Hanya

หนึ่งในผู้พิพากษาของ Ten-Lords Commission แห่ง Xianzhou "Luofu" ในบรรดาผู้พิพากษาทั้งสี่ ที่รับผิดชอบหน้าที่คุมตัว กักขัง ลงทัณฑ์ และไต่สวน เธอคือผู้รับผิดชอบหน้าที่ "ไต่สวน"
ซึ่งจะคอยอ่านความผิดบาปของนักโทษ แล้วเขียนผลการไต่สวนและบทลงโทษด้วย "พู่กันศักดิ์สิทธิ์"
เพราะทำงานด้วยการทำนายฝันทั้งวัน จึงต้องแบกรับข้อมูลกรรมของ Mara-Struck จำนวนมหาศาล จนรู้สึกเฉยชาต่อทุกสิ่งบนโลกไปนานแล้ว
มีเพียงเวลาปฏิบัติงานกับพี่สาวผู้พิพากษา Xueyi เท่านั้น ที่เธอจะแสดงความรู้สึกจากใจจริง ออกมาให้เห็นบ้าง

โลงศพขนาดใหญ่ราวกับเรือโดดเดี่ยว ที่ลอยเคว้งอยู่ท่ามกลางลมพายุ และทำท่าจะจมมิจมแหล่ อยู่ในห้วงความรู้อันปั่นป่วน เธอปล่อยให้ความโกรธ ความปรารถนา ความแค้น ความหวาดกลัว และความเหนื่อยล้าของผู้คน ถาโถมเข้าใส่ร่างกายของตัวเอง ราวกับเกลียวคลื่นไร้สีสัน ที่พัดพาเธอจากคลื่นลูกหนึ่ง ไปยังคลื่นอีกลูกหนึ่ง

ในที่สุดเธอก็ละทิ้งตัวตนเล็กๆ ให้กลืนหายไปกับท้องทะเลที่ปั่นป่วนแห่งนี้ ราวกับผู้ล่วงลับที่จากไปใต้ห้วงธารา...

ในเวลาสั้นๆ ช่วงหนึ่ง เธอเคยเป็นเจ้าหน้าที่ Realm-Keeping Commission ที่วิ่งวุ่นตั้งแต่เช้าจรดเย็น และพยายามปีนป่ายอยู่ในกองงานที่สูงเป็นตั้งราวกับภูเขา จนท้ายที่สุด หลังจากได้ยินเสียงเชือกขาดผึงดังอยู่ในหัว เธอก็เดินอยู่บนท้องถนน ราวกับดวงวิญญาณ...

ชั่วขณะต่อมา เธอก็พยายามอดทนต่อความโศกเศร้า และนำลูกน้อยผู้มีข้อบกพร่องแต่กำเนิด จมลงไปในภาชนะที่บรรจุสารเพาะเลี้ยง Starskiff ไว้เต็มเปี่ยม แม้ว่าก่อนหน้านี้เธอและสามี จะรอคอยการมาเยือนของเด็กคนนี้ มานานมากก็ตาม...

เธอเคยเป็นอัศวิน Cloud Knight ที่ถูกหมาป่าตะครุบลงกับพื้นมาก่อน กรงเล็บแหลมคมเกี่ยวผิวหนังบนใบหน้า จนเกิดเป็น "รอยยิ้ม" ที่บิดเบี้ยว จากนั้นเป็นต้นมา ทุกครั้งที่เธอยิ้ม ก็มักจะเจ็บปวดเสมอ...

เธอทำนายว่าตัวเองจะถึงฆาต จึงไปตรวจสอบการพยากรณ์ที่ Matrix of Prescience อย่างยากที่จะเชื่อได้ และคิดจะเชื่อมต่อตัวเอง เข้าสู่ศูนย์กลางของ Matrix เพื่อใช้พลังทั้งหมดของมัน แต่พลังของ Matrix of Prescience กลับฉีกกระชากจิตใจของเธอ อย่างไม่ปรานี...

เธอทุบอุปกรณ์สมองกล ที่ตัวเองตั้งใจออกแบบจนแหลกละเอียด ไปพร้อมกับนักประดิษฐ์ที่กลั่นแกล้งเธอ เธอรู้ดีว่า ตนหมดหวังที่จะกลายเป็นช่างฝีมือแล้ว แต่หากไม่เป็นช่างฝีมือ เธอยังจะไปทำอะไรได้อีก...

