นอกเหนือม่าน
จดหมายลายมือของ Fowler นักวิชาการแห่งสำนักสักการะ ซึ่งได้บันทึกประสบการณ์ของเขา เมื่อได้เฝ้าสังเกตม่านราตรีนิรันดร์ จากการตรวจสอบของคนรุ่นหลัง พบว่านี่คือผลงานชิ้นสุดท้าย ก่อนที่เขาจะหายตัวไป
นอกเหนือม่าน
สำนักสักการะ บันทึกของ Fowler ปีภาสุรคติที่ 3749
บันทึก
ฉันต้องบันทึกทุกอย่างเอาไว้ ความคิดของฉันเริ่มสับสนวุ่นวาย และความทรงจำก็เริ่มขาดหายแล้ว แต่การค้นพบพวกนี้สำคัญอย่างยิ่ง มันอาจจะเปิดเผยความจริงที่อยู่เบื้องหลังม่านแห่ง Oronyx เลยก็ได้ เดี๋ยวฉันจะพยายามจัดระเบียบบันทึกพวกนี้โดยใช้สติสัมปชัญญะสุดท้ายดู
การเตรียมพิธี
ในฐานะนักวิชาการของสำนักสักการะ พวกเราศึกษาค้นคว้าพิธีต่างๆ ที่ใช้สำหรับสื่อสารกับไททันมาโดยตลอด แต่ฉันอยากจะไปให้ลึกยิ่งกว่านี้... แบบที่ไม่ใช่แค่การสื่อสาร แต่เป็นการสังเกตการณ์โดยตรง ม่านราตรีนิรันดร์ของ Oronyx กว้างใหญ่ขนาดไหนกันแน่ แล้วข้างนอกม่านนั้นจะมีอะไรอยู่บ้าง หรือว่าที่นั่นจะเป็นแดนเทพของไททัน? ถ้าหาวิธีที่ถูกต้องเจอ บางทีอาจจะเห็นความลับที่ซ่อนอยู่ก็เป็นได้
หลังจากวิจัยมาหลายปี ฉันก็พบปัจจัยสำคัญบางอย่าง:
1. ลูกแก้ว - ลูกแก้ว Oronyx มีพลังบางอย่างแฝงอยู่
2. การจัดเรียงของตำแหน่งดาวแบบเฉพาะ
3. คาถาโบราณ ที่ต้องท่องด้วยโทนเสียงที่ถูกต้อง
การทดลองครั้งแรก (ปีภาสุรคติที่ 3749 เดือนแห่งโชคชะตา)
ตำแหน่งดาวของวันนี้สอดคล้องกันสมบูรณ์แบบ หลังจากที่ฉันชำระล้างในห้องชำระน้ำตาเสร็จแล้ว การทดลองครั้งแรกก็ได้เริ่มต้นขึ้น
นำลูกแก้ววางไว้บนหน้าผาก และเริ่มท่องคาถา ในตอนแรกไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่หลังจากที่ท่องไปถึงรอบที่เจ็ด ฉันก็รู้สึกถึงความผิดปกติ เหมือนมีการสั่นสะเทือนเกิดขึ้นที่ม่านฟ้า แต่ที่น่าแปลกกว่านั้นก็คือ แสงดาวที่ฉันเห็นเริ่มบิดเบี้ยว และรวมตัวกันเป็นภาพที่ไม่สามารถเข้าใจได้
[รอยน้ำหมึกเลอะเปื้อน ราวกับทำน้ำหมึกหกขณะกำลังรีบร้อน]
...
การทดลองครั้งที่ 3 (ไม่ทราบวันที่)
(ดูเหมือนว่าบันทึกการทดลองครั้งที่ 2 จะหายไป)
ฉันว่าฉันเห็นอะไรบางอย่าง มีบางอย่างกำลังไหลเวียนอยู่ที่รอยแยกของม่าน เหมือนไม่ใช่แสงดาว แต่เป็นอากาศธาตุที่เป็นสิ่งพื้นฐานมากกว่ารึเปล่า? พวกมันเหมือนกับ...เหมือนกับ... ฉันหาคำมาอธิบายไม่ได้ ทุกครั้งที่ฉันพยายามบรรยายพวกมัน คำพูดก็จะแตกสลายอยู่ที่ปลายลิ้นตลอด
การค้นพบที่น่าสนใจ: ตอนที่ฉันจ้องมองวัตถุที่ไหลเวียนเหล่านั้น ความคิดมันก็เหมือนจะเริ่มไหลเวียนไปด้วยเช่นกัน ขอบเขตระหว่างอดีตกับปัจจุบันเริ่มเลือนราง ฉันเห็นบทสนทนาที่ยังไม่เคยเกิดขึ้น และได้ยินเสียงที่เลือนหายไปนานแล้ว
คำเตือน: อย่าพยายามใช้ตัวอักษรบรรยายภาพพวกนั้น ทุกครั้งที่ฉันพยายามทำแบบนั้น ข้อความก็จะ...
