Mydei

Kremnos ที่จมอยู่ในม่านหมอก นครแห่งความวุ่นวายและสงคราม! ราชวงศ์ของเขามีโลหิตแห่งการสังหาร สายเลือดเดียวกันไหลเวียนอยู่ และเทพเจ้าของนครแห่งนี้ ถูกเรียกขานด้วยนามแห่งภัยพิบัติ!
Mydeimos ผู้เป็นอมตะ ราชสีห์ที่แยกออกจากฝูง ผู้สืบสายโลหิตทองที่ไล่ล่าเชื้อไฟแห่ง "ปฏิปักษ์" ผู้ทนทุกข์กับความตายนับหมื่น กลับบ้านเกิดด้วยร่างอาบโลหิต แบกรับชะตากรรมอันบ้าคลั่งไว้เพียงลำพัง
...โค่นราชาเพื่อเป็นราชา สังหารเทพเพื่อขึ้นเป็นเทพ เกือกเหล็กแห่งการพิชิต จะเหยียบย่ำไปทั่วทุ่งรกร้าง สุดท้ายจักชโลมด้วยเลือดแห่งบ้านเกิด

"ในตำนานโบราณของเมืองชายฝั่ง ทะเลอนธการเคยให้กำเนิดสิ่งมีชีวิต ที่เทียบได้กับเทพเจ้า ชาวประมงที่ผ่านไปมาบอกเล่าว่า มี 'ราชาแห่งท้องทะเล' ปรากฏตัวในคลื่นด้วยรูปลักษณ์ของเด็ก ใบหน้าดุร้าย ริมฝีปากแดงก่ำ อาบน้ำด้วยน้ำจากทะเลอนธการ ที่กัดเนื้อกร่อนกระดูก ต่อสู้กับอสูรแห่งทะเลอนธการที่โหดร้าย กระหายเลือด กินกระดูกและเนื้อดิบ

ว่ากันว่าทุกครั้งที่เขาจมลงสู่ก้นทะเล ไม่นานก็จะเกิดใหม่จากทะเลอนธการอีกครั้ง ตลอดเก้าปีที่ผ่านมา รูปลักษณ์นั้นเปลี่ยนแปลงไป ไม่ต่ำกว่าหมื่นครั้ง สุดท้ายก็ฉีกปีศาจยักษ์ออกเป็นชิ้นๆ โลหิตย้อมผืนทะเลเป็นสีแดงจนสุดสายตา ทว่ากลับไม่มีสัตว์ทะเลกินเนื้อ กล้าเข้าไปใกล้

ตำนานเล่าว่า ราชาแห่งท้องทะเล สามารถกวาดเอาปลาและกุ้งจำนวนมาก ขึ้นมาบนชายหาดได้ ด้วยการสะบัดหางเพียงครั้งเดียว ครั้งหนึ่ง ชาวประมงที่เรืออับปางคนหนึ่ง ได้ภาวนาขอความช่วยเหลือจากสวรรค์ และเขากับลูกเรือก็ได้รับการช่วยเหลือ จากราชาแห่งท้องทะเลพร้อมกัน ยิ่งเวลาผ่านไป ข่าวลือก็เริ่มแปลกและมหัศจรรย์ขึ้นเรื่อยๆ ชาวประมงบางคน ถึงขั้นวาดภาพของราชาแห่งท้องทะเล ไว้บนเรือเพื่อขอให้การเดินทางปลอดภัย

ช่วงนี้มีข่าวลือออกมาอีกว่า ที่จริงแล้วราชาแห่งท้องทะเลที่ว่านี้ คือวิญญาณอาฆาตของผู้สืบบัลลังก์ นามว่า Mydeimos เพราะราชาองค์ก่อน หวาดกลัวคำพยากรณ์ที่เขาแบกรับ จึงโยนเขาลงทะเลอนธการตั้งแต่เกิด เด็กน้อยที่สิ้นชีพตายตาไม่หลับ จึงสัญญาว่า จะไล่ล่าไปจนสุดขอบทะเลอนธการ แต่ผู้เขียนคิดว่า นี่เป็นเพียงการโอ้อวดตัวเองของชาว Kremnos ที่แสนเจ้าเล่ห์ ซึ่งมีเหตุผลรองรับอยู่สามข้อคือ:

