บันทึกของ Vidyadhara วัยหนุ่ม
บันทึกที่นักวิชาการหนุ่มชาว Vidyadhara ทิ้งเอาไว้ใน Scalegorge Waterscape ซึ่งได้บันทึกความทรงจำ ที่เขามีต่อประวัติของเผ่า Vidyadhara
บันทึกของ Vidyadhara วัยหนุ่ม
อาจารย์กล่าวว่า หากมนุษย์ไม่จดจำให้ดีว่าตนเองมาจากไหน ก็ย่อมไม่รู้ว่าตนเองควรไปทางไหน
ดังนั้นฉันจึงอาศัยช่วงที่ปิดภาคเรียน เดินทางมายัง Scalegorge Waterscape อันเป็นสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ เพื่อหวนรำลึกถึงอดีตของเผ่า Vidyadhara ของเรา
ในหนังสือเรียนกล่าวไว้ว่า พวกเรามาจากท้องทะเลที่มีความคล้ายคลึงกับที่นี่ แต่ที่นั่นกว้างใหญ่กว่า Lunarescent Depths เล็กๆ แห่งนี้มาก มีผืนน้ำกว้างไกลไร้ขอบเขต ซึ่งครอบคลุมพื้นผิวของดาวทั้งดวง
เหล่าบรรพบุรุษใช้ชีวิตอย่างไร้ความกังวล ร่วมกับสิ่งมีชีวิตมากมายในทะเลพิสุทธิ์
ในเวลานั้น พวกเรายังสามารถใช้พลังที่บรรพบุรุษมังกรมอบให้แก่เราได้ ในฐานะที่เป็นผู้นำแห่งทะเลพิสุทธิ์ ทุกอย่างล้วนอยู่ในการควบคุมของพวกเรา หากปลามีก้างเยอะ เราก็กำจัดก้างออกจากร่างของมัน หากสัตว์ทะเลตัวเล็กลีบ เราก็ทำให้มันอ้วนท้วนสมบูรณ์และออกลูกออกหลานเยอะๆ หากสาหร่ายทะเลมีรสชาติขมฝาด เราก็ทำให้มันมีรสชาติหวานอร่อย
อาจารย์บอกว่า ตอนนั้นพวกเราสามารถใช้พลังของบรรพบุรุษมังกร เปลี่ยนแปลงรูปร่างของสิ่งมีชีวิตทั้งหลายได้ มันง่ายดายเหมือนการปั้นดินแบบที่เด็กๆ ที่อายุน้อยกว่าฉันเล่นกันนั่นแหละ เหล่าบรรพบุรุษเปลี่ยนปลาอ้วนพีให้กลายเป็นภูเขาเนื้อที่อุดมสมบูรณ์ เมื่อต้องการอาหาร ก็ไปคว้านเอามาจากภูเขาเนื้อนั่น ตอนนั้นยังมีปูที่มีหลายพันขา ซึ่งด้านในเปลือกของแต่ละขา ล้วนมีเนื้อปูแสนอร่อยอยู่ด้วย
ฉันอยากย้อนกลับไปในเวลานั้นเหลือเกิน แต่อาจารย์บอกว่า พวกเราไม่มีวันย้อนกลับไปได้อีกแล้ว
อยู่มาวันหนึ่ง พวกเราก็ไม่สามารถควบคุมพลังของบรรพบุรุษมังกรได้อีกต่อไป สิ่งมีชีวิตทุกตัวในท้องทะเลจึงกลายเป็นศัตรูที่แสนอันตราย ปลามีพิษร้าย สัตว์ทะเลล้วนไม่เป็นมิตร แม้แต่สาหร่ายทะเลก็ยังจับมนุษย์กินเป็นอาหารได้ ต่อมาบรรดาสิ่งมีชีวิตตัวเล็กๆ ที่มองไม่เห็นในทะเลพิสุทธิ์ก็กลายเป็นตัวอันตรายไปด้วย พวกมันมีจำนวนเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ จนกระทั่งวันหนึ่ง ท้องทะเลก็ไม่ใช่สถานที่ที่เราเหมาะจะใช้ชีวิตอยู่อีกต่อไป
หลังจากนั้นพวกเราจึงกลายเป็นสมาชิกของสหพันธ์ Xianzhou พวกเรามีชีวิตที่ดีบน Xianzhou แต่อิสระแห่ง ท้องทะเลกลับไม่มีวันหวนคืนกลับมาอีกแล้ว
แต่อาจารย์ก็บอกอีกว่า คนเราไม่ควรจมอยู่กับเรื่องราวในอดีตที่ย้อนกลับไปไม่ได้จนเกินไป แต่ควรมีชีวิตอยู่เพื่ออนาคต ดังนั้นฉันจึงเชื่อว่า แม้พวกเราจะไม่สามารถกลับไปยังท้องทะเลได้อีกแล้ว แต่ถ้าฉันพยายามเติบโตเป็นผู้ใหญ่ที่ดี ฉันจะสามารถสร้างอนาคตที่ดีกว่าเมื่อก่อนได้อย่างแน่นอน