Black Swan

Memokeeper แห่ง "สวนประกายความทรงจำ" นักทำนายผู้ลึกลับและสง่างาม
เธอมักจะยิ้มแย้มอ่อนโยน คอยรับฟังคำพูดของผู้อื่นอย่างใจเย็นเสมอ และมักจะอาศัยสิ่งนี้เพื่อเข้าสู่ "ความทรงจำ" และรวบรวมเอาข้อมูลทั้งหมดมา
เธอกระตือรือร้นในการรวบรวมความทรงจำที่ไม่เหมือนใคร แต่เบื้องหลังของความคิดนี้ก็ยากที่จะเข้าใจได้

"เธอเป็นเด็กประหลาด ฉันรู้อยู่แล้วว่าต้องเป็นแบบนี้ ในวันที่เธอเกิดนั้น พวกนกบนต้นไม้ต่างพากันร้องระงม เงาสีจางของดวงจันทร์ และแสงแรกของดวงอาทิตย์ ปรากฏขึ้นบนท้องฟ้าพร้อมกัน ไพ่ในมือบอกฉันว่า วิญญาณที่หวนคิดถึงอดีตกำลังจะมาเยือนโลกแล้ว ตั้งแต่ยังเป็นเด็กน้อย เธอก็สนใจถามไถ่ถึงเรื่องราวในอดีตมากที่สุด เธอสงสัยว่าเรามาจากไหน ใครเป็นคนสร้างเรา และโลกนี้เกิดขึ้นได้อย่างไร บางครั้งแม้แต่คนที่รอบรู้ที่สุด ก็ยังตอบคำถามเหล่านั้นไม่ได้ ฉันรู้ว่ามีเด็กหลายคนหัวเราะเยาะเธอ แต่คำถามเหล่านั้นมันไม่สำคัญหรือไง? ชีวิตคือเขาวงกตที่คดเคี้ยว และพวกเราก็ไม่มีอะไรเลย นอกจากความทรงจำ"
ความทรงจำของแม่คนหนึ่ง

แม่ที่ป่วยเป็นโรคความจำเสื่อม หลงลืมแม้แต่สมาชิกในครอบครัว และจำเรื่องราวที่เกิดขึ้นเมื่อครู่ไม่ได้ด้วยซ้ำ
เธอถือใบวินิจฉัยโรคความจำเสื่อม พร้อมกอดแม่ที่กำลังงุนงงด้วยสองมือเอาไว้แน่น และพยายามอ่านไดอารี่ที่ผู้เป็นแม่ทิ้งไว้ ให้เจ้าตัวฟังอีกครั้ง... แม่อยู่ตรงนั้น แต่จริงๆ แล้วแม่อยู่ที่ไหนกันแน่?

เธอพาแม่ไปสู่ทางออกของชีวิต แต่เธอรู้ดีว่า นับตั้งแต่วันที่ความทรงจำของแม่แตกสลายไป ตัวตนของแม่ก็เลือนรางมากขึ้นทุกที หากวันหนึ่ง ความทรงจำของเธอแตกสลายไปเช่นเดียวกัน แม่จะหายไปจากเธออย่างสิ้นเชิงมั้ยนะ

"ชีวิตคือเขาวงกตที่คดเคี้ยว และพวกเราก็ไม่มีอะไรเลย นอกจากความทรงจำ" เธอเพิ่งเข้าใจความหมายของประโยคนี้เป็นครั้งแรก

"ฉันมายังดวงดาวแห่งนี้ในฐานะนักสำรวจ ฉันจะบันทึกทิศทางที่สายน้ำหลั่งไหล ศึกษาอิฐและกระเบื้องตามถนนหนทางว่าใช้วัสดุชนิดใด ตรวจสอบระดับความสูงต่ำของถนน รวมถึงจำนวนและการกระจายตัวของปล่องไฟ เหมือนที่เคยทำทุกที... งานเหล่านี้ สอดคล้องกับจินตนาการของผู้คนในการรักษา 'ความทรงจำ' ของดวงดาว"

