ผู้จากจรลืมหวน

เดิมทีเป็นหัวหน้าผู้แทนกลุ่มการค้า "เพลิงคำราม" แห่ง Sky-Faring Commission เพราะภัยพิบัติแปลกประหลาด จึงเกือบเอาชีวิตไม่รอดในระหว่างทางกลับ
หน้าตา ชื่อ และตัวตนล้วนถูกผู้ก่อเหตุยึดครอง โชคดีที่โชคชะตาได้มอบโอกาสรอดอันริบหรี่ไว้ให้ เธอจึงได้รับชีวิตใหม่ท่ามกลางผลพวงจาก "ทำลายล้าง" อีกครั้ง
ตอนนี้เธอเรียกตัวเองว่า "ผู้จากจรลืมหวน" ไม่มีใครรู้ว่า นั่นเป็นความเศร้าใจที่ไม่อาจได้กลับบ้าน หรือความหวังที่จะท่องไปกลางหมู่ดาว แต่ที่ยืนยันได้ก็คือ เธอได้รับตัวตนกลับคืนมา และได้ออกเดินทางใหม่อีกครั้ง

กำไลหยกคุ้มกายแตกสลายไปแล้ว กระดิ่งอวยพรกลิ้งหล่นลงสู่โคลน พัดอันงดงามกลายเป็นเถ้าถ่าน
ส่วนเธอได้แต่เฝ้ามอง ดวงไฟวิญญาณที่ไร้แสงมอดไหม้
...ทุกอย่างที่ตัวเองเคยมี ล้วนแต่กำลังมอดไหม้อยู่ทั้งสิ้น

ในชั่วขณะหนึ่ง เธอรู้สึกได้เพียงแค่ความเสียใจ ที่ตัวเองยังคงช้ากว่าชีวิตไปก้าวนึง
"ธุรกิจใหญ่ ที่เพิ่งเจรจากับพ่อค้าคนนั้นเสร็จ ก็ต้องเสียโอกาสไปเปล่าๆ..."
"เสียดายหางที่อุตส่าห์ดูแลมานาน ตอนนี้ก็กลายเป็นเมฆไปซะแล้ว..."
"แม้แต่ของขวัญ ที่รับปากว่าจะเอามาให้ทุกคน... ก็ต้องผิดสัญญา..."
ความคิดมากมายประดังประเดเข้ามา ร่างกายก็ขยับไม่ได้ มีเพียงหางตาที่ค่อยๆ เปียกปอน

ความทรงจำส่องสว่างสลับกับมืดสลัว เฉกเช่นช่วงสุดท้ายของชีวิต
"อยากเห็นท่าน Yukong พาธนูที่ฉันส่งให้บินขึ้นไปบนท้องฟ้าจริงๆ นั่นเป็นเรื่องที่เธออยากทำที่สุด..."
"Yanming จากนี้กลุ่มการค้า Xianzhou... คงต้องพึ่งเขาแล้วล่ะ..."
"เมล็ดชาของ Mengming ฉันก็หามาได้แล้ว เธอต้องชอบแน่ๆ..."
"แล้วก็คุณ Yancui มีดของเธอควรจะเปลี่ยนใหม่ได้แล้วนะ..."
น้ำตาไหลริน แล้วระเหยไปก่อนจะสัมผัสพื้นดิน

การมองเห็นค่อยๆ ถูกความมืดกลืนกิน เธอไม่อาจแยกแยะทิศทางของ Xianzhou ได้อีกแล้ว
"เดิมทีอยากเลือกไปยังขอบฟ้าที่ไกลกว่านี้ แต่สุดท้าย แม้แต่ศัตรูเป็นใครก็ยังไม่รู้เลย น่าเจ็บใจจริงๆ..."