หนึ่ง แม้ว่าเดิมทีชาว Kremnos จะมีประเพณีการต่อสู้ระหว่างพ่อลูก และฝ่ายที่ชนะก็จะได้ขึ้นเป็นราชา แต่ทำไมพวกเขาถึงต้องโยนผู้สืบบัลลังก์ลงไปในทะเล ทั้งที่เพิ่งจะลืมตาดูโลกด้วย?
สอง แม้ว่าราชา Eurypon แห่ง Kremnos จะแก่เกินไป และเชื่อคำพยากรณ์ว่า ให้โยนทายาทลงทะเลเพื่อบูชายัญ แต่เด็กเล็กแค่นั้น จะไปมีพลังต่อกรกับปีศาจยักษ์ จนเทียบเท่ากับเทพเจ้าได้อย่างไร?
สาม ต่อให้มีเด็กแบบนี้อยู่จริงๆ แต่เขาก็ไม่มีทางเป็นชาว Kremnos ได้หรอก ชาว Kremnos เห็นแก่ตัวและป่าเถื่อนยิ่งกว่าใคร แล้วจะยื่นมือช่วยเหลือชาวประมง ที่เรืออับปางได้อย่างไร?
ผู้อ่านทุกท่าน ต่อจากนี้ ฉันจะเปิดเผยความจริงให้ทุกคนได้รู้ แท้จริงแล้วราชาแห่งท้องทะเลที่ว่า
...ก็คือร่างจำแลงของมหาสมุทรนั่นเอง!"

...ตัดตอนมาจาก
"วิจัยตำนานราชาแห่งท้องทะเล ผู้ยิ่งใหญ่" ในห้องสมุด Gibranipar

"แข็งแกร่ง"
...ลายมือของชายคนหนึ่ง

"กองทัพเดียวดายนั่น แผ่กลิ่นเลือดฉุนกึกออกมา ราวกับหอกเปื้อนโลหิต นักรบที่เป็นผู้นำคือปลายหอก ซึ่งทิ่มแทงศัตรูด้วยความโกรธแค้น และความเกลียดชังอันไร้ที่สิ้นสุดตลอดกาล

จาก Ladon ผ่าน Aidonia จนไปถึง Aenionus เขากลับมาจากความตายครั้งแล้วครั้งเล่า และนำสงครามอันดุเดือด มาสู่ทั่วทุกที่ที่เขาได้ก้าวผ่าน ในสงคราม Aenionus ที่ผู้คนต่างจับตามองนั้น Klytius ผู้ไร้พ่ายได้ยกขวานยักษ์ขึ้นสูง พลันมีศรนับพัน ถูกยิงออกมาจากด้านหลังเขา เมื่อควันจางลง เปลวไฟลุกโชนขึ้นจากกองเลือด หมัดวายุของนักรบ ฉีกลำคอของ Klytius ราวกับหนามอันแหลมคม

หลังจากศึกครั้งใหญ่นั้น ตัวตนที่แท้จริงของนักรบ ก็เลือนรางลงไปทุกที เห็นได้ชัดว่ากองทัพนั้น มีร่องรอยการฝึกฝนในแบบของ Kremnos แต่พวกเขากลับไม่เคยโบกธง Kremnos จึงไม่มีใครรู้ว่า พวกเขาเป็นวิญญาณเร่ร่อนของ Kremnos ที่พเนจรอยู่ในสนามรบ หรือเป็นผู้หลงทาง ที่สูญเสียบ้านเกิดไปนานแล้ว

กวีพเนจรที่ผ่านไปมา ได้แต่งบทเพลงอันโศกเศร้า เกี่ยวกับการเดินทางอันโดดเดี่ยว ท่ามกลางสายลมโชยกลิ่นสนิมของ Amphoreus สิงโตผู้โดดเดี่ยวได้นำกลุ่มทหารชรา อ่อนแอ และพิการ ออกตามหาบ้านที่ไม่มีอยู่จริง

ความจริงไม่มีวันเปลี่ยนโฉมหน้า เพราะความโหดร้ายอย่างแน่นอน แม้ว่าชาว Kremnos ที่ติดตามเขาอย่างภักดี จะเคยเป็นชนชั้นสูงมาก่อน แต่ก็ไม่ได้เป็นอมตะดั่งเทพเหมือนกับเขา เมื่อเวลาผ่านไป แม้แต่เทพเจ้าของ Kremnos เองก็เริ่มบ้าคลั่ง แล้วอย่างนี้ มนุษย์ควรจะไปที่ใดเล่า?

