ในเขตแดนความทรงจำที่ตัดขาดจากโลก แสงเทียนสะท้อนวันวานได้ดับลง อย่างเงียบงันท่ามกลางม่านหมอก Evernight บุตรแห่งความทรงจำผู้เกิดจากเงา ผู้สืบสายโลหิตทองที่ซ่อนเร้นเชื้อไฟแห่ง "กาลเวลา" จงก่อคลื่นแห่งการ "ลืมเลือน" เพื่อปกปักความปรารถนา ของผู้ที่อยู่ในกระจก ..."ไม่ต้องห่วง ฉันจะปกป้องเส้นทางการ 'บุกเบิก' ของเธอเอง... ไม่ว่าจะต้องแลกด้วยอะไรก็ตาม ♭"

Evernight

ความทรงจำ

น้ำแข็ง

Lv.1/20

179

ATK

DEF

ความเร็ว

ยั่วยุ

100

Add to Planner

โจมตีปกติ

Lv.1Time Thence Blurs

โจมตีเดี่ยว | Energy Gen 20 | Break 30

สร้าง DMG น้ำแข็ง 25% ของ HP สูงสุดของ Evernight แก่ศัตรูที่กำหนดหนึ่งตัว

สกิลต่อสู้

Lv.1Day Gently Slips

อัญเชิญ | Energy Gen 30

ใช้ 10% ของ HP ปัจจุบันของ Evernight อัญเชิญภูตความทรงจำ "Evey" และทำให้ DMG คริติคอลของภูตความทรงจำ ฝ่ายเราทั้งหมดเพิ่มขึ้น โดยค่าที่เพิ่มขึ้นจะเท่ากับ 12% ของ DMG คริติคอลของ Evernight เป็นเวลา 2 เทิร์น เมื่อเริ่มต้นแต่ละเทิร์นของ Evernight ระยะเวลาต่อเนื่องจะลดลง 1 เทิร์น หากมีภูตความทรงจำ "Evey" อยู่ในสนามแล้ว จะฟื้นฟู HP ให้กับตัวดังกล่าวเท่ากับ 50% ของ HP สูงสุดของตัวนั้นๆ ทั้งนี้ เมื่อทำการปล่อยสกิลต่อสู้ จะได้รับ "สสารความทรงจำ" 2 หน่วย หากอยู่ในสถานะ "ปริศนากาฬ" จะได้รับ "สสารความทรงจำ" เพิ่มอีก 12 หน่วย

ท่าไม้ตาย

Lv.1O Wakeful World, Goodnight

โจมตีหมู่ | ใช้พลังงาน 240 / Gen 5 | Break 90/hit

อัญเชิญภูตความทรงจำ "Evey" จากนั้นภูตความทรงจำ "Evey" จะสร้าง DMG น้ำแข็งเท่ากับ 100% ของ HP สูงสุดของ "Evey" แก่ศัตรูทั้งหมด พร้อมกันนั้น Evernight จะเข้าสู่สถานะ "ปริศนากาฬ" ในระหว่างสถานะดังกล่าว ศัตรูทั้งหมดจะได้รับ DMG เพิ่มขึ้น 15% Evernight และภูตความทรงจำ "Evey" จะสร้าง DMG เพิ่มขึ้น 30% และต้านทาน สถานะ Debuff ประเภทควบคุม อีกทั้ง "ปริศนากาฬ" จะได้รับการชาร์จพลัง 2 หน่วย และจะใช้ 1 หน่วย หลังจากที่ภูตความทรงจำ "Evey" ปล่อย "Dream, Dissolving, as Dew" ทั้งนี้ เมื่อเริ่มต้นเทิร์นของ Evernight หากไม่มีการชาร์จพลังเหลืออยู่แล้ว จะออกจากสถานะ "ปริศนากาฬ"