...แต่นั่นก็ยังไม่พออยู่ดี

เมื่อฉันเริ่มเข้ามาทำงานเบื้องหลังเต็มตัว ฉันก็มักจะเห็นหญิงสาวคนนั้นบ่อยๆ บางครั้งก็มีแสงแดดส่องผ่านปลายใบไม้ และสั่นไหวตามเงาของเธอ ที่สุดท้ายก็ลับหายไปจากมุมถนนสักแห่ง แล้วเมื่อนั้น ไฟถนนก็จะสว่างขึ้น บางครั้งดวงตาของเธอก็มองตามนกพิราบส่งจดหมาย ซึ่งจะออกจากบ้านของมหาปุโรหิต ในตอนเย็นทุกวันที่สามของสัปดาห์ และกลับสู่มือของหัวหน้าองครักษ์วังในเช้าตรู่วันถัดไป แต่ในที่แจ้ง พวกเขาทั้งคู่จะเป็นศัตรูทางการเมืองของกันและกัน บางครั้งเธอก็มองดูสายฝนที่ตกสู่ท่อระบายน้ำ และร่องรอยความเสียหาย จากปืนใหญ่ที่ยิงมาจากอีกฝั่งอย่างเงียบงัน บางครั้งคลื่นที่ซัดสาดก็ทำให้ชายกระโปรงของเธอเปียก ส่วนหญิงชราที่ซักเสื้อผ้าอยู่ริมแม่น้ำ ก็พึมพำกับตัวเอง ถึงเรื่องราวของผู้มีอำนาจรุ่นก่อน และลูกนอกสมรสทั้งห้าของเขา

...นอกจากพวกเราแล้ว มีเพียงไม่กี่คนที่รู้ว่าดาวดวงนี้ได้ซ่อน "ความทรงจำ" เช่นนี้เอาไว้

ฉันตามเธอไปยังหน้าก้อนหินในป่ารกร้างแห่งหนึ่ง ฉันคิดว่าถึงเวลาแล้วที่ต้องเชื้อเชิญเธอ

"คุณเห็นอะไรบ้าง?" ฉันถามเธอออกไป ในรูปลักษณ์ที่เธอสามารถมองเห็นได้
เธอชี้ไปยังสถานที่ที่วัชพืชเติบโต ตรงนั้นมีร่องรอยการขัดเกลาอยู่
"ฉันว่าหินนี้น่าจะเคยเป็นส่วนหนึ่งของเตาผิง... แต่น่าจะไม่ใช่แค่นั้น"
ฉันพยักหน้า พร้อมทั้งช่วยเธอกำจัดวัชพืชและดินโคลนออกจากซอกหิน
"มันเคยเป็นอนุสรณ์ด้วย" เธอลูบรอยแกะสลักบนหินนั้น
"ใช่แล้ว แต่ 'ความทรงจำ' ยังมีมากกว่านั้น"

ฉันจึงแสดงให้เธอดู หินในป่ารกร้างนี้ ครั้งหนึ่งเคยเป็นเตาผิงของครอบครัวหนึ่ง แต่ก่อนหน้านั้น มันเคยเป็นอนุสรณ์สถาน เป็นแปลงดอกไม้ เป็นแท่นบูชา... และก่อนหน้ายิ่งกว่านั้น มันก็เคยเป็นหินก้อนหนึ่งในป่ารกร้าง

"ฉันต้องแลกด้วยอะไร ถึงจะสามารถเห็น 'ความทรงจำ' เหล่านี้ได้"
"ผู้คนจะไม่มีทางรู้ว่าคุณมีตัวตนอยู่ จนกว่าคุณจะยอมปรากฏตัว"
"เหมือนกับที่ผู้คนไม่เคยรู้มาก่อนว่า ยังมีหงส์ชนิดอื่นๆ นอกจากหงส์ขาวอยู่ จนเมื่อได้เจอกับหงส์ดำงั้นเหรอ?"
"ใช่แล้วล่ะ"

