"สงครามหุ่นยนต์หุ้มเกราะ: เลือดร้อนที่เปล่งประกาย"
นิยายแฟนตาซีที่จู่ๆ ก็ฮิตขึ้นมาใน Belobog ซึ่งเล่าเรื่องราวของผู้มาจากอนาคต ที่ใช้หุ่นยนต์ใหญ่ยักษ์ มาต่อสู้กับสัตว์ประหลาด มันสะท้อนถึงคลื่นแห่งความศรัทธา ที่มีต่อสิ่งก่อสร้างขนาดใหญ่ ซึ่งเกิดมาจาก Engine of Creation
"สงครามหุ่นยนต์หุ้มเกราะ: เลือดร้อนที่เปล่งประกาย"
*นิยายแฟนตาซีที่จู่ๆ ก็ฮิตขึ้นมาใน Belobog ซึ่งเล่าเรื่องราวของผู้มาจากอนาคต ที่ใช้หุ่นยนต์ใหญ่ยักษ์มาต่อสู้กับสัตว์ประหลาด โดยส่วนนี้ตัดทอนมาจากบทสุดท้ายของภาคแรก*
นักขับจักรกลรบหรือเรียกอีกชื่อว่าอัศวินเหล็ก เป็นบุคคลที่มีค่ายิ่งกว่าทองคำ พวกเขาขับหุ่นยนต์หุ้มเกราะตัวใหญ่ยักษ์ราวภูเขา และทำหน้าที่กอบกู้กาแล็กซีจากเงื้อมมือของศัตรูที่น่าสะพรึง... แต่กว่าจะกลายเป็นฮีโร่เช่นนี้ เหล่าเด็กหนุ่มและเด็กสาวผู้ถูกเลือก จะต้องไปยังค่ายฝึกของอัศวินเหล็ก ณ ใจกลางจักรวาล เพื่อรับบทเรียนสุดโหดปานขุมนรกเสียก่อน และด่านสุดท้ายก่อนจบการศึกษา ก็คือเอาชนะให้ได้ในการฝึกซ้อมต่อสู้จริง
"บอกว่าทำไม่ได้ก็ทำไม่ได้ไง ต่อให้ขอร้องไปก็ไม่มีประโยชน์หรอก"
เด็กหนุ่มดันแว่นตาที่อยู่ใต้เส้นผมสีดำ แล้วถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้
"สีเคลือบมีรอยขีดข่วนเป็นวงกว้าง แขนซ้าย เกราะหน้าอก กับมอนิเตอร์หลักก็หายไปไม่มีเหลือ หนำซ้ำเตาพลังงานยังพังไม่เป็นท่า อีกนิดเดียวเครื่องก็จะระเบิดอยู่แล้ว... โชคดีจริงๆ ที่คุณรอดมาได้ แถมกระบอกปืนกลที่ไหล่ยังละลายอีก ไปทำอีท่าไหนมาล่ะเนี่ย? ฉันจำได้ว่า ฉันน่าจะช่วยติดตั้งตัวกันความร้อนสูงให้คุณแล้วนะ"
"เอ่อ... ฉันรื้อออกไปน่ะ ก็ยิงได้ไม่ต่อเนื่องมันไม่สนุกนี่นา อีกอย่างถ้าปืนกลร้อนเกินไปจนถูกล็อก แล้วจู่ๆ ศัตรูโผล่มาอยู่ตรงหน้า จะให้ฉันทำยังไงล่ะ?"
สาวน้อยทำไม้ทำมือพลางเอ่ยด้วยท่าทางกระปรี้กระเปร่า เด็กหนุ่มจ้องมองผมยาวๆ ที่ถูกมัดขึ้นมาของเธอ... ผมสีดำสนิทที่พลิ้วไหวไม่หยุด ดึงดูดสายตาของเขาได้เสมอ
"งั้นก็อย่าเอาแต่ถือปืนกลไม่วางสิ เห็นๆ อยู่ว่าคุณเป็นนักขับที่ถนัดต่อสู้โดยใช้ดาบนี่นา... เอาเป็นว่า คงซ่อมเสร็จในห้าวันไม่ได้หรอก แล้วฉันก็ไม่ใช่คนซ่อมบำรุงส่วนตัวของคุณด้วย ยังมีงานอื่นรอฉันอยู่อีก"
เด็กหนุ่มกล่าว แล้วทำท่าจะหันกายจากไป สุดท้ายพอเดินไปหลายก้าวแต่ยังไม่ได้ยินเสียงรั้งตัวจากเด็กสาว เขาก็หันไปเหลือบมองแว็บหนึ่ง จึงได้เห็นรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ของสาวน้อยเข้าพอดี
"นายมีอะไรจะปรึกษาอีกเหรอ?"
"ปะ... เปล่านะ ฉันแค่..."
"ขอร้องล่ะนะ พ่อหนุ่มจากทีมซ่อมบำรุง!"
สาวน้อยเข้ามาใกล้ ดวงตาเป็นประกายดั่งอำพัน ยึดครองสายตาของเขาไว้อีกครั้ง
"...ก็ได้ แต่ฉันมีข้อแม้"
"ว่ามาได้เลย!"
เด็กหนุ่มชะงักไป แล้วชี้ไปที่ข้อมูลส่วนตัว ที่แสดงอยู่บนชุดของนักขับสาว
"ชื่อนี้... เป็นแค่โค้ดเนมใช่มั้ย? ฉันอยากรู้ชื่อจริงๆ ของคุณ... อีกอย่างอย่าเอาแต่เรียกฉันว่าพ่อหนุ่มทีมซ่อมบำรุงสิ ตอนที่เพิ่งเจอกัน ฉันก็เคยแนะนำตัวเองแล้วแท้ๆ คุณก็จำชื่อฉันให้ดีๆ ด้วย"
"Tan-ny"
"หือ?"
"ชื่อของฉันไง อืม... ภาษา Xianzhou ของพวกคุณว่ายังไงนะ?"
"อืม... Tanning? ไม่สิๆๆ Tenor... ยิ่งไม่ใช่เข้าไปใหญ่"
เด็กหนุ่มก้มหน้าครุ่นคิด ผ่านไปสักพักเขาก็ปรบมือ แล้วขึ้นไปที่ชั้นซ่อมบำรุงราวกับกระรอกที่เริงร่า
"คุณทุ่มเทชีวิตที่เหลือของตัวเองให้กับ Dawn Star สุดท้ายพวกเขาก็ให้คุณมาจับคู่กับขยะแบบนี้น่ะเหรอ? ถึงจะเป็นจักรกลปฏิบัติงานที่มีราคายุติธรรมก็จริง แต่ก็โทรมเกินไปหน่อยนะ... แม้แต่ชิ้นส่วนก็มีไม่ครบ"
Liujin เงยหน้ามองจักรกลรบแล้วลูบคาง
"ยังไงเดิมทีฉันก็ต้องกลับไปอยู่แล้ว งั้นถือซะว่าได้ประหยัดเงินละกัน... จริงสิ ฉันจำได้ว่าคุณก็เป็นชาว Xianzhou สินะ? งั้นช่วยฉันดูหน่อยสิ ลวดลายนั่นเป็นตัวอักษรใช่มั้ย? แล้วมันหมายความว่าอะไรเหรอ? ฉันยังสงสัยอยู่เลย"
"อืม..."
LiuJin จ้องมองลวดลายบนเกราะไหล่ชิ้นนั้น และพยายามอ่านมัน
"น่าจะ... 'Titanium' ล่ะมั้ง"