หนังสือพิมพ์ธุลีในเตาหลอม: ฉบับที่ 1
สิ่งพิมพ์ของเมืองด้านล่าง ที่เขียนโดยนักเขียนนิรนามในท้องที่ ซึ่งได้วิพากษ์วิจารณ์ประเด็นทางสังคม อย่างเฉียบคม
หนังสือพิมพ์ธุลีในเตาหลอม: ฉบับที่ 1
เร็วๆ นี้ ผู้เขียนสังเกตเห็นปรากฏการณ์ใน "การทำเหมืองประจำสัปดาห์" ที่น่าเป็นกังวล เช่น มีการใช้คำแบบทางการและใช้ภาษาที่ชวนให้ไม่เข้าใจ น่ากลัวว่าคงจะรับ Shield จากป้อม Qlipoth ไปแล้ว เพื่อให้แน่ใจว่าเพื่อนคนงานทุกคน จะได้รับข้อมูลจากหลายๆ ฝ่ายอย่างครอบคลุมและเป็นกลาง ผู้เขียนจึงตั้งใจก่อตั้งหนังสือพิมพ์รายย่อยนี้ขึ้นมา เพื่อแสดงความเห็นกับเหตุการณ์ใหญ่ล่าสุด และจะอัปเดตแบบรายเดือนเป็นครั้งคราว
[หัวข้อประจำฉบับนี้: ความช่วยเหลือจากองค์กร]
สิ่งที่ปฏิเสธไม่ได้เลยก็คือ หากไม่มีความช่วยเหลือจากองค์กร Belobog ก็ไม่อาจทำภารกิจฟื้นฟูให้สำเร็จได้เพียงลำพัง... ฉันคิดว่าไม่มีคนปฏิเสธข้อนี้หรอก แต่ขณะเดียวกัน ความสำคัญขององค์กรก็ถูกพูดเกินจริงไปหน่อย บางคนถึงขั้นมองว่า พวกนี้เป็นฮีโร่ที่ลงมาจากสวรรค์ และคิดว่าคนชุดดำพวกนั้นใจบุญถึงได้มาช่วยพวกเรา ผู้เขียนจึงต้องขอแก้ไขความเข้าใจผิดนี้ตรงนี้เลย
จนถึงตอนนี้ แม้องค์กรจะยังไม่ได้เก็บค่าใช้จ่ายใดๆ สำหรับบริการที่พวกเขามอบให้ก็จริง แต่มันไม่ได้หมายความว่าพวกเขาจะไม่ได้กำไรจากมัน กฎระเบียบเป็นทรัพย์สินที่ใหญ่ที่สุด และเจ้าของกฎระเบียบนั้นก็จะได้รับสิ่งของมากมายอย่างง่ายดาย ราชาไม่ต้องเพาะปลูก ก็ยังได้เพลิดเพลินกับอาหารที่ดีที่สุด แต่ชาวนากลับต้องทำงานหนัก เพื่อรักษาความสัมพันธ์แบบนี้ไว้ เพราะมีเพียงการอยู่ในกฎระเบียบเท่านั้น ที่แรงงานของพวกเขาจะได้รับการตอบแทน
ความทะเยอทะยานที่จะปกครองทุกคน มักจะถูกแปลงเป็นความปรารถนาดีที่จะช่วยเหลือทุกคน หลังเชื่อมสัมพันธ์กับตลาดระดับจักรวาล พวกเราก็จะถูกกฎระเบียบจากองค์กรหล่อหลอม ให้แสวงหาเครดิตมากมายเข้ามาในบัญชีการเงิน ถึงตอนนั้น พวกเราอาจจะต้องขุดทุกสายแร่ใต้ดินจนเกลี้ยง และหลั่งเลือดทุกหยาดหยดในร่างกาย เพื่อให้พื้นที่บางแห่งได้ใช้ชีวิตอันสวยหรูตามแบบที่เห็นกันในมือถือ ซึ่งพวกเราจะหมกมุ่นกับความรู้สึกซาบซึ้งและยินดีไม่ได้ พวกเราต้องคอยระแวดระวังและมีสติ
อีกด้านหนึ่ง ยังไงองค์กรก็เป็นผู้มาเยือน ในสายตาพวกเขา Jarilo-Ⅵ เป็นแค่ดาวดวงเล็กๆ ทั่วไปเท่านั้น ไม่ได้ต่างอะไรกับดวงดาวนับร้อยนับพันในตอนกลางคืนเลย แต่สำหรับพวกเราแล้ว มันคือบ้านเพียงหลังเดียว ถ้าพึ่งพาองค์กรมากเกินไป Belobog ก็จะเหมือนกับเด็กน้อยที่ต้องให้จูงมือเดิน ดูภายนอกยังวิ่งและกระโดดได้ แต่ถ้าปล่อยมือที่จับจูง สองขาก็จะแสดงความอ่อนแอไร้เรี่ยวแรงออกมาอย่างไม่ต้องสงสัย
เราจะปล่อยให้ความช่วยเหลือในตอนนี้รวมกันจนเป็นแม่น้ำ ที่ทำให้ลูกหลานของเราจมน้ำตายไม่ได้เด็ดขาด! ถึงระยะห่างระหว่าง Jarilo-Ⅵ กับโลกภายนอกจะยังคงมีอยู่ แต่ใช่ว่าจะทำให้เสมอกันไม่ได้ ถ้าอยากกลายเป็นสมาชิกที่มีเกียรติและศักดิ์ศรีในจักรวาลอย่างแท้จริง พวกเราก็ต้องเดินไปตามเส้นทางของตัวเอง ไม่ใช่กลายเป็นข้ารับใช้ของคนอื่น
เพื่อนคนงานทั้งหลาย จงไปเรียนรู้ เลียนแบบ และแสวงหาทุกสิ่ง ที่สามารถนำความดีงามมาให้เสียเถอะ มีเพียงการทำแบบนี้เท่านั้น เด็กๆ ในอนาคตจึงจะได้ขึ้นไปอยู่เคียงข้างหมู่ดาว ไม่ใช่มาแอบร้องไห้อยู่ใต้แสงสว่างอันระยิบระยับของมัน