บันทึกของผู้ลี้ภัยชาว Styxia
บันทึกที่ได้จากหีบสมบัติ ซึ่งเขียนโดยชาวเมือง Styxia คนหนึ่ง เนื่องจากเวลาผ่านมาเนิ่นนาน เนื้อหาบางส่วนจึงอ่านไม่ออกแล้ว

บันทึกของผู้ลี้ภัยชาว Styxia

[วันที่ ██ เดือนแห่งสมดุล]
วันนี้มีเพื่อนบ้านสามหลังย้ายออกไปจากที่นี่อีกแล้ว ระดับน้ำเพิ่มสูงกว่าทุกครั้งที่ผ่านมา ท่วมจนถึงบันไดหินขั้นที่ห้าของบ้านเราแล้ว พวกนักบวชบอกว่า นี่เป็นเพียงน้ำขึ้นตามฤดูกาล อีกไม่นานก็จะลดลง แต่ฉันใช้ชีวิตอยู่ที่ Styxia มาสามสิบปี ยังไม่เคยเห็นระดับน้ำแบบนี้มาก่อนเลย

Leandro ที่อยู่ท่าเรือบอกว่า เมื่อสามวันก่อน ตอนเขาออกทะเลไปจับปลา พบว่าสีของน้ำทะเลดูขุ่นผิดปกติ ราวกับมีน้ำหมึกผสมอยู่ เขาเห็นเงาประหลาดใต้น้ำที่ดูไม่เหมือนมนุษย์ แต่กลับมีโครงร่างเลือนราง หลังจากกลับมาก็มีไข้ขึ้นสูง จนถึงตอนนี้ก็ยังนอนซมอยู่บนเตียง

[วันที่ ███ เดือนแห่งสมดุล]
งานเลี้ยงในเมืองทวีความบ้าคลั่งมากขึ้นเรื่อยๆ เมื่อก่อนจะจัดงานเลี้ยงยิ่งใหญ่ ขึ้นในเดือนแห่งความปรีดีเท่านั้น แต่ตอนนี้กลับจัดขึ้นแทบทุกวัน ในงานเลี้ยงของตระกูล Anzo เมื่อคืนนี้ ฉันเห็นกับตาตัวเองเลยว่า คุณนายทั้งสองที่ปกติเป็นคนสงบเสงี่ยมเรียบร้อย กลับเปลือยเท้าเหยียบองุ่น แถมยังเหยียบไปส่งเสียงหัวเราะประหลาดๆ ไปด้วย พอจบแล้วยังดื่มน้ำองุ่นที่ผสมดินโคลนนั่นลงไปอีก พวกเขาบอกว่า กำลังเลียนแบบพิธีสักการะ Phagousa แต่ฉันไม่เคยได้ยินวิธีสักการะที่ไร้สาระแบบนี้มาก่อนเลย

ราคาสินค้าในตลาดเพิ่มขึ้นร้อยละสามสิบ พ่อค้าที่ขายน้ำอมฤตบอกว่า ช่วงนี้การหมักน้ำอมฤตทำได้ยากขึ้นอย่างผิดปกติ หัวเชื้อมักจะเน่าเสียโดยไม่มีสาเหตุ ต้องใช้น้ำทะเลที่ได้จากท่าเรือมากลั่นเท่านั้น ถึงจะสามารถผลิตไวน์ชั้นดีได้สำเร็จ
โชคดีที่ Doris บ้านเรายังมีสติแจ่มชัด เธอเตือนพวกเราว่า ดื่มน้ำและเหล้าในเมืองให้น้อยลงดีกว่า

[วันที่ ███ เดือนแห่งทิวากาล]
เมื่อคืนนี้ มีเสียงดนตรีประหลาดดังมาจากท่าเรือ มันไม่ได้ดังมาจากเครื่องดนตรี แต่เหมือนว่าจะดังมาจากก้นทะเลลึก เสียงท่วงทำนองทุ้มต่ำ ราวกับกำลังบอกเล่าเรื่องราวโบราณบางอย่าง จนทำให้ผู้คนอดไม่ได้ที่จะเดินเข้าไปใกล้ชายหาด เมื่อคืนเด็กๆ ข้างบ้านหลายคนต่างเดินละเมอไปที่ท่าเรือ พวกเขาบอกว่าเห็น "เทพีในน้ำ" กำลังเล่นเครื่องดนตรีบางอย่างอยู่ เลยอยากจะเข้าไปดู

