Qingque

ผู้พยากรณ์ทั่วไปของ Divination Commission ที่ไม่เคยจะหยุดพักจาก "การแอบอู้ท่ามกลางงานที่แสนยุ่งเหยิง"
เธอสอบเข้า Divination Commission ได้สำเร็จ ตามความปรารถนาของพ่อแม่ แต่กลับพบว่า งานที่เธอเคยคิดว่ามั่นคงและแสนสบาย กลับกลายเป็นงานที่ยุ่งเหยิงและหนักเอาเรื่อง
หลังจากสั่งสมประสบการณ์มาหลายปี ในที่สุด Qingque ก็ได้ฝึกปรือฝีมือจนสำเร็จ แต่ไม่ว่าจะย้ายไปแผนกไหน เธอก็ยังเป็นผู้พยากรณ์อันดับต่ำสุดอยู่เสมอ
ไม่มีงานก็อ่านหนังสือหรือไม่ก็เล่นหมากโบราณ... ชีวิตก็แค่นี้ ยังจะต้องการอะไรอีก?

ตำนานของ Qingque เริ่มต้นขึ้นที่สำนักศึกษา

นับตั้งแต่ Qingque เข้าเรียน จนกระทั่งเธอเรียนจบ ทุกครั้งที่ประกาศผลการสอบ ด้านหลังคำว่า "Qingque" จะต้องมีเลข "60" ตัวใหญ่ๆ เขียนต่อท้ายเสมอ... ไม่ว่าอย่างไรก็ไม่เคยเปลี่ยน และไม่มีข้อยกเว้น

ตอนแรกอาจารย์ที่สำนักศึกษาเพียงคิดว่า Qingque คงจะมีความสามารถธรรมดาๆ และไม่น่าจะเหมาะกับทางวิชาการสักเท่าไหร่ เลยไม่ได้สนใจซักถามมากนัก แต่เพราะตัวเลขที่สะดุดตานั่น ปรากฏขึ้นในสมุดผลการเรียนอย่างต่อเนื่อง เหล่าอาจารย์จึงเริ่มตระหนักได้ว่า นี่ไม่น่าจะใช่เรื่องบังเอิญ

จากนั้นไม่นาน การพูดคุยกับเหล่าอาจารย์นานๆ ก็กลายเป็นเรื่องปกติสำหรับ Qingque ไปแล้ว พอฟังบ่อยๆ เข้าก็จะรู้เองว่า ผู้ทรงความรู้เหล่านี้พูดจาวกไปวนมาอยู่แค่ไม่กี่แบบ... เริ่มจากบอกว่าเธอ "สุภาพน่ารัก", "เฉลียวฉลาด" ตามด้วยบ่นว่า "น่าเสียดายที่เอาสมองดีๆ ไปใช้ผิดที่ผิดทาง" และปิดท้ายด้วยการพูดขายฝันว่า "ถ้านำความฉลาดแบบนี้ไปใช้ในทางวิชาการ คงจะอย่างโน้น คงจะอย่างนี้" ...

แต่ตัวเองต้องการมีชีวิตแบบไหน Qingque ย่อมรู้ดีกว่าเหล่าอาจารย์อยู่แล้ว ตอนที่คุยก็ได้แต่พูดซ้ำๆ ว่า "อ้อ ใช่ๆๆ", "อื้ม ได้ๆๆ" จากนั้นก็หันไปฟุบหลับกับโต๊ะ และสอบผ่านไปแบบฉิวเฉียด... ซึ่งนี่ก็คือคำตอบที่ Qingque มอบให้ เมื่อถูกเหล่าอาจารย์กดดันหรือเอาผลประโยชน์มาล่อ

จนในที่สุดพวกอาจารย์ก็ถอดใจ และเขียนคำประเมินการสำเร็จการศึกษาของ Qingque อย่างขุ่นเคืองว่า:

"ยากที่จะประสบความสำเร็จ"

สิบกว่าปีที่อยู่ใน Divination Commission มา Qingque ใช้ชีวิตเหมือนนกกระจอกตัวน้อยที่ถ่อมตน และไม่มีพิษมีภัยกับใคร

เธอได้งานที่มั่นคงตามที่พ่อแม่คาดหวัง Qingque ที่อุตส่าห์คิดว่าในที่สุดก็โล่งใจได้แล้ว กลับไม่รู้เลยว่าแท้จริงแล้ว Divination Commission ที่รับผิดชอบการจัดการรายงาน การคำนวณ และข้อมูลข่าวสาร คือทะเลทุกข์อันไร้ขอบเขตสำหรับเหล่าคนรักสบาย ต่อให้จะหวนกลับยังไง ก็มองไม่เห็นชายฝั่งเสียแล้ว ปริมาณงานอันมหาศาลทำให้ Qingque รู้สึกทุกข์ทรมานโดยที่ไม่อาจหลีกหนีพ้น

อย่างไรก็ตาม ดั่งคำที่ว่า "อุปสรรคสอนให้เราแข็งแกร่ง" หลังจากล้มลุกคลุกคลานอยู่ในชีวิตการทำงานมาอย่างยาวนาน Qingque ก็ได้เรียนรู้ทักษะการอู้งานอย่างแนบเนียน แม้จะถูกย้ายไปแผนกโน้นแผนกนี้ และเปลี่ยนหัวหน้ามาหลายครั้ง แต่ Qingque ก็ยังคงเป็นผู้พยากรณ์ระดับต่ำสุดไม่เคยเปลี่ยน ทั้งยังมีแนวโน้มว่าระดับจะต่ำลงกว่าเดิมด้วยซ้ำ... นับว่าน่าพอใจทีเดียว