เธอกลายเป็นพวกเขาแต่ละคน และกลายเป็นทั้งหมดของพวกเขา แต่ภาพเหล่านั้น กลับเหมือนหยดน้ำหมึก ที่หยดใส่ตาจนพร่ามัวไปหมด:

เธออยู่ใต้ฟ้าคราม รายล้อมด้วยคลื่นกระเพื่อมจากทุ่งข้าวสาลี ชวนให้ใจรู้สึกฮึกเหิม สองมือที่คล่องแคล่วคู่หนึ่ง นำมงกุฎดอกไม้สวมลงบนศีรษะของเธอ เธอปล่อยให้กิ่งก้าน ใบไม้ และกลิ่นหอมของดอกไม้โอบล้อมตัวเองไว้ เหมือนกับที่มืออันอบอุ่นคู่นั้น กำลังโอบกอดเธออยู่...

ความอบอุ่นที่คุ้นเคย ทำให้เธอได้สติขึ้นมาจากกองข้อมูล ที่มากพอจะจมทุกอย่างได้

เธอตระหนักได้ว่าตัวเองไม่ใช่พวกเขา ไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งของพวกเขา และไม่ใช่ทั้งหมดของพวกเขาด้วย ชั่วขณะนั้น เธอกลายเป็นเพียงหยดน้ำเล็กๆ ในห้วงความคิด เธอจำได้แล้วว่าตัวเองชื่ออะไร และมีหน้าที่อะไร...

เธอคือผู้พิพากษาแห่ง Ten-Lords Commission ผู้มีฉายาว่า "Hanya"

เมื่อเห็นว่าเธอฟื้นแล้ว Aurumaton ที่ยืนอยู่ข้างโลงศพจึงตวัดพู่กัน และลงมือเขียนอย่างรวดเร็ว จนตาเนื้อมองตามไม่ทัน

ผลการตัดสินเป็นที่แน่ชัดแล้ว ชื่อที่ปรากฏอยู่ในความฝันถูกส่งออกไป โดยบันทึกไว้ในป้ายสั่งการ Jade Abacus ในยามดึกสงัดของแดนสนธยา มีผู้คนอีกมากมายที่ต้องอำลาโลกมนุษย์ โดยที่ไม่รู้เลยว่า มีคนคอยกำหนดจุดจบชีวิตของพวกเขา อยู่ในมุมที่ลึกที่สุดของ Xianzhou และหลังจากนั้นหลายชั่วโมง คนผู้นั้นก็จะจดจำพวกเขาไม่ได้อีกแล้ว

อีกด้านหนึ่งของโลงศพ มีผู้พิพากษาชุดขาวคนหนึ่ง กำลังจ้องมองเธออย่างไม่วางตา แต่เพราะใบหน้าที่คุ้นเคยนั้นไม่มีรอยยิ้ม จึงดูเหมือนคนแปลกหน้ามากกว่า จากนั้นผู้พิพากษาก็ยื่นจอกทองคำมาให้

ภายในจอกคือสุราสีเขียวดุจหยกงาม ราวกับดวงตาสีมรกต ในโถงแห่งผลกรรมอันมืดมน กำลังมองมาที่เธออย่างเลื่อนลอย

"ถึงเวลาดื่มน้ำจัณฑ์อีกแล้วเหรอ? ฉันเกือบลืมไปเลย" เธอลุกขึ้นจากโลงศพ "ทำไมถึงไม่ใช่ Yepo ที่นำน้ำจัณฑ์มาให้ฉัน แต่กลับเป็นพี่สาวนำมาให้เองล่ะ?"

"Yepo... ท่าทางเธอคงจะจำไม่ได้แล้วสินะ?" พี่สาวหรี่ตาลง นี่คือสีหน้าของเธอในยามกังวล... น่าเสียดายที่อุปกรณ์สมองกล ที่ใช้สร้างร่างกายของเธอ ยังไม่พิถีพิถันมากพอ เลยทำให้สีหน้า ดูคล้ายคนง่วงนอนไปหน่อย "เขาไล่โจมตีปีศาจ Disciples of Sanctus Medicus แต่โชคไม่ดีที่ได้รับบาดเจ็บสาหัส Ten Lords จึงอนุญาตให้เขาดับสูญได้"

เธอรีบเปลี่ยนเรื่องทันที "เป้าหมายของวันนี้รับมือยากมั้ย?"