ความทรงจำของนักสำรวจMemokeeperคนหนึ่ง

เหล่า Memokeeper เดินทางข้ามผ่านดวงดาวหลายดวง เพื่อรวบรวมความทรงจำในเมืองจากถนนทุกสาย และทุกซอกทุกมุม พวกเขาจะไม่ทิ้งร่องรอยใดๆ เพราะกลัวว่าเมืองนั้นจะจดจำพวกเขาได้ เว้นเสียแต่ว่า พวกเขาจะพบคนที่มีคุณสมบัติในการเป็น Memokeeper และพาพวกเขาเหล่านั้น ออกจากความทรงจำของเมืองนี้ ไปสู่ทะเลที่กว้างใหญ่ยิ่งกว่า

หลายคนหมกมุ่นอยู่กับความงามในอดีต และจินตนาการถึงการมีชีวิตอยู่ในความทรงจำ พวกเขาจึงอยากเป็น Memokeeper แต่น่าเสียดาย ที่คนแบบนี้มักจะกลายเป็นเพียงผู้เผาผลาญที่ทำทุกสิ่งตามอำเภอใจ และบิดเบือนความทรงจำให้เป็นอย่างที่ตนเองต้องการ แต่เธอนั้นแตกต่างออกไป... ฉันเห็นเธอเคารพต่อความทรงจำ เช่นเดียวกับความตั้งใจ และความมุ่งมั่นอันแรงกล้าของเธอ เธอได้ตอบคำถามสามข้อ ตามธรรมเนียมก่อนจะเป็น Memokeeper เอาไว้ดังนี้:

"คุณยินดีจะอุทิศทั้งชีวิตของตัวเอง เพื่อรวบรวมความทรงจำหรือไม่?"
"ฉันยินดี"
"คุณยินดีจะสละร่างกาย และยอมรับกับการเปลี่ยนแปลงของตัวเองหรือไม่?"
"ฉันยินดี"
"หากวันหนึ่งคุณตายจากไป คุณจะหลงเหลือสิ่งใดไว้ให้โลกใบนี้?"
"ความทรงจำของฉัน เพราะมันมีเมล็ดพันธุ์แห่งอดีต ที่จะเกิดใหม่อีกครั้งในอนาคต"

ความทรงจำบางอย่างเล็กน้อยแต่อบอุ่น บางอย่างดูยิ่งใหญ่และมหาศาล บางอย่างก็ดูเชื่องราวกับสัตว์เลี้ยง ขณะที่บางอย่างก็ควบคุมไม่ได้เหมือนสัตว์ร้าย... แต่ทันทีที่เธอกลายเป็น Memokeeper นั้น ความทรงจำของเธอกลับเงียบสงบ ราวกับคลื่นทะเลปั่นป่วนที่พบท่าเรือของตัวเอง
ความทรงจำของ Memokeeper คนหนึ่ง

"คิดอะไรออกเหรอ?" Memokeeper เอ่ยถาม
เธอลืมตาขึ้น และเศษเสี้ยวความทรงจำก็หมุนวนรอบตัวเธอ
"ผู้คนต่างคิดว่าสิ่งที่ตัวเองกำลังเผชิญอยู่นั้น คือปัจจุบันและอนาคต แต่กลับไม่มีใครรู้ว่าแท้จริงแล้ว พวกเรากำลังเดินทางย้อนหาอดีตอยู่ต่างหาก"