ผู้ที่โดดเดี่ยวคนนั้น จะยอมแบกรับชะตากรรมของผู้คน ไว้กับตัวเองหรือเปล่า และตัวเองจะยอมติดอยู่ใน บ่วงพันธนาการของราชาหรือไม่? หรือนี่เป็นเพียงความปรารถนา อันไร้ประโยชน์ของเขาเท่านั้น..."

...ตัดตอนมาจาก
"ประวัติศาสตร์สงครามแห่ง Amphoreus" ในห้องสมุด Gibranipar

"Hephaestion, Perdikkas, Leonnius, Ptolemy, Peucesta... ชื่อของพวกเจ้า จะไม่สูญหายไปในประวัติศาสตร์"
...ลายมือของชายคนหนึ่ง

"Mydeimos! เจ้าคนทรยศเนรคุณ เจ้าคนขี้ขลาดที่ทำลายจิตวิญญาณแห่ง Kremnos!

เจ้าสังหารอดีตราชา และแก้แค้นสำเร็จแล้ว แต่กลับไม่รับหน้าที่กอบกู้ราชวงศ์ เกียรติยศของเจ้า ถูกสัตว์ทะเลแห่งทะเลอนธการ กินไปแล้วรึไง?
เจ้าอยู่ในกลุ่มผู้ไล่ล่าเปลวไฟ ถูกล่อลวงด้วยคำพูดบ้าคลั่งของแม่มด เป็นหนึ่งเดียวกับทหารชาติกำเนิดต่ำต้อย เจ้าเลือกฝากความหวัง ไว้กับคำพยากรณ์ศักดิ์สิทธิ์ที่ลวงหลอก มากกว่าเชื่อมั่น ในกำปั้นทั้งสองของตัวเอง!
ชาว Kremnos ปรารถนาจะกลับไปยัง บ้านเกิดแห่งปฏิปักษ์ แต่เจ้ากลับอยากให้เรา ย้ายไปยังเมืองของศัตรูเก่า เจ้าหลงใหลในความโอ่อ่าของ Okhema อย่างนั้นหรือ? หรือว่าหลงเสน่ห์ของหมอก จากสระอาบน้ำทองคำจนโงหัวไม่ขึ้น?

Mydeimos! เจ้ามีร่างกายอมตะอันล้ำค่า เหตุใดจึงยอมก้มหัวให้สตรีจาก Okhema ปกครอง? เจ้าเป็นสิงโตล่าเหยื่อ เป็นผู้ส่งสารแห่งความปฏิปักษ์ หรือว่าเจ้าลืมความแตกต่าง ระหว่างนักล่ากับเหยื่อไปแล้ว?

ได้ยินมาว่าเมื่อไม่นานมานี้ เจ้ากับคนที่เรียกตนว่า ผู้สืบสายโลหิตทองคนนั้น ได้ช่วยเหลือพลเรือนจากเงื้อมมือ ของบริวารแห่ง Nikador ยินยอมให้ร่างกายแหลกสลาย และอาบเลือดจนบ้าคลั่ง ในค่ำคืนยาวนานที่มองไม่เห็นรุ่งสาง
Mydeimos! เลือดของเจ้า ไม่ควรหลั่งเพื่อคนไร้ประโยชน์เหล่านั้น เจ้าควรรวบรวมกองทัพ และปล้นสะดมทรัพยากร เช่นนี้ Kremnos จึงจะสามารถคว้าแสงแห่งความหวัง ในวาระสิ้นโลกได้!

เส้นทางไล่ล่าเปลวไฟที่ว่านั้น ทำให้เจ้าเปลี่ยนไปจนจำไม่ได้ ราชาเอ๋ย กลับมาเสียเถิด! ราชาไม่ต้องการผู้ที่ทัดเทียม มิตรสหาย ความสงสัย หรือความช่วยเหลือใดๆ... หากเจ้ายังมีสติสุดท้ายแม้เพียงน้อยนิด ก็จงออกคำสั่งแก่เรา!
เพื่อให้ความรุ่งเรืองของ Kremnos เหนือยิ่งกว่าเมืองอื่นใดทั้งปวง!"

