จดหมายที่ไม่ได้ส่ง
จดหมายตอบกลับที่ไม่ได้ส่งออกไป เมื่อเผชิญกับความเป็นความตาย ทุกความขัดแย้งและการทะเลาะ ล้วนไร้ซึ่งความหมาย
จดหมายที่ไม่ได้ส่ง
ถึง อดีตเพื่อนรักของฉัน
หลังจากได้รับจดหมายของคุณแล้ว ฉันก็คิดทบทวนถึง "มิตรภาพ" นานเจ็ดปีของพวกเราอย่างยาวนานและลึกซึ้ง
ผ่านมานานมากแล้วนับจากที่พวกเราทะเลาะกันครั้งล่าสุด ตอนนี้ทั้งคุณและฉันคงได้สติ และน่าจะเริ่มพูดคุยกันดีๆ ได้แล้ว ดังนั้นฉันขอแสดงความคิดเห็นอย่างตรงไปตรงมาเลยแล้วกันนะ
พวกเรามีความคิดแตกต่างกันมาตั้งแต่เริ่มเป็นเพื่อนกันแล้ว เพียงแต่ตอนแรกมันถูกความนับถือ และความเคารพรักที่ฉันมีต่อคุณบดบังเอาไว้ จนยอมให้คุณเป็นผู้ถืออำนาจเหนือกว่า และมองว่าคุณคือบิดาแห่งจิตใจของฉัน แต่นี่ไม่ได้หมายความว่า คุณจะปฏิบัติกับผู้ติดตามของคุณเหมือนหนูทดลองได้นะ
คุณมักจะพยายามกดดันคนรอบข้างอยู่เสมอ... ไม่ว่าคุณจะตั้งใจหรือไม่... แต่มันก็ทำให้คนอื่นคิดว่าตัวเองด้อยกว่าคุณโดยไม่รู้ตัว คุณชอบนั่งในตำแหน่งของผู้ปกครองอย่าง "บิดา" และรับความนับถือ ความเอาอกเอาใจ ความชื่นชมที่ไร้เงื่อนไขจากผู้คน เพื่อใช้มันเป็นสิ่งยืนยันถึง "อำนาจที่ไม่อาจสั่นคลอน" ของคุณ
แต่พอมีคนวิพากษ์วิจารณ์และตั้งคำถามกับคุณ ความเมตตาและใจกว้างของคุณจะหายวับไปทันที จากนั้นก็ถูกแทนที่ด้วยความเข้มงวด ความจู้จี้จุกจิก และความเผด็จการ สำหรับคุณแล้ว ความเห็นต่างทั้งหมดก็เป็นแค่ "การต่อต้านบิดา" เท่านั้น แม้ว่าฉันแค่อยากเจียระไนอัญมณีที่คุณขุดพบให้เรียบร้อย แต่คุณกลับหาว่าฉันมี "เจตนาจะสังหารบิดา" หาว่าการพัฒนาคำสอนของคุณคือความพยายามที่จะ "ทำลายป้อมปราการที่ไม่อาจสั่นคลอนของคุณ"
แต่ความยึดติดในอำนาจของคุณ คงเป็นอาการป่วยอย่างหนึ่งที่แสดงออกมา ขอโทษด้วยนะที่ฉันต้องขอบอกตามตรงว่า คุณก็แค่อยากซึมซับความรู้สึกปลอดภัย จากความรักและความเทิดทูนที่คนอื่นมีต่อคุณ เพื่อใช้ชีวิตอยู่ต่อไปเท่านั้น
เห็นได้ชัดว่าฉันไม่ใช่ "เพื่อน" เพียงคนเดียวที่... เลิกคบกับคุณ เพราะมีความคิดแตกต่างกัน ยอมรับเถอะว่า คุณไม่ได้ต้องการเพื่อนเลย สิ่งที่คุณต้องการคือลูกชายที่ก้มหน้าก้มตาเชื่อฟังคุณ เป็นเจ้าบื้อที่ไม่มีความคิดเห็นอะไรเลยต่างหาก
แต่ตอนนี้ในสายตาของฉัน "อำนาจ" และความหัวแข็งของคุณ มันช่างน่าขันเสียเหลือเกิน
Carl ที่พูดจาตรงไปตรงมาและจริงใจของคุณ