...
(วันที่ไม่ชัดเจน)
วันนี้เกิดเหตุไม่คาดฝันขึ้นในการทดลอง ตอนที่ฉันเปิดใช้งานลูกแก้วทั้งสามลูกพร้อมกัน ลูกแก้วก็แตกเป็นเสี่ยงๆ ทันที การระเบิดที่รุนแรงทำลายห้องทดลองจนราบ นี่มันหมายความว่ายังไงกัน Oronyx ลงโทษเราด้วยทัณฑ์ศักดิ์สิทธิ์งั้นเหรอ? หรือเป็นเพราะ Oronyx กำลังจับตามองฉันอยู่ และคิดว่าการทดลองของฉันล้ำเส้นขีดจำกัดของมนุษย์? หรือว่าการออกแบบพิธีของฉันมีปัญหา เลยทำให้เกิดการระเบิดขึ้น?
ฉันเริ่มปวดหัว ความทรงจำของฉันกลายเป็นเศษซาก ฉันอยากเรียบเรียงต้นฉบับใหม่ ฉันจำได้ว่าฉันเคยเขียนตัวเลขบางอย่าง... เกี่ยวกับการหมุนเวียนของดวงดาว กับเรื่องอื่นๆ... แต่ตอนนี้ในต้นฉบับ เหลือแค่สัญลักษณ์บางอย่างเองเหรอ? อย่างกับภาพที่วาดตอนสัปหงกอย่างนั้นแหละ นี่มันคืออะไรกันแน่?
(วันที่ไม่ชัดเจน)
ฉันพลาด ม่านคือพื้นที่ศักดิ์สิทธิ์ของ Oronyx และมนุษย์ก็ไม่สามารถเข้าไปในอาณาเขตศักดิ์สิทธิ์ของไททันได้... ยังมีอะไรอีกนะ? จำไม่ได้แล้ว ปวดหัวมาก
ข้อสรุป
ถึง ██████ ฉันคิดว่างานวิจัยนี้ทำต่อไปไม่ได้แล้ว
อย่าทำผิดพลาดแบบฉัน บางขอบเขตก็ไม่ควรก้าวข้ามไป ตอนนี้ฉันเข้าใจแล้วว่าทำไม Oronyx ถึงได้สร้างม่านราตรีนิรันดร์ขึ้นมา นั่นคือเส้นเขตแดน ที่ใช้แยกตรรกะปัญญาของมนุษย์ออกจากพลังเทพของไททัน
ฉันเริ่มสงสัยตัวตนของตัวเองแล้วสิ ตอนที่เขียนคำพวกนี้ ใครเป็นคนขยับมือของฉันกันแน่? แล้วตอนที่ฉันกำลังคิดถึงคำถามพวกนี้ ใครเป็นคนขับเคลื่อนความคิดของฉันกันแน่? พวกเราคิดว่าตัวเองกำลังเฝ้ามองโชคชะตา แต่บางทีพวกเรานี่แหละ อาจจะเป็นสิ่งที่ถูกเฝ้ามองเสียเอง... บางที Oronyx อาจจะเป็นคนธรรมดา ที่กำลังเฝ้ามองมนุษย์ธรรมดาน่าขบขันอย่างพวกเราอยู่ก็ได้!
[หลายหน้าต่อจากนี้ เต็มไปด้วยสัญลักษณ์ที่อ่านไม่ออก และเส้นขีดๆ ที่ยุ่งเหยิง ซึ่งจะพอจะอ่านได้บางคำ:]
Oronyx กำลังมองพวกเราอยู่
มนุษย์!
ถอยกลับไปซะ
ห้ามสังเกตพลังเทพของไททัน และพลังเทพก็ไม่สามารถสังเกตเห็นได้
ฉันไม่ใช่ของจริง ฉันเป็นใคร เป็นอะไร เป็น...
[หน้าสุดท้ายเขียนด้วยลายมือสั่นเทาแค่หนึ่งประโยค]
ได้โปรดอภัยให้ข้าพเจ้าที่บังอาจล้ำเส้นด้วย ม่านราตรีนิรันดร์...
[หมายเหตุ: ต้นฉบับนี้ถูกค้นพบครั้งแรก ในห้องลับของโถงมิตรภาพที่ลานพฤกษ์ปราชญา จากที่ระบุไว้ หลังจากที่ผู้เขียน Fowler เขียนบันทึกนี้เสร็จ เขาก็หายตัวไป บางคนบอกว่า เขากลายเป็นดาวดวงหนึ่งท่ามกลางม่านราตรีนิรันดร์ และบางคนก็บอกว่า บางครั้งก็ได้ยินเสียงเขาพึมพำกับตัวเอง อยู่ในส่วนลึกของห้องสมุด]