"ยากเอาเรื่องทีเดียว แค่เจอหน้าก็ทำให้เสียมือไปข้างหนึ่ง กระดูกสะบ้าหัวเข่าก็หักด้วย เจ้านั่นรู้จักโครงสร้าง ของอุปกรณ์สมองกลเป็นอย่างดี นั่นพิสูจน์ได้ว่าเขาคือช่างฝีมือดีของ Xianzhou Zhuming ในตอนนั้น ฉันบันทึกทักษะของเขาไว้แล้ว ถ้าได้สังเกตดูหลายๆ รอบ ก็คงจะเข้าใจได้"

เธอมองดูพี่สาวพูดถึงเรื่องการรอดชีวิตจากความตาย อย่างหวุดหวิดของตัวเอง เหมือนกับกำลังพูดถึง ความเสียหายของสิ่งของ ที่ไม่เกี่ยวข้องกับตนอย่างไรอย่างนั้น "คงต้องรบกวน Huohuo ให้ช่วยซ่อมพี่อีกแล้วล่ะ"

"Huohuo... เลื่อนขั้นเป็นผู้พิพากษามาสักพักแล้ว ตอนนี้ คนที่รับผิดชอบปรับปรุงอุปกรณ์สมองกลคือ Shouling"
พี่สาววางจอกทองคำไว้ริมโลงศพ ในจุดที่เธอเอื้อมไม่ถึง แต่ด้วยการเคลื่อนไหวที่ไหลลื่นและแม่นยำ เหล้าในจอกจึงไม่กระเพื่อมแม้แต่น้อย

"น้ำจัณฑ์ลืมเลือน เพียงดื่มพลันว่างเปล่า น้องสาว เธอไม่จำเป็นต้องทำถึงขนาดนี้หรอก นี่เป็นความผิดของฉัน ฉันย่อมต้องเป็นผู้ชดใช้เอง" พี่สาวลูบหัวเธอเบาๆ ราวกับอยู่ในความฝัน แต่เธอกลับสัมผัสถึงความอบอุ่น ไม่ได้เลย

"นั่นเป็นแค่ผลข้างเคียงเล็กๆ จากการดื่มน้ำจัณฑ์ลืมเลือนเท่านั้น ถ้าฉันจำพี่ไม่ได้จริงๆ ถึงตอนนั้นฉันกับพี่ คงสามารถดับสูญไปได้อย่างสงบใจ และด้วยความเมตตาของ Ten Lords ข้อตกลงนี้จึงถูกบันทึกไว้ ในส่วนลึกของโถงแห่งผลกรรมแล้ว"

"และนั่นจะเป็นเวลาที่เราได้ปล่อยวางทุกอย่าง และหลับใหลไปชั่วนิรันดร์" เธอขยับไปนั่งข้างหน้า แล้วจับมือที่ไร้ซึ่งความอบอุ่น มาวางไว้ข้างแก้มของตัวเอง

เธอหยิบจอกเหล้ามาจากริมโลงศพ และค่อยๆ ดื่มของเหลว ที่มีรสชาติเข้มข้นลงไปอย่างยากลำบาก แม้จะได้ชื่อว่าเป็นเหล้า แต่กลับสัมผัสถึงความซาบซ่านของมันไม่ได้เลยสักนิด มันเหมือนกับน้ำมันที่ถูกถ่ายเข้าสู่ร่างกายของ Aurumaton มากกว่า

"แต่ก่อนอื่น ให้ฉันได้ทำอะไรเพื่อพี่ เพื่อ Ten Lords และเพื่อท่านนายพลคนนั้น อีกสักหน่อยเถอะ"

เหล้าที่ดื่มเข้าไป รวมกันเป็นเม็ดปรอทที่หนักอึ้ง แล้วแล่นพล่านไปทั่วร่างกาย ความลับทั้งหลายที่ไม่อยากหวนนึกถึง ทุกสิ่งทุกอย่างในสมัยที่ยังเป็นมนุษย์ เมื่อนานแสนนานมาแล้ว ถูกกระตุ้นขึ้นมาอีกครั้ง แล้วค่อยๆ เลือนรางจางหายไป...

