Aventurine

เจ้าหน้าที่ระดับสูงของ "แผนกกลยุทธ์การลงทุน" ภายใต้สังกัดองค์กรสันติภาพแห่งดวงดาว หนึ่งใน "สิบคนหัวใจหิน" ซึ่งหินศิลาของเขาคือ "แร่กลฉงนเล่ห์"
ผู้ชื่นชอบความเสี่ยงที่มีนิสัยขี้เล่น มักจะมีรอยยิ้มประดับบนใบหน้าเสมอ แต่ใจจริงนั้นกลับยากที่จะคาดเดาได้
เขาพึ่งพาชัยชนะที่ได้จากเกมแห่งโชคชะตา เพื่อให้ได้มาซึ่งตำแหน่งในปัจจุบัน เขามองว่าชีวิตเป็นเหมือนการลงทุนที่มีความเสี่ยง และได้ผลตอบแทนสูง ซึ่งเขาสามารถเอาชนะมันได้อย่างง่ายดายเสมอ

"ฉันมีเรื่องเกี่ยวกับพนักงานใหม่คนนั้น จะรายงานให้คุณทราบ"

"เรื่องอะไรทำให้คุณกังวลใจได้ขนาดนี้ Erwin?"

"เรื่องร้องเรียนมากมายทั้งแบบเป็นทางการ และไม่เป็นทางการเกี่ยวกับเขา มีเยอะอย่างกับกองกระดาษแน่ะ ยัดแน่นเต็มกล่องจดหมายของฉันไปหมดแล้ว ฉันว่า... คุณควรจะทบทวนดูอีกรอบนะว่า จะรับเขาเข้ามาในแผนกกลยุทธ์การลงทุนดีหรือเปล่า"

"พวกเขาเขียนว่าอะไรบ้างล่ะ?"

"หลักๆ ก็พูดถึงตัวตนของเขานั่นแหละ ดวงตาคู่นั้น..."
"เขาเคยโกหกแผนกพัฒนาการตลาดว่า ผืนดินสีเหลืองอันทุรกันดารของ Sigonia ได้ซุกซ่อนพลังงาน ที่ยังไม่มีใครนำไปใช้อย่างมีประสิทธิภาพเอาไว้ แต่หลังจากที่พวกเขาลงทุนมหาศาลไปกับการขุดเหมือง ถึงพบว่านั่นก็แค่เรื่องหลอกลวง"
"ทั้งยังมี 'คดี Egyhazo Aventurine' ที่น่าเขย่าขวัญนั่นอีก เขาได้หลอกสถาบันแห่งปัญญาให้หลงเชื่อว่า ที่นั่นมีร่างของราชาแห่งแมลง 'Tayzzyronth' ถูกฝังอยู่... นักวิชาการเหล่านั้นระวังแล้วระวังอีก แต่ก็ยังตกหลุมพรางกลอุบายของอีกฝ่ายจนได้"
"นอกจากนี้สมาชิกสภาของรัฐชาติ Sigonia ยังส่งจดหมายประณามอีกว่า ชนเผ่าของเขาเคยละเมิดข้อตกลง และก่อความไม่สงบให้กับผู้คน จนส่งผลให้ความสงบสุขระหว่างชนเผ่า เกิดการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ ทำให้การลงนามในข้อตกลงระหว่าง Sigonia และองค์กร ต้องถูกเลื่อนออกไปหลายต่อหลายครั้ง ตอนนี้พอมีพนักงานชาว Avgin เข้ามาทำงานในองค์กร ผลกระทบจากเรื่องนี้เลยเลวร้ายลงยิ่งกว่าเดิม..."

"ถ้ามีแค่เรื่องพวกนี้ก็ไม่จำเป็นต้องพูดถึงหรอก"

"...คุณรู้หมดแล้ว?"

"อัญมณีทุกชนิด ล้วนมีคุณค่าเฉพาะตัว ส่วนงานของพวกเราก็คือ 'การลงทุน'"
"ไม่จำเป็นต้องเอาใจพวกหัวแข็งที่ส่งจดหมายมาหรอก ไม่ช้าก็เร็ว ข่าวลือพวกนี้ก็ต้องไปถึงหู... ไม่สิ น่าจะลือกันไปถึงหูของเขาแล้วก็ได้ พอดีเลย มาดูกันเถอะว่า เขาจะทำให้พวกเราเซอร์ไพรส์ได้ขนาดไหน"

"เจ้าหนู ใช้ได้เลยนี่... ใช้วิธีพิสดารมากวาดธุรกิจของฉันไปจนเรียบเลยสินะ แต่ฉันไม่มีทางยอมแพ้หรอก อย่างมากฉันก็แค่ระเบิดที่นี่ให้หมด... ทีนี้นายจะทำยังไงได้ล่ะ?"
"กระทิงคลั่ง" แห่ง Iymanika ส่งสัญญาณให้ลูกน้องปล่อยมือ เขาเงยหน้าขึ้นจากโต๊ะ แล้วปัดฝุ่นบนปกเสื้อ
"สุนัขรับใช้องค์กรผู้สูงส่งอย่างพวกนาย ไม่เห็นคนพเนจรอยู่ในสายตาอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ? แต่ตอนนี้พวกนายอยู่ในถิ่นของพวกเรา ก็ต้องทำตามวิธีของพวกเราสิ"

"กระทิงคลั่ง" เทลูกกระสุนออกจากแมกาซีนจนหมด ก่อนจะบรรจุกระสุนหนึ่งนัดเข้าไป แล้วโยนมันไว้ที่ข้างเท้าของเขา
"หกครั้ง หลังจากเสียงปืนดังขึ้นมากสุดหกครั้ง เป็นหรือตายขึ้นอยู่กับชะตากำหนด นายกล้ามั้ยล่ะ?"