พรสวรรค์

Lv.1With Me, This Night

เสริมพลัง

เมื่อเข้าสู่การต่อสู้จะ อัญเชิญภูตความทรงจำ "Evey" ออกมา โดยภูตความทรงจำ "Evey" จะมีความเร็วเริ่มต้น 160 หน่วย และมี HP สูงสุดเท่ากับ 50% ของ Evernight ทุกครั้งที่ HP ของ Evernight หรือภูตความทรงจำ "Evey" ลดลง จะทำให้ตัวเธอและภูตความทรงจำ "Evey" มี DMG คริติคอลเพิ่มขึ้น 30% เป็นเวลา 2 เทิร์น และได้รับ "สสารความทรงจำ" 2 หน่วย ทั้งนี้ ทุกครั้งที่เป้าหมายแต่ละตัวถูกโจมตี เอฟเฟกต์นี้จะเกิดขึ้นได้มากสุด 1 ครั้ง
เมื่อ Evernight มี "สสารความทรงจำ" มากกว่าหรือเท่ากับ 16 หน่วย จะลบล้างและต้านทานต่อ สถานะ Debuff ประเภทควบคุม หากภูตความทรงจำ "Evey" อยู่ในสนาม จะทำให้ตัวดังกล่าวพร้อมแอ็กชันทันที โดยเอฟเฟกต์พร้อมแอ็กชันทันทีนี้ สามารถเกิดขึ้นได้อีกครั้ง หลังจากที่ภูตความทรงจำ "Evey" ปล่อย "Dream, Dissolving, as Dew"

เทคนิค

Lv.1Let it Rain Cold On Thee

สนับสนุน

หลังจากใช้เทคนิคแล้ว เมื่อเริ่มต้นการต่อสู้ครั้งถัดไป จะได้รับเอฟเฟกต์เพิ่ม DMG คริติคอล ให้ภูตความทรงจำของฝ่ายเราทั้งหมด ที่เหมือนกับสกิลต่อสู้ และได้รับ "สสารความทรงจำ" 1 หน่วย

3,500

ฝ่าย

Amphoreus

รายละเอียดตัวละคร

ในเขตแดนความทรงจำที่ตัดขาดจากโลก แสงเทียนสะท้อนวันวานได้ดับลง อย่างเงียบงันท่ามกลางม่านหมอก
Evernight บุตรแห่งความทรงจำผู้เกิดจากเงา ผู้สืบสายโลหิตทองที่ซ่อนเร้นเชื้อไฟแห่ง "กาลเวลา" จงก่อคลื่นแห่งการ "ลืมเลือน" เพื่อปกปักความปรารถนา ของผู้ที่อยู่ในกระจก
..."ไม่ต้องห่วง ฉันจะปกป้องเส้นทางการ 'บุกเบิก' ของเธอเอง... ไม่ว่าจะต้องแลกด้วยอะไรก็ตาม ♭"

เรื่องราวของตัวละคร 1

ปลดล็อกเมื่อตัวละครถึง Lv.20

"ถึง March 7th ที่รัก:

การได้พบกับเธอ ก็เหมือนได้เห็นแสงสลัวยามรุ่งสาง ช่างน่าตั้งตารอจริงๆ
บางทีฉันอาจจะใจร้อนเกินไป ถึงได้ปรากฏตัวต่อหน้าเธอแบบนี้ โชคดีนะที่การกระจายของฟีโรโมน ทำให้เธอเข้าใจผิดว่านั่นเป็นแค่ภาพลวงตา

ครั้งล่าสุดที่ฉันได้เข้าใกล้เธอแบบนี้ คือตอนที่เธอพยายามจะค้นหาอดีต เมื่อเทียบกับตอนนั้นแล้ว ดูเหมือนเธอจะโตขึ้นมาอีกนิดแฮะ
เธอกับเพื่อนๆ... ผู้บุกเบิก, Dan Heng, Himeko, Welt และก็อัศวินคนนั้น ต่างก็ร่วมแรงร่วมใจกันต่อสู้... เจ้าตัวใหญ่ขนาดนั้นน่ะ แม้แต่ฉันยังต้องออกแรงพอสมควรเหมือนกัน ♭

ความทรงจำนี่มันน่าอัศจรรย์จังนะ เผลอแป๊บเดียว การเดินทางของเธอก็ดำเนินมานานขนาดนี้แล้ว

ฉันยังจำได้ถึงดวงตาละโมบนับไม่ถ้วน ที่แฝงอยู่หลังรอยแยกของประกายดาวได้ พวกมันคอยจับจ้องร่างกายนี้ และหมายปองในความลับนี้
ถึงฉันจะฉีกตาข่ายของผู้ไล่ล่าได้ แต่แสงจากสวนประกายความทรงจำ ก็ยังไล่ตามหลังมาอยู่เสมอ ไม่ว่าจะเป็นหมอกฝนหรือหยดน้ำตา ต่างระเหยกลายเป็นสุญญากาศ ภายใต้แสงเงานั่นทั้งนั้น

