ตามหา Calypso
รายชื่อจุดหมาย ที่ผู้โดยสารบางคน ทิ้งไว้ในเรือประกายอัคนี
ตามหา Calypso
ใกล้จะสิ้นสุดแล้ว ช่วงเวลาสุดท้ายในชีวิตของฉัน... มันจะก้าวข้ามทุกช่วงเวลาทั้งหมด
มีเพียงตอนอยู่ท่ามกลางความตายเท่านั้น พวกเราถึงจะไม่ถูกมองเป็นคนต่างถิ่น
ช่วงเวลารุ่งอรุณ
นี่ก็น่าสนใจดีนะ หากมองตามโครงสร้างของ Penacony แล้ว ฉันยังอยู่ห่างจากความตายไกลแสนไกล แต่นี่จะเป็นครั้งสุดท้าย ที่ฉันได้เห็นดวงอาทิตย์ขึ้นจากขอบฟ้าแล้วจริงๆ
งั้นฉันจะถอด "ความทะเยอทะยาน" ของตัวเองออกมา และกลบฝังมันไว้ในช่วงเวลานี้ซะ
ความทะเยอทะยานนี้ เคยช่วยให้ฉันมีคฤหาสน์หลังเล็กๆ ในบ้านเกิด... ก่อนที่จะถูกลมทะเลทรายกลบฝังจนมิด มันเคยมอบความทรงจำดีๆ ไว้ให้กับผู้คนมากมาย พวกเขานั่งอยู่บนพื้นหญ้า กินสตรอว์เบอร์รีจุ่มวิปครีมกัน...
หมายเหตุ: อารมณ์ความรู้สึกที่ถูกถอดออกมาจากร่างกายฉัน ร่วงหล่นลงมากลายเป็นดอก Calypso ดอกหนึ่ง Penacony ช่างเป็นสถานที่ที่อัศจรรย์จริงๆ หรือควรจะบอกว่า... เป็นเพราะฉันมีความทรงจำ เกี่ยวกับดอกไม้ชนิดนี้อย่างลึกซึ้งดีนะ?
สมัยเด็กๆ ฉันมักจะจิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวตอนเดินเล่น เพราะเอาแต่มองหาดอก Calypso ริมทางอยู่บ่อยๆ พอนึกถึง "ภาษาดอกไม้" ของมันนั้น บางทีมันอาจจะเหมาะกับ "เป้าหมายที่แท้จริง" ของการเดินทางครั้งนี้ก็ได้
ช่วงเวลาเงินสะพัด
ช่างเป็นสถานที่ที่แสนจะวุ่นวายจริงๆ เหล่าผู้คนที่สร้างเมืองโดยยึดวงล้อเป็นจุดศูนย์กลาง แทบจะไม่มีเวลาว่างให้หยุดพัก พวกเขาได้แลกดวงวิญญาณของตนให้กับปีศาจร้าย
อืม เพื่อให้เข้ากันกับพวกเขา ฉันจะถอด "ตรรกะ" ของตัวเองออกมา และกลบฝังมันไว้ในช่วงเวลานี้
ฉันเคยใช้ตรรกะที่มี ไตร่ตรองเกี่ยวกับดวงดาวบนท้องฟ้า แม้จะไม่ได้อะไรเลย แต่อย่างน้อยฉันก็เคยทำมัน
แต่ไม่คิดเลยว่า ทุกอย่างนี้จะเป็นไปได้ด้วยดีทั้งๆ ที่ใช้วิธีไม่เหมือนกับแฟนคลับผู้คลั่งไคล้พวกนั้น ฉันไม่ได้ต้องการจะสร้างตัวตนอะไรในแดนฝัน แค่อยากจะแยกส่วนตัวเองแล้วโปรยเอาไว้ทั่วแดนฝันก็เท่านั้น แต่... มันจะราบรื่นขนาดนี้จริงๆ เหรอ?