...ตัดตอนมาจาก
"บทรวบรวมมติของสภาอาวุโสแห่ง Kremnos" ในห้องสมุด Gibranipar

"จงเคลื่อนต่อไป"
...ความเห็นของชายคนหนึ่ง

"Okhema เมืองศักดิ์สิทธิ์แห่งรุ่งอรุณ เป็นดินแดนบริสุทธิ์ของโลกนี้ ที่คลื่นทมิฬไม่อาจกัดกร่อนได้ แต่คลื่นทมิฬ ก็ได้โอบล้อมมันไว้อย่างชัดเจนแล้ว

ในประวัติศาสตร์หลายพันปี ไม่ว่าคลื่นทมิฬจะผ่านไปที่ใด สิ่งมีชีวิตก็จะกลายพันธุ์เป็นสัตว์ประหลาด ไร้มนุษยธรรม และทั้งเมืองจะถูกกัดกร่อน จนเป็นซากปรักหักพังร้างผู้คน แม้แต่เมืองที่เฟื่องฟูอย่าง Kremnos เทพเจ้าของที่นั่น ก็ยังแปดเปื้อนด้วยคลื่นทมิฬ ทุกสรรพสิ่งพังทลายลง

การไล่ล่าเปลวไฟในทุกวันนี้ เชื้อไฟส่วนใหญ่ล้วนกลับคืนสู่ที่แล้ว แต่คลื่นทมิฬนั้นกำลังคืบคลานเข้ามา และเวลาก็ใกล้หมดลงเต็มที หาก Okhema หายไปก่อนยุคนิรมิตใหม่ ความพยายามทุกอย่างก่อนหน้านี้ ก็จะสูญเปล่า

ผู้เขียนขอคาดเดาอย่างไม่ละอายว่า ในอนาคตอันใกล้นี้ เหล่าวีรชนผู้ไล่ล่าเปลวไฟ จะต้องเผชิญหน้ากับคลื่นทมิฬแน่นอน หากดูจากบันทึกในอดีตแล้ว แม้แต่นักรบที่กล้าหาญที่สุด ก็ไม่อาจยืนหยัด อยู่ในคลื่นทมิฬเป็นเวลานานได้ เหล่าวีรชนผู้สืบสายโลหิตทอง ต่างก็มีจุดแข็งของตัวเอง หากพูดถึงความหวังของสงครามนี้ ถ้าไม่ใช่ Phainon ผู้กล้าหาญแล้ว ก็คงต้องเป็น Mydeimos

แน่นอนว่า นั่นไม่ใช่เพราะ Mydeimos เป็นมงกุฎแห่งผู้กล้าของโลกนี้ หรือมีชะตาปฏิเสธความตายโดยกำเนิด และไม่ใช่เพราะเมืองปราการ Kremnos เก่า เป็นสถานที่สำคัญที่ต้านทาน การบุกรุกของคลื่นทมิฬเท่านั้น แม้ว่าทั้งชีวิตของ Mydeimos จะอพยพหลายครั้งเหมือนสิงโต Kremnos จนสุดท้ายได้มาตั้งถิ่นฐาน อยู่ห่างไกลจากบ้านเกิดของตน แต่ราชาผู้โดดเดี่ยวนั้นไม่มีทางยอมจำนน เป็นข้าไทในเมืองอื่นได้ เมื่อประชาชนตั้งถิ่นฐานได้แล้ว Mydeimos ผู้ยึดภารกิจว่าเป็นดั่งชีวิต ย่อมต้องหวนกลับบ้านเกิด ทว่าครั้งนี้ เขาไม่ได้แบกรับเพียง ความหวังของชาว Kremnos เท่านั้น แต่ยังแบกรับอนาคตของโลกด้วย

นักบวชแห่ง Talanton เคยทำนายไว้ว่า ประวัติศาสตร์แห่งปฏิปักษ์นับพันปี จะเริ่มต้นที่ Kremnos และสิ้นสุดที่ Kremnos บางทีสักวันหนึ่งในอนาคต ร่างอมตะนั้นอาจก้าวสู่คลื่นทมิฬ มีชีวิตและตายไปนับหมื่นครั้ง นั่นจะเป็นสถานการณ์แบบไหน และเป็นโศกนาฏกรรมอย่างไรกัน..."

...ตัดตอนมาจาก
"สังเกตการณ์ไล่ล่าเปลวไฟ: เรื่องราวพิเศษของคลื่นทมิฬ" ในห้องสมุด Gibranipar

"ดั่งทะเลอนธการ เช่นเดิมเหมือนที่แล้วมา"
...ความเห็นล่าสุดของชายคนหนึ่ง