เธอเห็นดวงดาวสีแดงที่มีชื่อว่า "Rahu" ลอยอยู่เหนือหมู่เมฆบนเรือ Xianzhou Cangcheng และเต้นเป็นจังหวะไม่มีพัก ราวกับเป็นหัวใจ จากนั้นมันก็ค่อยๆ กะเทาะเปลือกนอก ที่ทำจากหินผา เส้นเอ็น กิ่งก้านเถาวัลย์จนแตก แล้วคายลูกหลานออกมามากมาย ราวกับอสูรนักล่าที่กินไม่เคยอิ่ม จนต้องกินเข้าไปซ้ำๆ แต่ก็ดูเหมือนมารดา ที่ให้กำเนิดบุตรออกมาด้วยเช่นกัน

ภายใต้แสงจันทร์ที่ราวกับฝันร้าย เธอเห็นเหล่ามนุษย์จิ้งจอกแห่ง Yaoqing ขับเคลื่อน Starskiff อย่างเปล่าประโยชน์ เหมือนแมลงตัวเล็กๆ น่ารำคาญ ที่ไม่อาจสั่นคลอนเทพยักษ์ได้ หลังจากนั้นเมื่อถูกเรืออสูรของ Borisin ไล่ทำลาย จึงกลายเป็นเปลวไฟบนฟากฟ้า ที่กำลังจะมอดดับ

ต้นไม้ยักษ์เดินได้ค่อยๆ เข้ามาใกล้เธอที่อยู่ในสนามรบ ต้นไม้นั่นยืดแขนนับร้อย ออกมาแทงทุกคนที่ขวางทาง พวกเขาคือเพื่อนๆ ที่ต่อสู้เคียงบ่าเคียงไหล่กับเธอ เธอกำดาบหักๆ ในมือไว้แน่นด้วยความกลัว แต่จู่ๆ บนต้นไม้ กลับมีใบหน้ายิ้มแย้มปรากฏขึ้นมา... นั่นคือใบหน้าของพี่สาว

"น้องสาว นี่ฉันเอง! จำฉันไม่ได้แล้วเหรอ?"

ใบไม้เสียดสีกันจนเกิดเสียง ใบหน้าของเพื่อนๆ ราวกับผลไม้ที่งอกมาจากยอดไม้ ส่งเสียงหัวเราะแหลมสูงดังลั่น "อย่ายอมแพ้แก่ความตาย อย่าเคยชินกับความตาย เข้าร่วมกับข้า โอบกอดข้า..."

ดอกไม้เบ่งบานบนดาบของเธอ แล้วแตกสลายกลายเป็นเศษสนิม ภายในช่วงเวลาที่หัวใจเต้นแค่ไม่กี่ครั้ง กิ่งก้านอันปราดเปรียวกิ่งหนึ่ง นำมงกุฎดอกไม้สวมลงบนศีรษะของเธอ เธอปล่อยให้กิ่งก้าน ใบไม้ และกลิ่นหอมของดอกไม้ โอบล้อมตัวเองไว้ เหมือนกับที่มืออันอบอุ่นคู่นั้น เคยทำมาก่อน...

ดาบใหญ่ยักษ์ที่กำลังลุกไหม้ กรีดทะลวงผ่านภาพลวงตาของเธอ มันเผาผลาญกลิ่นเหม็นเน่าอันหวานเลี่ยน ที่ตลบอบอวลอยู่ในอากาศ จนเธอแทบหายใจไม่ออก ชายร่างกำยำผู้สวมชุดเกราะหนัก ร่วงลงสู่สนามรบราวกับดาวตก ก่อนแผดเสียงแล้วพุ่งเข้าใส่ต้นไม้ยักษ์ เขากล้าหาญสมชื่อ แต่ถึงอย่างนั้น ก็ยังหลีกหนีพันธนาการที่ชวนอึดอัด จากต้นไม้ยักษ์ไม่พ้น...