แต่ต้องไปยังแห่งหนใด ถึงจะหลุดพ้นจาก 'อดีต'... และหลุดพ้นจาก 'ตัวฉัน' ได้ล่ะ?
ต้องเป็นร่างตัวอย่าง ที่สูญเสียอารมณ์ความรู้สึกไปตั้งแต่ต้น เป็น... 'ความงาม' ที่ไม่อาจหาพบได้งั้นเหรอ?
หรือเป็น 'ล่าสังหาร' ที่ล่องลอยไปชั่วนิรันดร์ แต่ก็ไม่มีทางหวนคืนกลับใช่มั้ย?
หรือว่าจะเป็น 'ทำลายล้าง' ที่นองด้วยเลือดกับน้ำตา และมีแต่ผู้คนเกลียดชังกันนะ?
...

จนกระทั่งแสงไฟสว่างจ้า สาดส่องมาจากที่ไกลโพ้น ทัศนียภาพที่เห็นตรงหน้า จึงแทบจะขาวโพลนไปหมด
แต่ในช่วงเวลานั้นเอง มันก็ได้จุดประกายให้กับฉัน
...เธอต้องการ 'จุดเริ่มต้น' ที่ว่างเปล่า ดังนั้นฉันจึงหลับตาลง

ตอนนี้ฉันมีโอกาสได้บอกกับเธอแล้ว... นั่นเป็นแสงจากขบวนรถไฟ ที่เหมือนกับดาวตกเลยล่ะ
จาก
'Evernight' ของเธอ ♭"

— เสียงที่ซ่อนอยู่ในส่วนลึกของจิตใจ

เรื่องราวของตัวละคร 2

ปลดล็อกเมื่อตัวละครถึง Lv.40

"ถึง March 7th ที่รัก:

March ราตรีนิรันดร์ได้ปิดม่านลงแล้ว หลับพักผ่อนให้สบายนะ

เหล่าผู้คนที่เธอห่วงใยนั่นน่ะ ฉันจะคอยบันทึกเส้นทางของพวกเขาให้เอง
เมื่อถึงวันที่เธอตื่นขึ้นมา เธอก็จะได้รู้ว่า พวกเขาควรค่าแก่การจดจำ หรือควรถูกลืมเลือนไปกันแน่

หญิงสาวที่แตกสลายเป็นพันร่าง ได้ก้าวสู่การเดินทางอย่างปลอดภัย เพราะได้ความช่วยเหลือจากเธอ
ถึงอย่างนั้น สิ่งที่รอคอยพวกเธอเหล่านั้นอยู่ ก็ยังคงเป็นโชคชะตาที่คล้ายเดิม... พวกเธอ จะป่าวประกาศคำพยากรณ์ศักดิ์สิทธิ์ แห่งการไล่ล่าเปลวไฟให้ผู้คนในโลกรู้ และส่วนใหญ่ในหมู่พวกเธอ ก็จะร่วงโรยท่ามกลางความขัดแย้ง ที่มีแต่โลหิตกับเปลวเพลิงเช่นเดิม
...
มัจฉาดาบที่มีเสียงขับขานแสนไพเราะ และราชินีผู้สวมมงกุฎเพลิงคนนั้น ได้ร่วมกันเปิดม่านแห่งฉากสังหารเทพเจ้า
แต่งานเลี้ยงฉลองชัยอันเมามาย รวมถึงการไถ่ถอนให้แก่กันและกันนั้น กลับสลายหายไปไม่ต่างจากฟองอากาศ ที่ถูกเหยียบย่ำโดยเทพเจ้า
...
หากรวบรวมช่วงเวลาเหล่านี้ เป็นบันทึกการเดินทางไล่ล่าเปลวไฟสักเล่ม ก็คงจะมีแต่ถ้อยคำที่ไร้ประโยชน์ กับดอกไม้ที่เหี่ยวเฉาก็เท่านั้น

แต่ฉันคิดว่าถ้าเธอได้เห็นมัน เธอคงจะทุ่มทั้งชีวิตของตนเอง เพื่อให้พวกพ้องของเธอได้ 'บุกเบิก' ไปตลอดกาล และเพื่อที่จะได้พบพานกันอีกนับครั้งไม่ถ้วน ในที่อันไกลโพ้นซึ่งไม่อาจหยั่งรู้
ก็เหมือนกับตอนที่ เธอขอความช่วยเหลือจากฉันไง ใช่มั้ยล่ะ?

