Luocha

ชายหนุ่มผมบลอนด์รูปงาม ที่แบกโลงศพยักษ์ไว้บนหลัง
พ่อค้าต่างแดนอย่างเขากลับโชคร้าย และถูกดึงเข้าไปพัวพันกับวิกฤต Stellaron ของ Xianzhou "Luofu"
นั่นจึงทำให้เขาได้พบว่า ความรู้ทางการแพทย์ของเขานั้นมีประโยชน์

"คุณเป็นใคร?"
"เป็นพ่อค้า"
"เป้าหมายที่มาคืออะไร?"
"มาทำธุรกิจ"
"คุณจะสัญญาหรือไม่ว่า จะไม่ฝ่าฝืนกฎหมายของสหพันธ์ Xianzhou จะทำธุรกิจตามกฎระเบียบที่กำหนดไว้ และไม่เข้าไปในพื้นที่ที่อยู่นอกเหนือจากที่เอกสารรับรองอนุญาต?"
"แน่นอน ฉันสัญญา"
"คุณสัญญาหรือไม่ว่า จะไม่ทำการวิจัยผิดกฎหมายใดๆ ที่เกี่ยวกับ 'อายุยืนยาว'?"
"อืม... ฉันสัญญา"
"ดีมาก งั้นก็เซ็นชื่อตรงนี้ได้เลย"

"คุณ Luocha ยินดีต้อนรับสู่ Xianzhou 'Luofu'"

"นี่ ยังจำคนคนนั้นได้มั้ย? ที่ชอบแบกหีบใบใหญ่มาอุดหนุนที่ร้านเราบ่อยๆ น่ะ..."
"คนที่คุณพูดถึงคือ Luocha สินะ?"
"ใช่ Luocha... น่าจะเป็นชาวต่างแดนใช่มั้ยนะ? แต่รู้สึกว่าคำพูดจาและการกระทำของเขาเหมือนกับคน Xianzhou สมัยก่อนมาก เขาคงอยู่ที่นี่มานานมากแล้วล่ะสิ แต่ดันชอบใส่เสื้อผ้าต่างแดนที่มีเอกลักษณ์เฉพาะแบบนั้นซะงั้น..."
"ใครจะไปรู้ล่ะ? อาจเพราะผมสีบลอนด์ของเขาไม่ค่อยเข้ากับเครื่องแต่งกายของ Xianzhou ก็ได้"

บางครั้งเขาก็จะนึกถึงบ้านเกิดบ้าง
ปีศาจ โบสถ์ ความบ้าคลั่ง... มันไม่ใช่ความทรงจำที่ดีอะไรหรอก
ผู้คนรวมตัวกันปีนขึ้นที่สูง เพื่อดูให้ชัดเจนว่าเมืองของตัวเองถูกทำลายล้างลงไปอย่างไร
ถ้าหากทุกอย่างจะต้องสิ้นสุดลง อย่างน้อยก็ต้องมีดวงตาของพยานเพื่อประจักษ์เห็น

"ทำไมคุณยังสวมเครื่องแต่งกายของบ้านเกิดอยู่อีกล่ะ?" ใครบางคนถามขึ้น
"มันคอยเตือนฉัน ถึงเส้นทางที่ฉันควรจะรักษาเอาไว้ ก็เท่านั้นเอง" Luocha ตอบกลับ

ชาว Xianzhou ไม่รู้จักโลงศพ
ทุกครั้งที่ Luocha แบกโลงศพไปตามถนน ก็มักจะดึงดูดดวงตาสงสัยใคร่รู้มาได้
ถ้ามีคนถาม Luocha ว่า "ของสิ่งนี้คืออะไรกันแน่?"
Luocha ก็มักจะตอบกลบเกลื่อนไปว่า "นี่เป็นอุปกรณ์ที่ฉันใช้ทำธุรกิจ"

" 'อุปกรณ์ที่ใช้ทำธุรกิจ'... หวังว่าฉันจะไม่ได้ล่วงเกินคุณนะ" Luocha ยืนอยู่บนศาลาใน Exalting Sanctum แล้วพูดด้วยท่าทีเรียบเฉย "แต่ความสัมพันธ์ของเราสองคน ก็ถือว่าเป็นธุรกิจนี่นา ไม่ใช่เหรอ?"

โลงศพมอบความเงียบให้แทนคำตอบ

Luocha แบกโลงศพมุ่งไปข้างหน้า
โลงศพไม่ได้ส่งเสียงคัดค้านใดๆ และมันก็ไม่มีสิทธิ์คัดค้านด้วย
"ตอนที่ไม่พูดจา นั่นคืออิสระ"

ม่านผืนใหญ่เลื่อนขึ้น เขาทิ้งบาปเอาไว้ข้างหลัง
บาปกรรมเป็นแค่อาวุธชนิดหนึ่งที่ถูกควบคุมไว้ และหลอกตัวเองให้เชื่อว่าตนได้รับคำตอบที่ถูกต้อง
"แล้วนายมีอะไรแตกต่างงั้นเหรอ? ทำไมความเจ็บปวดของนาย ถึงมีค่าและน่าประทับใจกว่าของคนอื่นล่ะ?"

"ไปที่ Xianzhou" คนที่มอบโลงศพให้เขาพูดขึ้น "อย่าลืมสัญญาของนายเด็ดขาด"
"ชาตินี้ไม่มีวันลืม"

ขณะนั้น Luocha ก็ได้ให้คำสาบานอีกอย่างในใจ