เขาย่อตัวลงไปเก็บปืนขึ้นมา
"มีคนมากมายจ่อปืนมาที่ฉัน บางคนก็ถึงขั้นเหนี่ยวไกแล้วด้วยซ้ำ... แต่ลองเดาสิว่า ทำไมฉันถึงยังยืนอยู่ตรงนี้ได้?"
เขาลุกขึ้นยืนแล้วสบตากับ "กระทิงคลั่ง" ก่อนจะยกปืนจ่อไปที่หัวใจของตัวเอง
"เพราะสุดท้าย ปืนก็จะตกมาอยู่ในมือของฉันอยู่ดีไงล่ะ"

"แต่ตอนนี้เกมนี้มันทำให้ฉันรู้สึกเบื่อซะแล้ว... โอกาสหนึ่งในหกมันยังไม่พอ ถ้าอยากจะท้าทายโชคชะตา..."
เสียงปืนดังต่อเนื่องหกครั้งอยู่ในยานอวกาศที่เงียบสงัด เมื่อควันจางหายไป เขาก็ยกปืนขึ้นมาอีกครั้ง แล้วเดินเข้าไปหา "กระทิงคลั่ง" โดยที่มีกระสุนใหม่หนึ่งนัดอยู่ในแมกาซีน
"คุณต้องรู้จักเปลี่ยนตัวเอง ให้เป็นลูกเต๋าเสียก่อน"
"...คุณไม่ยอมแพ้งั้นสิ แต่มีสิทธิ์อะไรมาไม่ยอมกันล่ะ? อาศัยเกมวัดดวงงี่เง่านี่น่ะเหรอ? หรือว่า..."
เขาหันปืนชี้ไปยังที่แห่งหนึ่งในความมืด
"เพราะเธอคนนี้?"

ในทิศทางที่ปืนชี้ไป ผู้หญิงคนหนึ่งที่ถือปืนอยู่เหมือนกันค่อยๆ ปรากฏตัวออกมา วินาทีที่เห็นเธอ "กระทิงคลั่ง" ก็ราวกับคว้าความหวังสุดท้ายไว้ได้
"คุณ Jade นี่มันไม่เหมือนกับที่ตกลงกันไว้นี่นา..."
ตอนนั้นนั่นเอง ทั้งสองคนเปิดฉากยิงขึ้นพร้อมกัน ในมุมมืดด้านหลังของทั้งสองฝ่าย มีคนชุดดำสองคนล้มลงหลังเสียงปืนลั่น

"ศัตรูขององค์กรมีอยู่ทุกที่จริงๆ เลย ว่ามั้ย?" หญิงสาวเก็บปืนอย่างใจเย็น ก่อนจะหยิบกระจกแต่งหน้าออกมา แล้วเช็กหน้าตาของตัวเอง
"ใช้ชีวิตของเราเป็นเหยื่อล่อ แล้วให้พวกเขามาแย่งชิงกันเอง โดยเข้าใจผิดว่านี่เป็นการต่อสู้ภายใน แต่สุดท้ายกลับถูกรวบตัวในคราวเดียว... แผนการไม่เลว เพียงแต่มันอันตรายไปหน่อยนะ" เขายิ้มต้อนรับการมาถึงของอีกฝ่าย แต่สองมือกลับสั่นเทาเล็กน้อย

"แผนการ? ไม่ใช่ นี่เป็นแค่การทดลองเท่านั้น"
หญิงสาวผู้งามสง่าแบมือออก "หิน Aventurine" ที่เปล่งประกายสีสันแปลกตาวางอยู่บนฝ่ามือเธอ
"ไม่มีอะไรแปลกหรอก ถูกหมายตา ถูกแสวงหา ถูกเจียระไน และถูกขาย... ทั้งหมดนี้คือชะตากรรมของอัญมณี"
"แต่ยังมีอะไรอีกมากมายที่นายทำได้ ทุกอย่างขึ้นอยู่กับว่า นายมองตัวเองยังไง"

สองเท้าเดินเข้าไปในห้องที่อยู่สุดทางเดิน เขายังจำได้ว่าครั้งล่าสุดที่มาที่นี่ ตัวเองยังเป็นเพียงนักโทษที่น่ารังเกียจคนหนึ่ง แต่ตอนนี้ เขาได้มายืนอยู่ที่นี่ และเผชิญหน้ากับบุคคลที่อยู่ในจุดสูงสุดของแผนก

เขาฟังหญิงผมบลอนด์อ่านรายงานยืดยาวแสนน่าเบื่อ ตัวเลขเยือกเย็นเหล่านั้น ไม่อาจถ่ายทอดความหวาดผวา ของการเดินอยู่บนเส้นแบ่งความเป็นและความตายได้ ทั้งยังไม่อาจบอกคนพวกนี้ได้ว่า ตลอดช่วงเวลานั้น เขาสูญเสียไปเท่าไหร่ และได้รับอะไรมาแค่ไหน เขาเพียงแต่สงสัยว่า เธอคนนี้เป็นมนุษย์หรือหุ่นยนต์กันแน่?