ฉันจะใช้พลังของ 'ความทรงจำ' มาเยียวยาช่วงเวลาอันน่าเศร้าพวกนั้นเอง
และฉันจะปกป้องพวกเพื่อนๆ ที่ยังมาไม่ถึงของเธอ ไม่ให้พวกเขาถูกโจรขโมยความทรงจำทำร้ายด้วย

หัวใจของเธอ คงไว้ซึ่งความเชื่อมั่นอย่างไร้ข้อกังขา เชื่อมั่นว่าเพื่อนๆ ของเธอจะร่วมมือกับวีรชน เพื่อเปลี่ยนแปลงจุดจบ ที่ทั้งเปล่าประโยชน์และน่าเศร้านี้
เชื่อมั่นว่าการ 'บุกเบิก' จะนำพาการเปลี่ยนแปลง มาสู่โลกแต่ละใบที่เคยไปเยือน

ราตรีสวัสดิ์นะ March
หวังว่าในวันที่เธอตื่นขึ้นมา ฉันจะมอบ... 'อนาคต' ที่วาดจุดจบอันงดงามให้กับเธอได้ ♭
จาก
'Evernight' ของเธอ ♭"

— เสียงที่ซ่อนอยู่ในส่วนลึกของจิตใจ

เรื่องราวของตัวละคร 3

ปลดล็อกเมื่อตัวละครถึง Lv.60

"ถึง March 7th ที่รัก:

กลางคืนนี่ยาวนานจังเลยนะ... เพราะไม่ได้ยินเสียงของเธองั้นเหรอ?

ฉันดีใจนะที่เธอได้หลับใหลไป จะได้ไม่ต้องมาเห็นค่ำคืนของ Amphoreus ด้วยตาตัวเอง ซากปรักหักพังที่เธอได้มาถึง ในตอนแรกเริ่มแห่งนี้ แฝงไว้ด้วยกลิ่นอายการลืมเลือนที่ไร้ปรานี

ฝันร้ายที่ไร้ขอบเขตจะทะลักออกจากที่นี่ แล้วกลืนกินทั้งกาแล็กซี... เธอคงไม่ชอบมันหรอก
เหมือนกับความสับสนที่ฉันเคยมีนั่นแหละ... 'อดีต' ที่ถูกขังด้วยความทรงจำน่ะ ไม่อาจให้กำเนิด 'อนาคต' ใหม่ได้หรอก

กว่าสามสิบล้านชาติที่เด็กสาวคนนั้น คอยรวบรวมความทรงจำโดยเปล่าประโยชน์ และสวดภาวนาต่อเทพเจ้า ผู้ปกครองความทรงจำนอกฟากฟ้า
แต่ความทรงจำที่มีแต่บาดแผลเหล่านั้น ริ้วคลื่นแห่งความทรงจำ ที่ถูกประดับเติมแต่งให้เป็น 'เรื่องราวของวีรชน' นั่นน่ะ ล้วนแต่เป็นเชื้อเพลิงของการทำลายล้างทั้งนั้น... แล้วพวกเขา จะได้มีตอนจบจริงๆ งั้นเหรอ?

แต่ที่แปลกคือ ทุกการกระทำของเด็กสาวคนนั้น และเรื่องราวที่อีกฝ่ายเขียนเล่าไว้ บางครั้งมันก็ทำให้ฉันนึกถึงเธอขึ้นมา... หลังจบการเดินทางแต่ละครั้ง เธอเอง ก็มักจะเล่าเรื่องการผจญภัยอย่างมีชีวิตชีวา และจินตนาการถึง อนาคตอันน่าพิศวงเหมือนกัน

เธอชอบพูดว่า สักวันหนึ่ง เธอจะใช้แฟลชจากกล้องมาส่องแสง เพื่อสำรวจทางข้างหน้าให้กับทุกคน
เธอเคยบอกว่า เธอจะใช้ 'คมดาบเฉือนดาวทะลุฟ้า' มาปกป้องทุกคนในทีมขบวนรถไฟให้ได้
เธอยังพูดอีกว่า เธอจะเติบโตขึ้น อย่างสง่างาม แข็งแกร่ง และนำพาทุกคนให้ก้าวเดินต่อไป