พวกนักบวชจึงประกาศห้ามเล่นดนตรีทุกรูปแบบ ทั้งยังส่งทหารไปตรวจตราที่ท่าเรือด้วย แต่ไม่รู้ทำไม ฉันกลับรู้สึกว่าพวกเขากำลังหวาดกลัวบางสิ่ง และไม่ได้ต้องการที่จะปกป้องพวกเราจริงๆ

[วันที่ ██ เดือนแห่งทิวากาล]
วันนี้ฉันเจอ Nora ที่ขายผ้าในตลาด เธอเล่าให้ฟังว่า สถานการณ์ทางฝั่งของเธอแย่กว่าที่เราคิดไว้มาก เมื่อสามวันก่อน จู่ๆ สระวารีจิตของวิหาร Phagousa ก็แห้งขอด พวกนักบวชลองทำทุกวิถีทางแล้ว แต่ก็ไม่สามารถเติมน้ำให้กลับมาเต็มได้ ที่แย่ไปกว่านั้นคือ มีรอยร้าวประหลาดปรากฏขึ้นบนผนังหลังรูปปั้นเทพ ซึ่งดูคล้ายลวดลายหรือตัวอักษรบางอย่าง แต่กลับไม่มีใครสามารถตีความมันได้เลย

นอกจากนี้ Nora ยังได้ยินข่าวลือแปลกๆ มาด้วย... มีคนอ้างว่า เคยเห็นผู้หญิงคนหนึ่งเล่นไวโอลินในความฝัน เธอสวมผ้าคลุมสีดำ และมีดวงตาที่เปล่งประกายเหมือนน้ำทะเล เธอบอกกับคนที่อยู่ในความฝันว่า Styxia กำลังจะเผชิญกับความเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ มีเพียง "ผู้ที่ได้ยินเสียงของเธอ" เท่านั้นที่จะรอดชีวิต ชาวเมืองบางส่วนเริ่มพากันเรียกขานเธอว่า "นักดนตรีแห่งทะเลพยากรณ์"... แม้ว่าพวกนักบวชจะพยายามยับยั้งข่าวลือนี้อย่างเต็มที่ก็ตาม

[วันที่ ██ เดือนแห่งเสรี]
สุดท้ายพวกเราก็ตัดสินใจย้ายออกกันทั้งครอบครัว น้ำทะเลได้ขึ้นมาถึงขีดระดับน้ำสูงสุดของท่าเรือแล้ว แต่บางคนกลับมองข้ามเรื่องนี้ และยังคงดื่มด่ำไปกับงานรื่นเริงที่ไม่มีวันสิ้นสุด ครอบครัวของเรากับครอบครัว Milon ที่อยู่บ้านข้างๆ ตัดสินใจจะเดินทางไปยัง Okhema ด้วยกัน ว่ากันว่าที่นั่นได้รับการคุ้มครองจากไททันแบกโลกา และกระแสน้ำสีดำยังไม่ลุกลามไปถึงที่นั่น พวกเราวางแผนไว้ว่า จะไปยังทางออกทิศเหนือของท่าเรืออย่างเงียบๆ ในคืนนี้ ขอให้ Phagousa ช่วยคุ้มครองพวกเราให้เดินทางปลอดภัยด้วยเถอะ

[วันที่ ███ เดือนแห่งเสรี]
เดินทางมาได้สามวันแล้ว เมื่อคืนจู่ๆ ลูกชายของบ้าน Milon ก็ไข้ขึ้นสูง และพึมพำคำพูดแปลกๆ ออกมาไม่หยุด เหมือนกับกำลังร้องเพลงโบราณอยู่ พ่อของเขาตัดสินใจพาเขากลับเข้าเมืองไปหาหมอ แม้พวกเราจะรู้ว่า ที่นั่นเหลือความหวังอยู่ไม่มากนักก็ตาม

เช้าวันนี้ เมื่อมองย้อนกลับไปที่ Styxia จากบนเนินเขา ก็ต้องตกใจเมื่อพบว่า ทั้งเมืองราวกับถูกล้อมไว้ด้วยแสงรัศมีประหลาด น้ำทะเลภายใต้แสงแดด ส่องประกายแสงสีฟ้าที่ไม่เป็นธรรมชาติ พอมองจากระยะไกล สิ่งปลูกสร้างตระการตาเหล่านั้น คล้ายจะมีรูปร่างบิดเบี้ยวเมื่ออยู่ในน้ำ ดูไปดูมาอย่างกับภาพลวงตาบางอย่าง