และ "หิน Aventurine" ที่เป็นสัญลักษณ์ของอำนาจและอนาคตก้อนนั้น กำลังจะถูกมอบให้แก่เขาอย่างเป็นทางการ... นั่นเป็นสิ่งที่เขาเสี่ยงชีวิตเพื่อให้ได้มา ทว่าในวินาทีที่ได้รับ เขากลับรู้สึกว่า มันไม่ได้น่าหลงใหลหรือมีคุณค่าอีกต่อไป

"Aventurine มีคำถามอะไรมั้ย?" ในตอนท้ายของการประชุม Jade ได้เอ่ยปากถามขึ้น... ซึ่งในบรรดาผู้คนที่อยู่ที่นี่ เขารู้จักแค่เธอคนเดียว

"ชาว Avgin จาก Sigonia... ต่อมาพวกเขาเป็นยังไงกันบ้าง?"

"น่าเสียดาย Sigonia ไม่มีชาว Avgin อยู่อีกแล้ว นายคือผู้รอดชีวิตคนสุดท้าย"

"แล้วคนพวกนั้นที่เคยช่วยฉันบนดาว ██ ล่ะ? ฉันคิดว่าตอนนี้ ฉันสามารถตอบแทนพวกเขาได้แล้ว"

"พวกเขาก็ไม่อยู่แล้วเหมือนกัน"

...

เขากลับมาที่ห้องทำงานของตัวเองอย่างเฉื่อยชา
หิน Aventurine ที่อยู่บนโต๊ะก้อนนั้น เปล่งแสงแปลกประหลาดออกมา ราวกับกำลังแสดงความยินดี แต่ก็เหมือนกำลังเยาะเย้ยเขาอยู่เช่นกัน
"เมื่อต้องต่อสู้กับโชคชะตา นายคือฝ่ายที่โชคดีจริงเหรอ?"

"Penacony... ในที่สุด 'Diamond' ก็คิดจะลงมือกับมันแล้วเหรอ?"
โมเดลจิ๋วบนโต๊ะหมุนอยู่ตลอดเวลา ฟองความทรงจำใสราวกับคริสตัล กำลังปล่อยฟองอากาศเล็กๆ ออกมาอย่างต่อเนื่อง

"นี่คือหนี้เสียในอดีตที่มากเกินกว่าจะจินตนาการได้ ดังนั้นผลประโยชน์ที่อยู่เบื้องหลัง... จึงสูงจนน่าตกใจ"
คนตรงหน้าหันหลังให้เขา พลางมองดูท้องฟ้าสีแดงอมม่วงในช่วงพลบค่ำของ Pier Point

"แต่ทำไมต้องเป็นฉันด้วย?"
คนคนนั้นยังคงหันหลังให้เขา เขาจึงไม่อาจใช้สายตาเฉียบแหลมของตัวเอง มาคาดเดาจุดประสงค์ที่แท้จริง ของเบื้องหลังการตัดสินใจครั้งนี้ได้

"ตอนแรกเป็นฉัน แต่ 'Diamond' คิดว่าทางตระกูลยังมีค่าพอที่จะร่วมมือด้วย หวังว่าอย่างน้อย เรื่องนี้จะยังมีหนทางแก้ไขอย่างสันติได้นะ"
"พอคิดไปคิดมา ฉันเลยคิดว่าคุณเหมาะสมที่สุดแล้ว"

"นี่เป็นการพูดคุยกันครั้งที่สองของพวกเราเองนะ คุณเชื่อใจฉันขนาดนี้เลยเหรอ?"

"ผิดแล้ว ฉันไม่เคยเชื่อใจคุณเลยต่างหาก... บางที Jade อาจจะเชื่อใจ แต่ฉันไม่"
"ไม่แน่ว่าครั้งนี้ โชคอาจจะไม่ได้เข้าข้างคุณอีกแล้วก็ได้ คุณอาจต้องจ่ายค่าตอบแทน สำหรับโชคดีที่คุณได้รับในตลอดเวลาที่ผ่านมาด้วยซ้ำ"

ในที่สุดคนตรงหน้าก็หันกลับมา อาคารขนาดใหญ่ที่อยู่ไกลออกไป สะท้อนแสงหลากสีสันราวกับหินโอปอล ในขณะที่กล่องดนตรีก็ยังคงส่งเสียงบรรเลงอยู่
"แต่นั่นไม่ใช่สิ่งที่คุณต้องการนี่นา ใช่มั้ยล่ะ?"