ช่วงเวลาแห่งสุริยัน
อาหารเช้าดีเยี่ยม เหมือนกับมื้อค่ำเลย... และก็น่าจะเหมือนกับมื้อเที่ยงด้วย
ฉันเคยเก็บสะสมหนังสือเอาไว้กว่า 1750 เล่ม เพราะงั้น เพื่อเป็นที่ระลึก ฉันจะถอดเอา "ความรู้" ของตัวเองออกมา และกลบฝังมันไว้ในช่วงเวลานี้
ถึงแม้ว่าตอนแรก ฉันจะมีเป้าหมายเรียบง่าย แต่ในเมื่อจะมีชีวิตได้อีกไม่นาน งั้นลองใช้วิธีนี้มาหลอมรวมเป็นหนึ่งกับแดนฝันอันยิ่งใหญ่ดูก็น่าจะดี แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่า... หากความรู้สึกนึกคิดของผู้เข้าฝันมีความเกี่ยวโยงกัน ฉัน... ก็มีโอกาสที่จะกลายเป็นส่วนหนึ่งของพวกเขาได้ และตามพวกเขากลับไปยังความเป็นจริงสินะ?
ใช่แล้ว บางทีนี่คงเป็นครั้งสุดท้าย ที่ฉันจะนึกถึงความหมายของดอกไม้นั้น... ฉันจะเก็บงำมันเอาไว้
ช่วงเวลาที่เขียวขจี
ที่นี่มีคนเยอะแยะไปหมดเลย หาดทรายสวยจัง มันทำให้ฉันนึกถึงชายหาดเลย
อยากกินน้ำแข็งไสรสหวานจัง... อืม หรือจะทิ้ง "ความปรารถนา" เอาไว้ที่นี่ดีนะ?
ช่วงเวลาผืนทรายระอุ
ทำไมฉันต้องทำเรื่องแบบนี้ด้วย? เหนื่อยจัง เหนื่อยมากจริงๆ...
ที่นี่มีลม... แรงมากเลย เหมือนกับที่เคยเจอตอนเด็กๆ...
ฉันกลัวจัง
ขอฝาก "ความทรงจำ" เอาไว้ที่นี่แล้วกัน ทั้งหมดเลย ยกเว้น...
ช่วงเวลาย่ำสนธยา
ไฟเหล่านั้นช่างเหมือนดวงตาของคุณ ฟ้าครามแสนสวย...
ฉันจำได้... ฉันจำได้ว่า มันเป็นวันหนึ่งในเดือนแปด คุณกำลังยุ่งอยู่กับการจัดทรงผม ก่อนหันกลับมามองที่ฉัน...
เอาเถอะ ไปกันต่อดีกว่า คงต้องฝาก "ความรักที่มีต่อคุณ" เอาไว้ตรงนี้แล้ว
แต่ฉันก็ทำใจไม่ได้เลย
ฉันจะจากไปเมื่อไหร่กัน?
ช่วงเวลายามตะวันรอน
ฉันเคยซื้อของขวัญอะไรให้คุณมั้ยนะ?
ฉันซื้อที่นี่ได้มั้ย? คนที่ตายไปแล้ว ยังจะได้รับของขวัญจากฉันอยู่อีกมั้ย?
เอาเถอะ ไปกันต่อดีกว่า คงต้องฝาก "ความรักที่มีต่อคุณ" เอาไว้ตรงนี้แล้ว
...เอ๋?
ช่วงเวลาเคล้าดวงดาว
ฉันนั่งอยู่คนเดียวเพียงลำพัง พวกเขาต่างมากันเป็นคู่
เมื่อก่อนพวกเราก็เป็นแบบนั้นหรือเปล่า?
เอาเถอะ ไปกันต่อดีกว่า คงต้องฝาก "ความรักที่มีต่อคุณ" เอาไว้ตรงนี้แล้ว
แต่ว่า... ทำไม...
ช่วงเวลาประกายทอง
ฉันไม่อยากจะทำมันอีกต่อไปแล้ว
ฉันจะตามหาพวกมันกลับคืนมาทั้งหมด...
ฉันไม่ต้องการให้พวกมันคงอยู่ตลอดไป ฉันขอจดจำมันเอาไว้คนเดียว จวบจนฉันจะตายจากไปจริงๆ