"สถานที่: Penacony
เวลา: ██/██/██
แขกผู้มาเยือน: ██, ██, ██, ██
'ความทรงจำอันน่าเศร้าจาก██ ความทรงจำสีทองนี้ เต็มไปด้วยความโอ้อวดและความปรารถนา มันเก็บซ่อนความเศร้าที่ซ่อนเร้นไว้ปีแล้วปีเล่า และกำหนดให้เจ้าของความทรงจำ ได้รับผลกระทบจากสิ่งนี้ไปอีกนานแสนนาน'
'ความทรงจำอันแสนสุขจาก██ ความทรงจำอันน่าทึ่งนี้เต็มไปด้วยสีสัน ความสนุกสนาน ความวุ่นวาย และความตลกขบขัน แต่กลับเรียกว่าเป็นความสุขไม่ได้เลย เช่นเดียวกับอนาคตที่มันแสดงให้เห็น'
'ความทรงจำอันน่าเสียดายจาก██ ความทรงจำอันสุขสันต์นี้ช่างสวยงาม และอยู่เพียงชั่วครู่ ราวกับดาวตกที่โฉบออกมาจากกองไฟมรณะ จงมีความสุขเถอะ แขกผู้มาเยือน มันบอกฉันว่า อีกไม่นานทั้งหมดนี้ก็จะผ่านพ้นไปแล้ว'
'ความทรงจำอันเลือนรางจาก██ ความทรงจำนี้ช่างอ่อนแอ วุ่นวาย และสับสน เหมือนสายฝนเย็นยะเยือกที่ไม่มีจุดจบหรือที่สิ้นสุด ฉันอยากจะคว้าวันพรุ่งนี้ที่มันชี้นำไปเอาไว้ ไม่ว่าวันนั้นฝนจะตกหรือแดดจะออกก็ตาม...'"
ความทรงจำของ Black Swan

"ฉันเห็นร่างของผู้หญิงคนหนึ่ง กระโดดเปลี่ยนร่างไปมาระหว่างภาพกับลวดลายต่างๆ ไม่นะ... ฉันไม่ได้บ้า ฉันเห็น 'เธอ' จริงๆ ฉันจำเสียงเธอได้ ฉันจำสัมผัสที่นุ่มนวลราวกับไหม และไพ่ที่เปล่งประกายในมือของเธอ ราวกับมีเวทมนตร์บางอย่าง... โอ้ จริงสิ เธอชวนฉันดูดวงด้วย เธอบอกว่า 'ไม่ว่าจะทำนายความสุข ภัยพิบัติ สิ่งของหาย หรือสิ่งที่จะได้รับอย่างคาดไม่ถึง... ขอเพียงแค่คุณบอกเล่าเรื่องจริง เพื่อเป็นข้อแลกเปลี่ยนเท่านั้นก็พอ... เพราะอดีตและอนาคตนั้นซ้อนทับกัน บนจุดของวงกลมวงเดียวกัน' ฉันรู้สึกเวียนหัวมาก เธอช่างอ่อนโยนมากจริงๆ ฉันคุยกับเธอเยอะมาก แต่กลับจำได้เพียงว่า เธออดทนฟังคำพูดไร้สาระที่ฉันพูดจนจบ... ต่อมา ฉันก็หากระจกของแขกในโรงแรมเจอ ตามคำทำนายที่เธอบอก! เอ๋ คุณถามว่าฉันพูดอะไรกับเธองั้นเหรอ... ก็ไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไรหรอก แค่ข่าวลือบางอย่างในอดีตน่ะ..."
ความทรงจำของชาวเมือง Penacony คนหนึ่ง

ตอนนี้เธอได้เดินทางผ่านโลกต่างๆ ในฐานะนักทำนาย ได้ไล่ตามโชคชะตา และความทรงจำที่เกี่ยวข้องกับเทพดารา เธอเชื่อว่าความทรงจำเหล่านั้นแข็งแกร่งดั่งอัญมณี จนแม้แต่การลืมเลือน ก็ไม่อาจลบล้างไปได้

"Memokeeper ส่วนมากล้วนเคยไป Penacony แต่กลับไม่ได้สิ่งใดเลย พวกเขาต่างบอกว่าที่นั่น เป็นเพียงความฝันที่ล่องลอยอยู่บนผืนน้ำเท่านั้น"
"แต่ความฝัน... ก็เป็นการเปลี่ยนแปลงความทรงจำ ในรูปแบบหนึ่งเช่นกัน ฉันจะดำดิ่งสู่ใต้ทะเลลึก เพื่อมองดูเศษซากความทรงจำ ก่อนที่โจรขโมยความทรงจำ และผู้เผาผลาญเหล่านั้นจะมาถึง"