[วันที่ ██ เดือนแห่งการถักทอ]
พบคนจากบ้านเกิดเดียวกันที่หนีตายมาอีกหลายคน พวกเขามาพร้อมกับข่าวที่น่ากลัวยิ่งกว่าเดิม... น้ำทะเลของ Styxia เริ่มปรากฏสีสันและลักษณะผิดปกติ บางครั้งมีลักษณะเหมือนน้ำเชื่อมเหนียวๆ บางครั้งก็เหมือนกระจกแข็งๆ และบรรดาผู้คนที่ยังอยู่ในเมือง ก็เริ่มมีการเปลี่ยนแปลงที่แปลกประหลาดเกิดขึ้น ███████████████

สิ่งที่แปลกกว่านั้นคือ ในยามค่ำคืน ทั้งเมืองจะถูกอาบไล้ไปด้วยแสงสว่างบางอย่างที่ไม่อาจอธิบายได้ ราวกับถูกห่อหุ้มด้วยเยื่อขนาดใหญ่บางอย่าง พวกเขาบอกว่า นี่คือบทลงโทษจาก Phagousa แต่ฉันก็อดสงสัยไม่ได้ว่า สิ่งนี้เกิดจากโทสะของไททัน หรือพลังที่แข็งแกร่งยิ่งกว่าของไททันกันแน่?

พวกเราตัดสินใจมุ่งหน้าสู่ทางเหนือไปยัง Okhema ต่อไป ระหว่างทางได้ยินมาว่ามี████████คนหนึ่ง สามารถระงับความโกรธแค้นของ Phagousa ได้ แต่นั่นก็เป็นเพียงเรื่องเล่าที่ผู้สิ้นหวังแต่งขึ้นมา คนธรรมดาอย่างพวกเรา ทำได้เพียงอาศัยสองเท้าของตัวเอง เพื่อหลบหนีจากภัยพิบัติครั้งนี้เท่านั้น

[วันที่ ████ เดือนแห่งการถักทอ]
ในคืนนี้ หลังจากที่เด็กๆ หลับไปแล้ว ฉันแอบหยิบน้ำทะเลขวดเล็กที่นำมาจากในเมืองออกมา นี่คือวารีจิตหยดสุดท้ายที่เราตักมาจากสระวารีจิตของวิหาร Phagousa ก่อนที่จะเดินทางจากมา เมื่ออยู่ใต้แสงจันทร์ มันเปล่งแสงแปลกประหลาดออกมา ราวกับมีบางสิ่งเคลื่อนไหวอยู่ในนั้น ซึ่งดูไม่เหมือนน้ำธรรมดาเลย

ฉันบังเอิญพบว่า ถ้าเคาะปลายนิ้วเบาๆ บนตัวขวด จะได้ยินเสียงแปลกๆ คล้ายกับเสียงไวโอลินดังกังวานมาจากที่แสนไกล ชั่วขณะนั้น ฉันรู้สึกเหมือนเห็นผู้หญิงลึกลับคนหนึ่ง ยืนอยู่บนผิวน้ำทะเล และกำลังบรรเลงเพลงแสนเศร้าที่ไม่มีใครเข้าใจ

ฉันไม่รู้ว่า นี่เป็นเพียงภาพลวงตาหรือเป็นเรื่องจริง แต่ถ้ามีคนที่สามารถรับฟังความโศกเศร้าของชาวเมือง Styxia แบบนั้นอยู่จริงๆ... เช่นนั้น ได้โปรดมอบความหวังให้แก่พวกเรา ที่ก้าวสู่การเดินทางอย่างไม่รู้จุดหมายด้วยเถอะ... แม้จะเป็นเพียงความฝันอันงดงามก็ยังดี

Okhema อยู่ห่างออกไปไม่ไกลแล้ว เมื่อหันกลับไปมองบ้านเกิดเป็นครั้งสุดท้าย กลับไม่เห็นทิวทัศน์อันงดงามในอดีตอีกต่อไป ที่นั่นเหลือเพียงเงาบิดเบี้ยวที่กระเพื่อมขึ้นลงบนผิวน้ำทะเล คล้ายกับฟองคลื่นที่ม้วนตัวขึ้นก่อนรุ่งอรุณ แล้วทยอยสลายตัวไป ก่อนจะค่อยๆ เผยธรรมชาติอันเย็นยะเยือกที่แท้จริงของมันออกมา...