ทั่วทั้งจักรวาล มีชีวิตมากมายจากไปทุกวินาที
ก่อนที่ความยิ่งใหญ่ของ Pathstrider จะเริ่มต้นขึ้น มนุษย์ก็เหมือนฝุ่นธุลีเล็กๆ ที่ล่องลอยไปตามกระแสลม ควบคุมอะไรไม่ได้

"แต่ก็เพราะแบบนี้ นี่คือ 'ทางเลือก' ที่มอบให้เธอ และยังเป็นโอกาสอันริบหรี่ ที่มอบให้พวกเราเช่นกัน..."
...นั่นเป็นบทสนทนาระหว่างพ่อค้ากับอัจฉริยะ ที่เกิดขึ้นนานมาแล้ว

สติสัมปชัญญะอันอ่อนแรงของสาวน้อย วนเวียนอยู่ในความมืดมิด
ข้างหน้า คือค่ำคืนยาวนานที่ไม่มีสิ้นสุด ข้างหลัง เหมือนจะเป็นทางกลับบ้านที่อยู่ใกล้แค่เอื้อม

เธอถอยไปข้างหลัง ตรงนั้นเป็นโคมแห่งความรุ่งโรจน์ที่คุ้นเคย เพื่อนเก่าเรียกอยู่ไกลๆ รอให้ตัวเองกลับมาทำการค้าอีกครั้ง หมอกดำมืดโผล่มาจากด้านหน้า ถนนพลันกลายเป็นไม้ผุและเถ้าถ่าน
เธอถอยไปข้างหลัง ดาดฟ้าของ Starskiff ปรากฏขึ้นใต้เท้า เธออยากโบยบินไปกับสายลม แต่กลับเห็นดวงดาวแปลกๆ ลอยอยู่บนฟากฟ้า คนรู้จักกลายเป็นสัตว์ประหลาด และถือดาบเข้าหากัน
เธออยากใช้วาทศิลป์ได้เหมือนเมื่อก่อน แต่ตอนนี้ กลับไม่อาจส่งเสียงต่อกรสัตว์ประหลาดตรงหน้าได้เลย

"มีแต่ต้องไปข้างหน้าแล้วล่ะ" เธอพูดกับตัวเอง
"แต่ฉันจะไปยังไง?" เธอถามตัวเอง
"ยกมือขึ้นมา" เสียงเย็นชาดังมาจากที่ไกลๆ
เธอก้มหน้า มองบาดแผลที่เจาะทะลุฝ่ามือ สิ่งที่ถือไว้ในมือยังคงเป็นพัด เธอจำได้ว่ามันกลายเป็นผุยผงในกองไฟ แต่ตอนนี้มันอยู่ที่นั่น อยู่ในมือของตัวเอง

หมอกดำมืดพัดมาหาเธออีกครั้ง
"ไปข้างหน้าเถอะ"
เธอยกมือขึ้น บาดแผลที่ทะลุฝ่ามือสว่างวาบขึ้นมา แสงนั้นทะลวงความมืดมิด แต่ก็ส่องแสงให้ตัวเธอเช่นกัน
"ไปข้างหน้าเถอะ"
เธอยกพัดขึ้นมา พัดที่ใช้พัดลมเย็นสบาย ในตอนนี้กลับกำลังลุกเป็นไฟ

หมอกดำมืดทอดยาวไม่สิ้นสุด แต่ยิ่งเธอก้าวไปข้างหน้าเท่าไหร่ แสงสว่างก็ยิ่งเจิดจรัสมากเท่านั้น
"ไปข้างหน้าเถอะ"
เสียงเย็นชาชัดเจนยิ่งขึ้น
"อย่าหันกลับไป"
เธอวิ่งไปข้างหน้า
"โลกนับหมื่นนับพันในทะเลแห่งดวงดาว ฉันยังเห็นมาไม่มากพอเลย..."
ข้างหลังของเธอ หางกำมะหยี่ทั้งห้าที่แผ่สยายอยู่ในขณะนี้ กลายเป็นเปลวไฟ และส่องสว่างค่ำคืนยาวนานที่กักขังเธอเอาไว้