เพียงแต่ว่า ตอนนี้มีเรื่องกวนใจเธออยู่สองเรื่อง เรื่องแรกคือในช่วงเทศกาลปีใหม่ของทุกปี เธอต้องกลับไปเยี่ยมพ่อแม่ เพื่อพูดคุยเกี่ยวกับชีวิตช่วงนี้กับแผนชีวิตในอนาคต...เพราะตัวเธอเองไม่ได้วางแผนอะไรไว้เลย ส่วนเรื่องที่สองคือ หัวหน้าของเธอที่ทำอะไรแม่นยำราวกับ Jade Abacus มักจะแทรกงานใหม่มาให้ตอนเธอแอบอู้อยู่บ่อยๆ

Qingque ตัดสินใจจะพัฒนาทักษะบริหารเวลาของตัวเองต่อไป เพื่อหลีกหนีการตามจิกจากหัวหน้าผู้น่ากลัวแห่ง Divination Commission คนนั้น... แต่น่าเสียดาย นกกระจอกตัวน้อยไหนเลยจะเข้าใจเรื่อง "นกน้อยคำนวณมิสู้ฟ้าลิขิต" เพราะแม้แต่เรื่องเล็กน้อยแค่นี้ ก็อยู่ในการคำนวณของดวงตาหยั่งรู้แล้วเช่นกัน

ว่ากันว่าการเล่น "หมากหยกแห่งดวงดาว" มีมาตั้งแต่ยุคอาณาจักรโบราณแล้ว เพียงแต่สูญหายไประหว่างวันเวลาอันยาวนานขณะที่สหพันธ์ Xianzhou ล่องลอยอยู่ท่ามกลางดวงดาวแล้ว โชคดีที่มีผู้พยากรณ์ที่ไม่ประสงค์จะออกนามจาก Divination Commission เรียบเรียงกติกาการเล่นขึ้นมาใหม่ และนำมันหวนคืนสู่ Xianzhou ในปัจจุบันอีกครั้ง ผู้คนจึงมีโอกาสได้เล่นเกมลับสมอง ที่อ้างอิงขึ้นมาจากดวงดาวและปรากฏการณ์บนท้องฟ้านี้

แน่นอนว่า มีเพียงกติกาการเล่นอย่างเดียวคงไม่พอ ดังนั้น ผู้พยากรณ์จึงใช้แบบแปลนที่อยู่ในคลังหนังสือมาเป็นเหยื่อล่อ เพื่อให้เพื่อนสนิทที่เป็นช่างของ Artisanship Commission สร้างกระดานหมากและตัวหมากให้เธอ โดยเพิ่มฟังก์ชันมากมาย เช่น ฟังก์ชันล้างหมากและลงหมากอัตโนมัติเข้าไปด้วย จากนั้นข่าวก็แพร่กระจายไปทั่วอย่างรวดเร็วด้วยฝีมือของ "โรงหมากหยก Quatraboard"

ปัจจุบัน "หมากหยกแห่งดวงดาว" กลายเป็นหนึ่งในเกมยอดนิยมของ Luofu ไปแล้ว ผู้พยากรณ์ก็พูดคุยเรื่องนี้อย่างสนุกสนานกับช่างคนนั้น ผ่านทางจดหมายอยู่บ่อยๆ เดิมทีหมากหยกเป็นสิ่งที่เธอจะเก็บไว้เล่นตอนแอบอู้ แต่นึกไม่ถึงว่ามันจะครองใจชาว Luofu ทั้งหลายได้ขนาดนี้ ช่างเป็นเรื่องที่คาดไม่ถึงจริงๆ เลย

"แต่มันก็ไม่ใช่เรื่องไม่ดีนี่นา..."
"ยังไงซะ... ฉันก็จะได้อู้งานมาเล่นเกมลับสมองได้อย่างเปิดเผยไงล่ะ ในเมื่อทำแล้วมีความสุข ทำไมจะไม่ทำล่ะเนอะ?"

"วิธีการทำงานอย่างมีความสุข ก็เป็นศิลปะอย่างหนึ่ง"

"ข้อที่หนึ่ง ไม่โหมงานหนักเกินไป ทำงานที่ได้รับมอบหมายจากเบื้องบน ให้เสร็จด้วยความเร็วสม่ำเสมอตามกำหนด และห้ามส่งงานล่วงหน้าเด็ดขาด"

"ข้อที่สอง ไม่เสนอตัวหางานให้ตัวเอง ถ้าเบื้องบนไม่ได้เอ่ยปากมอบหมายเรื่องที่ต้องการให้คุณทำ ก็ถือว่าไม่เกี่ยวข้องกับคุณ"

"ข้อที่สาม ไม่ทำงานหนักเองคนเดียว และไม่ชิงดีชิงเด่น ถ้าสามารถลากคนอื่นมาลำบากด้วยกันได้ ก็ห้ามแบกรับไว้คนเดียว เพราะอยากจะแสดงฝีมือโดยเด็ดขาด"

"หลังจากนั้น เมื่อสร้างผลงานได้ ก็ต้องยกเครดิตให้เพื่อนร่วมงานด้วย เพื่อเป็นการแสดงน้ำใจและจะได้มีที่พึ่งพิง ทั้งยังตัดปัญหา ไม่ให้เบื้องบนชื่นชมคุณจนเลื่อนตำแหน่งให้... เพราะถ้าได้เลื่อนตำแหน่ง ก็ต้องทำงานเยอะขึ้นไม่ใช่หรือไง?"

"สรุปก็คือ ทั้งสามข้อนี้คือกฎพื้นฐานในการทำงานอย่างมีความสุข... อย่ากระตือรือร้น อย่าปฏิเสธ และอย่ารับผิดชอบ เป็นไง เข้าใจแล้วใช่มั้ย?"