นิยายศิลปะการต่อสู้ที่ไม่อัปเดตมาตั้งแต่สามร้อยปีก่อน
นิยายศิลปะการต่อสู้ที่เคยมีชื่อเสียงใน Xianzhou เป็นอย่างมาก แต่ขาดการอัปเดตนานเกินไป ช่างน่าเสียดายซะจริงๆ
นิยายศิลปะการต่อสู้ ที่ไม่อัปเดตมาตั้งแต่สามร้อยปีก่อน
...
ในห้องอันเงียบงันกลางเรือลำยาว ผู้รอบรู้หัวหมาป่าที่มีร่างเป็นมนุษย์ลืมตาขึ้นจากการทำสมาธิ เพราะสัมผัสได้ถึงการมาของศัตรูแห่งโชคชะตา
ตอนนี้ สาวน้อยร่างบางปานหยกกำลังยืนอยู่ ณ สุดปลายทางเดิน ดั่งกระบี่ที่ถอดออกจากฝัก แหลมคมสยบคน รอบกายของเธอ มีประกายไฟนับไม่ถ้วน กะพริบระยิบระยับตามจังหวะและลมหายใจ ราวกับเธอกำลังยืนอยู่ท่ามกลางกาแล็กซี เมื่อลองมองดูดีๆ แหล่งกำเนิดแสงพวกนั้นกลับถูกผนึกไว้ในโถกึ่งโปร่งแสง ดั่งศาลเจ้าเหลือคณานับที่ตั้งอยู่บนทั้งสี่ด้านของกำแพง
"จุดพลังงานพวกนั้น..." ผู้รอบรู้หัวหมาป่าถอนหายใจและเอ่ยว่า "คืออภินิหารที่พวกเธอได้รับมาจากสิ่งอัศจรรย์สินะ"
"เจ้าแห่งอายุวัฒนะมอบเพียงพลังที่ไม่อาจคาดเดาแก่เผ่าเรา แต่กลับหว่านเมล็ดพันธุ์ของต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์ ไว้ในร่างของพวกเธอ ช่างไม่ยุติธรรมเลยจริงๆ..."
"ฉันสังหารไปตั้งสามหมื่นคน สั่งนักผ่ากระดูกให้ตัดจุดพลังงานที่ยังมีชีวิต ออกมาจากร่างของพวกเขา และสร้างเป็นศาลเจ้าทะเลเลือดแห่งนี้ เพื่อทำการค้นคว้าอย่างละเอียด"
"เป็นอย่างที่ฉันคิดไว้ไม่ผิดเลย หากหัวใจมีไว้เพื่อรักษาชีวิต เช่นนั้นจุดพลังงานก็มีความหมายยิ่งกว่าชีวิต มันดูดซับพลังจากแหล่งต้นกำเนิด มันเป็นอวัยวะที่สำคัญยิ่งกว่าหัวใจ เป็น 'เครื่องยนต์' ที่ซ่อนอยู่ในร่างกายของพวกเธอ"
"ฉันใช้พวกมันมาขับเคลื่อนยานลำนี้ และจะใช้ร่างกายของพวกเธอมาเป็นอาวุธทำลายล้างสหพันธ์!"
มนุษย์หัวหมาป่าดึงผ้าคลุมหรูหราบนร่างของตนออก เผยให้เห็นเสื้อเกราะกึ่งโปร่งแสงหน้าตาคล้ายแมงกะพรุน ที่ห่อหุ้มกล้ามเนื้ออันแน่นหนาของเขาเอาไว้ เขาสูดหายใจเข้าลึกราวกับจะสูดอากาศในพื้นที่เล็กๆ เข้าไปในคราวเดียว และในไม่กี่อึดใจ ข้อต่อของร่างกายที่โก่งงอก็เริ่มขยายตัว จนกลายเป็นร่างยักษ์ที่องอาจดุจหอคอยเหล็กกล้า กระดูกและกล้ามเนื้อที่แตกหักจากการกลายร่าง เกิดเป็นเสียงเสียดสีที่ชวนขนลุก และสมานเข้าด้วยกันอย่างรวดเร็ว
ความเจ็บปวดเหล่านี้ เป็นสิ่งที่มนุษย์หัวหมาป่าเคยชินกับมันอยู่แล้ว ขณะที่เขาหายใจ แสงจางๆ ก็หลั่งไหลออกมาจากปาก จมูก ตา และหูของเขา อีกทั้งแสงจากจุดพลังงานอันแสนคุ้นเคยก็ยิ่งเริ่มเปล่งประกายออกมาบนร่างอันสูงใหญ่นั้นด้วยเช่นกัน
"เกราะชิ้นนี้เข้ากันได้ดีกับเลือดเนื้อของฉันอย่างสมบูรณ์แบบ มันเป็นเหมือนอวัยวะที่งอกมาจากร่างกายของฉันอย่างไรอย่างนั้น แต่มันจะแสดงแสนยานุภาพได้มากแค่ไหน ก็ยังคงเป็นปริศนา"
"พวกคนเหล่านั้นที่เคยต่อสู้กับฉัน โดนการโจมตีแค่ทีเดียวก็กลายเป็นเศษเนื้อแล้ว แต่หากเปลี่ยนเป็นวีรบุรุษแห่งห้าผู้กล้าเหนือเมฆา บางทีอาจหาคำตอบของปริศนานี้ได้!"
แววตาของหญิงสาวมืดมนและเยือกเย็นดุจน้ำแข็ง ราวกับว่าทุกอย่างที่เกิดขึ้นเบื้องหน้าช่างน่าเบื่อหน่าย ไม่ควรค่าแก่การกล่าวถึง
ทหารสามหมื่นนาย จุดพลังงานสามหมื่นจุด เปลวเทียนแห่งชีวิตสามหมื่นดวง... เธอพยายามไม่ปล่อยให้ตัวเองเสียสมาธิไปกับภาพอันแสนโหดร้ายที่อยู่เบื้องหน้า
ความสมดุลที่สัมผัสได้จากศัตรูและตัวเรานั้นช่างน่าฉงนราวกับตาชั่ง เมื่อฝั่งหนึ่งเริ่มเอนเอียง อีกฝั่งหนึ่งก็จะลอยตัวสูงขึ้น มนุษย์หัวหมาป่าฉวยโอกาสในเสี้ยวพริบตานี้ อำพรางตัวและก่อพายุหมุน ก่อนจะพุ่งเข้ามาโจมตี
ในชั่วอึดใจถัดมา สาวน้อยก็หายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย บริเวณที่เคยยืนอยู่หลงเหลือเพียงรอยเท้าอันแหลมคม หลังจากแสงแห่งดาบวาบผ่านไป เสียงหวีดหวิวทะลุกำแพงก็ดังขึ้น...
...