ณ ห้องทดลอง
ปลายนิ้วของสาวน้อยสั่นเทาเล็กน้อย หยดน้ำตาดุจคริสตัลไหลลงมาจากหางตา
นักวิทยาศาสตร์ผู้เงียบขรึมคนนั้น มองเข้าไปในห้อง ในที่สุดสีหน้าก็เปลี่ยนไป
"ยินดีด้วยที่เธอ 'เลือก' โลกทางนี้"

"การตื่น เป็นเพียงก้าวแรกของเธอ"
"ร่องรอยของ 'ทำลายล้าง' ยังคงส่งผลต่อเธอ เธอต้องรีบคุ้นเคยกับร่างกายใหม่โดยเร็ว ถึงจะใช้พลังได้"
ในแต่ละวัน เธอทำตามคำแนะนำของนักวิทยาศาสตร์คนนั้น โดยใช้การเต้นรำกับขนมแสนพิเศษ เธอเริ่มหายดีด้วยความเร็วที่เห็นได้ชัด และสิ่งที่เพิ่มขึ้นมาเรื่อยๆ ก็คือความสงสัยของเธอ

เธอเฝ้ารอข่าวสารจาก Xianzhou อย่างใจจดจ่อ เนิ่นนานผ่านไป Ruan Mei ก็ได้ยืนยันข่าวร้ายเรื่องภัยพิบัติ Stellaron กับเธอ...
Emanator ที่ถูกเรียกว่า "Phantylia" นั้น ได้แฝงตัวเข้าไปใน Xianzhou โดยใช้หน้าตาของเธอ และก่อให้เกิดหายนะ มุ่งหวังทำร้ายทุกชีวิต

"โชคดีที่ Astral Express ร่วมมือกับ Xianzhou จนเอาชนะ Phantylia ได้แล้ว จึงไม่ได้เกิดผลลัพธ์ร้ายแรงอะไร"
เธอฟังเรื่องราวของ "ตัวเอง" อย่างเลื่อนลอย และรู้สึกว่านี่ช่างไร้สาระ และไม่ใช่เรื่องจริง
"ถ้าตามที่ว่ามา เธอคนนั้นไม่เพียงเอาชีวิตของฉันไป แต่ยังเอาส่วนหนึ่งของชีวิตฉันไปด้วย ฉันไม่ควรกลับไป Luofu และไปเจอกับรถไฟประกายรุ้ง ด้วยใบหน้าเช่นนี้..."
"การ 'ทำลายล้าง' ที่ Phantylia สร้างให้กับเธอ มันไม่เคยหยุดหรอกนะ ถึงเธอจะเอาชนะพลังของ 'ทำลายล้าง' ในร่างกายได้แล้ว แต่การทรมานเจตจำนงของเธอ มันเพิ่งจะเริ่มต้นขึ้นเอง"
ในน้ำเสียงที่เย็นชาราวกับซ่อนความทอดถอนใจ ที่ยากจะสังเกตเอาไว้
"ฉันไม่เข้าใจเลย ทำไมต้องเป็นฉัน?"
"ก็แค่ลูกเต๋าที่โชคชะตาโยนมา มันบังเอิญตกไปอยู่ที่เธอเท่านั้น"
"...ดังนั้นโชคชะตาของฉัน เลยเชื่อมโยงกับพวกเขาเพราะแบบนี้สินะ"
"ฉันแค่ได้รับคำขอให้มาช่วยเธอ ส่วนเรื่องหลังจากกลับไปที่ Luofu ก็ขึ้นอยู่กับเธอแล้ว"
"แต่ไม่ว่ายังไง ฉันก็เป็นหมากตัวนึง บนกระดานของพวกคนใหญ่คนโตแล้วสินะ?"
"ก็ไม่อาจปฏิเสธได้"

เธอเงียบอยู่นาน ทั้งวางแผนและครุ่นคิด
"ธุรกิจให้ความสำคัญที่การแลกเปลี่ยน ในเมื่อฉันไม่เหมือนเมื่อก่อนแล้ว จะยังมีโอกาสเลือกอยู่อีกเหรอ?"
Ruan Mei มองสาวน้อยและส่ายหน้า
"ฉันก็ไม่รู้ นั่นเป็น 'การเลือก' ของเธอ และมีเพียง 'เธอ' เท่านั้นที่จะเลือกได้"

