว่ามนุษย์ดินเหนียว ไม่หลงเหลือความเป็นมนุษย์ดินเหนียวอีกต่อไปเลยแฮะ
ตอนนี้ ถึงอุตสาหกรรมท่องเที่ยวจะเป็นแค่ฉากบังหน้า แต่ก็เที่ยวเล่นได้เอนจอยสุดๆ จริงๆ นั่นแหละนะ
ถ้ามีโอกาส ฉันก็อยากพา ผู้บุกเบิก ไปเที่ยวในที่ที่ฉันเคยกระโดดบันจีจัมป์เหมือนกัน!
Taikiyan
ตอนนี้พอพูดถึง Taikiyan ทีไร ทุกคนบนรถไฟชอบพูดกันว่า:
"นั่นคือที่ที่ March ไปทำลายสนามกีฬาไม่ใช่เหรอ?"
ลืมเรื่องนั้นไปซะเถอะ!
การจดจำเรื่องแบบนี้ไว้ ไม่มีประโยชน์อะไรเลยสักนิด!
ถึงแม้ฉันจะเป็นคนควบคุมทิศทางของยานก็จริง
แต่ว่านะ แต่ว่า! ขนาด Dan Heng ที่เป็นคนรอบคอบก็ยังห้ามฉันไม่สำเร็จเลย...
นี่แสดงว่า เรื่องนี้ไม่ธรรมดาๆ น่ะสิ!
อย่างน้อยเวลาที่คนเขานึกถึงเรื่องนี้ ก็ต้องพูดกันแบบนี้ว่า
"นั่นคือที่ที่ March กับ Dan Heng ทำลายสนามกีฬาไปไม่ใช่เหรอ?" ถึงจะถูก
ฉันกับ Dan Heng ติดคุกอยู่ตั้งหลายวัน จนกระทั่งคุณ Yang มาช่วยประกันตัวนั่นแหละ...
"โดนจับกุมทุกๆ สามดาวที่ไป"
...หรือนี่จะเป็นกฎเกณฑ์ลึกลับอะไรรึเปล่า?
ครั้งนี้ที่ Belobog... ก็นับด้วยเหรอ? พวกเราโดนออกหมายจับก็จริง แต่ยังไม่ได้เข้าคุกสักหน่อยนี่นา!
และแล้วปริศนาแห่งกฎเกณฑ์ ก็ได้สิ้นสุดลง!
แม้จะไม่ค่อยรู้เรื่องการแข่ง Roboball เท่าไหร่ แต่ถ้ามีตั๋วเมื่อไหร่ก็จะไปดูเสมอ!
ตอนทีมที่เราเชียร์เป็นฝ่ายนำ ฉันก็จะตะโกนเชียร์ไปพร้อมกับฝูงชน
ตอนที่คะแนนไล่ตามหลัง ฉันก็จะเริ่มเครียดไปกับคนอื่นๆ
ทั้งตื่นเต้นและเหนื่อยสุดๆ เหมือนตัวเองลงไปแข่งด้วยเลย!
อืม... ตอนนั้นทีมที่เชียร์ชื่อว่าอะไรแล้วนะ?
คราวหน้าก่อนพา ผู้บุกเบิก ไปที่ Taikiyan ฉันจะต้องกลายเป็นแฟนบอลตัวยงให้ได้ก่อน!
*...ไม่มีการเขียนต่อจากนี้ บางทีอาจเป็นเพราะหลังจาก "การทำความสะอาดครั้งใหญ่" จบลง คงมีเรื่องที่น่าสนใจมากกว่าเกิดขึ้น*