จินตนาการพวกนั้นของเธอ... ทุกขีดทุกเส้น ล้วนถูกวาดเอาไว้ในห้วงนิทราของฉัน

งั้น... ถ้าเป็นเธอ เมื่อได้ฟังเรื่องราวของอนาคตที่ไม่มีวันเป็นจริง เธอจะปรับมันยังไงกันนะ?
ฉันก็เคยคิดเหมือนกันว่า ต้องทำยังไงถึงจะไม่ให้ 'เรื่องราว' ที่เด็กสาวคนนั้นเล่ามา วนเวียนอยู่ในห้วงเวลาซ้ำแล้วซ้ำเล่า... ซึ่งเธอก็น่าจะทำแบบนี้เหมือนกันใช่มั้ย?
แต่พอฉันแอบมองจุดเริ่มต้น และจุดจบของ 'ความทรงจำ' ในโลกนี้ผ่านรอยแยกแห่งกาลเวลา... ฉันก็ได้รู้ว่า บิดาสวรรค์ที่แสร้งเป็นพ่อพระนั่น ได้หันหลังให้ Amphoreus และมองไปยัง 'ทำลายล้าง' ตั้งนานแล้ว ส่วนพวกสาวกจอมคลั่งของเขา ก็จะไล่ตามเงาสะท้อนแห่งความทรงจำ จนเจอตัวเธออีกครั้ง...

แม้แต่พวกเพื่อนๆ ของเธอ เหล่าผู้คนที่เดินอยู่บนทางของการบุกเบิก การมาถึงของพวกเขา ทำได้แค่ชะลอความคืบหน้าของการ 'ทำลายล้าง' เท่านั้น...
ทางออกเดียวของพวกเราคือ 'สายฝนแห่งความรู้สึก' ที่จะชะล้าง คราบความสูญเปล่าอันน่าเศร้าทั้งหมด เพื่อนๆ ของเธอก็แค่ต้องหลับใหลไป จากนั้น ก็รอต้อนรับโอกาสการออกเดินทางอีกครั้ง

'ฝน' ครั้งนี้จะไม่ตกนานนักหรอก มันจะชะล้างความทรงจำ ที่เจ็บปวดทั้งหมดจนสิ้น... บางทีการ 'ลืมเลือน' อาจเป็นทางออกเดียวก็ได้
และจากนั้น ฉันก็จะได้แปะอนาคตที่เธอต้องการ ลงในสมุดบันทึกที่ชื่อว่า 'Amphoreus' เล่มนี้อย่างแท้จริง

อย่าลืมตาเลย March
เรื่องโหดร้ายทั้งหลายพวกนั้นน่ะ ฉันจะเป็นคนจัดการเอง ♭

จาก
'Evernight' ของเธอ ♭"

— เสียงที่ซ่อนอยู่ในส่วนลึกของจิตใจ

เรื่องราวของตัวละคร 4

ปลดล็อกเมื่อตัวละครถึง Lv.80

เรื่องราวของตัวละคร 1

ปลดล็อกหลังจากเสร็จสิ้นภารกิจบุกเบิก "ทวยเทพเอ๋ย จงกู่ก้องลำนำสดุดีชัย แด่ยุคนิรมิตใหม่"

"ถึง March 7th ที่รัก:

ฟ้าใกล้สว่างแล้ว
ฉันโชคดีมาก ที่ได้เห็นลำแสงนั้นอีกครั้ง ในช่วงเวลาที่มืดมิดที่สุด

ในช่วงเวลาที่ฉันยังหลับใหลอยู่ พวกมันเคยเป็นดั่งแสงเงาโฉบผ่านในฝัน
ฉันเคยพบมัน ในความทรงจำแสนพิศวงของ Penacony เคยตื่นตะลึงกับมันใน Scalegorge Waterscape และแม้แต่พายุหิมะใน Jarilo-VI ก็ไม่อาจขวางกั้นความอบอุ่นของมันได้

ตอนนี้ แม้ฉันกำลังจะจมดิ่งสู่ราตรีอันคุ้นเคย แต่ก็ยังรู้สึกได้ถึงสายตา ที่เฝ้ามองจากเบื้องหลัง
พวกเขากำลังรอคอย 'เธอ' อยู่