Penacony หลังจากวิกฤติยังคงมีชีวิตชีวา
เมืองที่ยิ่งใหญ่ตระการตา เป็นสวรรค์ของธุรกิจที่หรูหราชวนฉงน และยังเป็นสถานที่อันเลื่องชื่อ ที่เธออยากไปมาตลอด

"คุณก็เป็นนักล่าฝันเหมือนกันเหรอ? การแต่งตัวแบบนี้หายากมากนะเนี่ย"
ชาวต่างแดนที่แต่งตัวเหมือนนักล่า เดินมาอยู่ข้างๆ เธอตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้
"แน่นอนว่าฉันก็เหมือนกัน อย่าเห็นว่าตอนนี้ฉันเป็นแบบนี้นะ แต่สักวันฉันจะซื้อ Clock Studios ให้ได้เลย! แล้วคุณล่ะ?"
"พูดแบบนี้ ฉันก็พอจะเรียกได้ว่า มาได้ครึ่งทางแล้วล่ะ..."
"คิดมาตลอดว่า สักวันจะได้ท่องไปในทะเลแห่งดวงดาว ไปยังโลกต่างๆ และเชื่อมต่อการค้ากับที่ต่างๆ แต่น่าเสียดายที่..."
เธอไม่พูดอะไรอีก ชาวต่างแดนพยักหน้าอย่างครุ่นคิด พลางยก SoulGlad ขึ้นมาทักทายเธอ หลังจากดื่มหมดรวดเดียวก็หันหลังจากไป

เส้นทางกลับสู่บ้านเกิดช่างยาวนาน แต่เธอก็ยังเลือกจะอยู่ที่นี่
อนาคตไม่ได้มีแค่ทางเดียว ความปรารถนาของเธอ ก็ไม่ได้มีเพียงการได้กลับบ้านเกิดเท่านั้น

"คุณผู้หญิง รับ SoulGlad สักหน่อยมั้ย?"
เธอหันไปมอง ก็เจอพ่อค้ารถเข็นคนนึง
"...ดูจากการแต่งกายของคุณแล้ว คงจะมาจาก Xianzhou Luofu สินะ? หลายปีก่อน ฉันเคยไปที่นั่นกับเถ้าแก่มาครั้งนึง เรือที่ใหญ่ยักษ์ บรรยากาศที่คึกคัก ถึงตอนนี้ฉันก็ยังไม่มีวันลืม"
"ครั้งนั้นพวกเราไปเยือน สมาคมการค้าเพลิงคำราม คุณ Tingyun ผู้แทนที่มารับพวกเรา ดูคล้ายกับคุณมากเลย ไม่รู้ว่าคุณจะรู้จักเธอรึเปล่า..."
"เอ่อ คุณยังฟังอยู่รึเปล่าน่ะ?"

เธอมองไปยังท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยดวงดาวของ Penacony ในสถานที่ห่างไกลที่ไม่อาจมองเห็น ผู้คนกำลังหลั่งไหลเข้ามา และกำลังจากไปไกล
"ขอโทษที เมื่อกี้ฉันกำลังคิดถึง 'ธุรกิจใหญ่' ที่ใช้แค่ไม้คานเล็กๆ ก็ยกจระเข้ตัวใหญ่ขึ้นมาได้น่ะ ได้กำไรมากมาย แต่ก็อันตรายเกือบเอาชีวิตไม่รอด..."
"คุณลังเลอยู่เหรอ?"
เธอยิ้มออกมา
"ก็เคยลังเล... แต่สุดท้ายก็ตัดสินใจได้น่ะ
ถ้าฉันลงสนามครั้งนี้ แล้วดึงดูดสายตาของมือใหญ่พวกนั้นได้ ก็ถือว่าได้ไปยังขอบฟ้าที่ไกลกว่าแล้วล่ะ"