ใช่แล้ว ความฝันนี้อีกแล้ว ไม่ว่าจะดื่มน้ำจัณฑ์ลืมเลือนอีกกี่ครั้ง เธอก็ยังหลุดพ้นจากความฝันนี้ไม่ได้สักที

เธอพยายามกลืน กลืนเหล้าชนิดนี้ลงไปให้ได้ จนสุดท้ายความฝัน ก็กลายเป็นเพียงหมอกควันที่จับต้องไม่ได้ และสลายหายไป ในที่สุดก็จะได้หลับสบายสักที นี่เป็นสิ่งเดียวที่เธอคิด ขณะบอกลาการฟื้นตื่น

ผู้พิพากษาชุดขาวที่อยู่ข้างโลงศพ จ้องมองหีบวิญญาณที่ปิดอยู่ อย่างไม่ละสายตา เธอมองดูน้องสาวหลับใหล ตามความเคยชินเมื่อครั้งที่เคยเป็นมนุษย์

เมื่อเธอไม่รับรู้ถึงความเจ็บปวด ก็จะไม่รู้สึกเสียใจอีกต่อไป จิตสำนึกที่อยู่ในหัวบอกกับเธออย่างนั้น การมองดูน้องสาวหลับใหล ถือเป็นภารกิจที่หนักอึ้ง เช่นเดียวกับสิ่งที่เธอทำเพื่อตัวเอง

การพิจารณาและตัดสินเป็นตายนั้น ถือเป็นเรื่องที่สำคัญ เรื่องเหล่านี้จึงมอบหมายให้ได้เพียง ผู้พิพากษาที่ไม่ข้องเกี่ยวกับโลกมนุษย์ ทว่ายังมีหัวใจเฉกเช่นมนุษย์ ส่วนหุ่นยนต์ก็คือหุ่นยนต์ เธอสามารถจับความเปลี่ยนแปลงเล็กๆ น้อยๆ ในน้ำเสียงของมนุษย์ และรับรู้ถึงความเกร็งตัวของกล้ามเนื้อ บนใบหน้าที่เศร้าโศกได้ แต่สิ่งเหล่านี้ ไม่มีผลต่อหัวใจที่หลอมจากโลหะแม้แต่น้อย ไม่มีเวทมนตร์ใด จะทำให้หุ่นยนต์โศกเศร้ายินดีไปกับมนุษย์ ดังนั้นหน้าที่เช่นนี้ จึงเป็นสิ่งที่น้องสาวจะสามารถทำเพื่อ Ten-Lords Commission ได้

Aurumaton Spectral Envoy ตนหนึ่งก้าวเข้ามาหา "มีภารกิจใหม่เหรอ?" ผู้พิพากษาชุดขาวหันหน้าไปมอง

"ถ้าคุณอยากอยู่ดูแลคุณ Hanya ฉันสามารถบอกให้ผู้พิพากษาคนอื่น ไปปฏิบัติภารกิจแทนได้"

"ไม่ต้องหรอก ฉันไม่อยากทำให้เธอผิดหวัง อีกอย่าง ฉันตกลงกับ Ten Lords ไว้แล้วว่า ทุกครั้งที่จับกุมคนร้ายได้หนึ่งคน จะได้รับอิสระให้กลับสู่โลกได้ครึ่งวัน เธออยู่ในโลงมานาน ฉันจึงอยากมอบประสบการณ์นี้ ให้เธอที่ไม่ได้เห็นโลกภายนอกบ้าง"

"ถ้าอย่างนั้น คุณก็เตรียมของวิเศษให้พร้อม แล้วเริ่มปราบปีศาจได้เลย" Aurumaton ประสานมือโค้งคำนับ

ผู้พิพากษาชุดขาวมองไปยังความมืดด้วยสีหน้าเรียบเฉย ในหัวใจที่หยุดเต้นไปแล้ว คิดอยู่เพียงเรื่องเดียว คือเธอหวังว่า... น้องสาวจะฝันถึงความฝันที่แสนอบอุ่นและอ่อนโยน...

ได้ฝันเห็นตัวเองอยู่ใต้ฟ้าคราม และมีสองมือที่คล่องแคล่วคู่หนึ่ง นำมงกุฎดอกไม้สวมลงบนศีรษะของเธอ