บางที ฉันไม่ควรทำเป็นเห็นดีเห็นชอบกับเธอเลย ที่บอกว่าไม่ห่วงนั่นน่ะ ฉันโกหกเธอ พวกเธอจะต้านทานกระแสแห่งการ 'ทำลายล้าง' ได้จริงๆ เหรอ เธอจะดูแลตัวเองได้รึเปล่า พวกเขาจะปกป้องเธอได้มั้ย เธอจะกลายเป็นยังไงกัน จะมีคำตอบที่ต่างออกไปรึเปล่า แล้วเธอจะเสียใจทีหลังมั้ย
~~ฉันจะเสียใจทีหลังมั้ย~~
~~ฉันจะเสียใจทีหลังมั้ย~~
~~ฉันจะเสียใจทีหลังมั้ย~~

เธอเผยความทรงจำทั้งหมดให้ฉันเห็น โดยไม่มีการปิดบังแต่แรก ฉันรู้ว่าการ 'บุกเบิก' ที่พวกเธอพูดถึง คือการแบกรับอดีต เชื่อมต่อกับปัจจุบัน และกล้าที่จะมุ่งสู่อนาคต หาใช่ภาพลวงตาที่สร้างขึ้นบนกระดาษเปล่า
ฉันไม่รู้หรอกนะว่า เธอจะทำสำเร็จมั้ย แต่บางทีไม่ว่าผลลัพธ์จะเป็นยังไง สิ่งที่ฉันเลือกได้ในตอนนี้ ก็มีแค่ตัวเธอในปัจจุบันเท่านั้น และสิ่งที่ฉันมองเห็นได้ ก็มีแค่ตัวเธอในอนาคตด้วย

ฉันก็เคยคิดเหมือนกันว่า ถ้าวันหนึ่งตัวเองจากไป ฉันควรทิ้งอะไรไว้ให้เธอดี?
~~พลัง การปฏิเสธ ตัวตน คำเตือน อุปนิสัย พร~~
แต่นี่คือชีวิตของเธอ ของขวัญที่ดีที่สุดที่ฉันจะมอบให้เธอได้... คือความว่างเปล่า ที่รอเธอมาแต่งแต้มด้วยตัวเอง
เหมือนกับชื่อ 'March 7th' ที่ทั้งแปลกใหม่ แต่ก็เหมาะสมเข้ากันได้อย่างดีนั่นแหละ
และที่สำคัญกว่านั้น มันเป็นของเธอเพียงคนเดียวเท่านั้น

ไปเถอะ March
ขอให้การพบกันที่ไม่คาดฝันครั้งนี้ เป็นเช่นสายฝนละมุนที่หล่อเลี้ยงเธอ
ย้อมอนาคตอันว่างเปล่า ด้วยสีสันของตัวเธอเองเถอะ ♭

จาก
'Evernight' ของเธอ ♭"

— เสียงที่ซ่อนอยู่ในส่วนลึกของจิตใจ

"ถึง Evernight ที่รัก:

ไม่รู้ว่าเธอจะได้ยินรึเปล่านะ แต่ฉันพูดอยู่ในใจแหละ~

จริงๆ แล้ว ฉันได้ยินเสียงความคิดเธออยู่บ้างนะ ถึงเธอจะทั้งลึกลับและแข็งแกร่ง แต่ฉันรู้ว่าที่จริง เราก็ไม่ได้ต่างอะไรกันขนาดนั้นหรอก! ถึงบอกว่า จะเผาความทรงจำจนเหี้ยน แต่เธอก็ยังจำพวกมันได้ชัดเจนกว่าฉันอีก ใช่ม้า~
ขอแอบบอกอะไรหน่อยแล้วกัน แต่ก่อนฉันก็ชอบจินตนาการว่า ฉันอยากเป็นแบบนี้อยู่บ่อยๆ เหมือนกัน... แบบว่า... เป็นคนที่เก่งกาจ และสง่างามเป็นพิเศษน่ะ!

ขอบคุณที่ปกป้องเพื่อนของฉันนะ และขอบคุณที่คอยหนุนหลังพวกเราด้วย!
แต่คนเราย่อมต้องเรียนรู้ที่จะเติบโต ดูสิ บนเส้นทางสู่อนาคตเนี่ย ฉันได้เดินไปอีกตั้งก้าวใหญ่เลยนะ!
และฉันก็จะก้าวเดินต่อไปเรื่อยๆ ด้วย ต้องมีสักวันหนึ่งแหละ ที่พวกเราจะได้เป็นประจักษ์พยาน ถึงอดีตของ 'ฉัน' และอนาคตของ 'ฉัน' ไปด้วยกัน!

จาก
'March 7th' ของเธอ ♭"

— เสียงที่ซ่อนอยู่ในส่วนลึกของจิตใจ