Seele

สมาชิก "Wildfire" สุดเท่และห้าวหาญ เติบโตมากับสภาพแวดล้อมแสนวุ่นวาย และอันตรายในเมืองด้านล่าง ทั้งยังคุ้นชินกับการไปไหนมาไหนตามลำพัง
ผู้ปกป้องและผู้ถูกปกป้อง ผู้กดขี่และผู้ถูกกดขี่... โลกแสดงด้านขาวสุดดำสุดให้ Seele ได้เห็นมาโดยตลอด
จนกระทั่ง "ผู้หญิงคนนั้น" ได้ปรากฏตัวขึ้น

Seele ชกต่อยกับคนอื่นเป็นครั้งแรกในชีวิต ก็เพื่อตัวเอง

ในตอนนั้น แต่ละวันของเธอ จะเร่ร่อนอยู่ตามตรอกซอกซอยอย่างไร้จุดหมาย เมื่อหิวน้ำ ก็จะไปขอดื่มที่ศูนย์ช่วยเหลือของสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า และถ้าหิวข้าว ก็เอาของเก่าที่เก็บมา ไปแลกกับคุกกี้ของพ่อค้าข้างถนน ทุกคนในเมือง Rivet ล้วนแต่เคยเห็นเด็กหญิงเร่ร่อนที่ไม่เคยกลัวสิ่งใด และต่างก็อยากจะหนีให้ไกลจากนักเลงหัวไม้ตัวน้อยๆ คนนี้กันทั้งนั้น

ในค่ำคืนหนึ่งที่ร้อนอบอ้าว เธอรู้สึกคอแห้งเพราะเล่นสนุกมากเกินไป จึงมาที่ศูนย์ช่วยเหลือ แต่กลับพบว่าน้ำในถังเหล็กเหลือแค่ก้นถังแล้ว และในตอนนั้น ก็ยังมีชายเร่ร่อนผอมแห้งมาขอน้ำดื่มพร้อมกับเธอด้วย... หลังจากที่ต่อยตีแย่งชิงกันอย่างดุเดือด ชายเร่ร่อนก็หนีเตลิดไป Seele จึงได้สิทธิ์ในการดื่มน้ำแต่เพียงผู้เดียว

Seele พบกับชายเร่ร่อนคนนั้นในอีกสามวันต่อมา เธอมองผ่านหน้าต่างของคลินิกเข้าไป และเห็นร่างกายซูบผอมของคนคนนั้น กำลังนอนหายใจรวยรินอยู่บนเตียง

นับแต่นั้นมา เธอจะเหลือน้ำเอาไว้ให้คนที่มาทีหลังเสมอ

สมัยเด็กๆ Seele เคยไปที่ Overworld แค่ครั้งเดียว นั่นเป็นตอนที่เธอได้เจอกับ Oleg แล้ว... Oleg ในเวลานั้นยังเป็นกัปตันของกองกำลัง Silvermane ที่รับผิดชอบดูแลความปลอดภัยของ Underworld โดยเขาได้ซ่อน Seele เอาไว้ในกระเป๋าเสบียงของตัวเอง แล้วนั่งรถรางขึ้นไปยัง Overworld เพื่อให้ Seele ได้เห็นเมืองที่เธอใฝ่ฝันถึงมาเนิ่นนาน

Seele ติดตาม Oleg ท่องเที่ยวไปตามสถานที่ขึ้นชื่อของ Belobog ได้กินอาหารเลิศรสที่เธอไม่เคยลิ้มลอง ได้สวมเสื้อผ้าสวยๆ ที่เธอไม่เคยจินตนาการถึง และทำให้เด็กกลุ่มหนึ่งตกใจหนีไป โดยการใช้คำแสลงหยาบคายแบบชาวเหมือง ซึ่งนั่นทำให้ Oleg หัวเราะขำจนปวดท้อง แม้จะเป็นเวลาสั้นๆ แค่สองวัน แต่ทุกวินาทีของพวกเขาล้วนเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะ

เย็นวันนั้นก่อนที่จะจากไป ทั้งสองนั่งอยู่บนม้านั่งที่จัตุรัส Administrative District ในขณะที่ Seele จ้องมองไปยังร้านอาหารที่อยู่ฝั่งตรงข้ามไม่วางตา

"มาเที่ยวที่ Overworld สนุกมั้ย Seele? อยากมาอีกรึเปล่า?"
"ลุง ฉันมีคำถามข้อนึง"
"...อะไรเหรอ? ถามมาสิ"
"ชาว Overworld พวกนั้นกินอาหารไปได้แค่ครึ่งเดียว ก็โยนทิ้งแล้ว"
"..."
"พวกเขารู้รึเปล่าว่าคนบางคนใน Underworld ไม่มีข้าวกินด้วยซ้ำ?"
"..."

Oleg จับสีหน้าของ Seele ได้... ความหม่นหมองวาบผ่านใบหน้าอันเยาว์วัยของเธอ

"ลุง เรากลับกันเถอะ ฉันไม่อยากมาที่นี่อีกแล้ว"

Seele นอนอยู่บนเตียงผู้ป่วยในคลินิก ในที่สุดเธอก็ได้รับความสงบสุขชั่วคราว เธอค่อยๆ นึกย้อนถึงประสบการณ์ ตั้งแต่ที่เธอได้กลายมาเป็นสมาชิกของ "Wildfire"

การบาดเจ็บหรือมีเลือดไหลนั้น เป็นเรื่องธรรมดาสำหรับเธอไปซะแล้ว Seele ทนต่อความเจ็บปวดได้ดีกว่าคนทั่วไป เธอจึงสามารถปลดปล่อยตัวเอง ระหว่างการต่อสู้ได้อย่างเต็มที่ โดยไม่ต้องสนใจบาดแผลหรือรอยฟกช้ำเล็กๆ พวกนั้นเลย

ยังไงบาดแผลก็จะได้รับการรักษา เหมือนกับภัยคุกคามจาก Fragmentum ที่ยังไงก็จะเกิดขึ้นมาไม่เคยหยุด และเช่นเดียวกับผู้คน ที่ต้องกลับคืนสู่วิถีชีวิตที่ซ้ำซากและยากลำบาก หลังจากได้รับความช่วยเหลืออยู่ดี บางครั้ง Seele ก็เข้าใจผิดคิดว่าเวลาของ Underworld หยุดชะงักลงแล้ว... ราวกลับว่าความพยายามที่เธอกับ "Wildfire" ได้ทุ่มเทลงไปนั้น เป็นแค่เรื่องไร้ประโยชน์

หมอหญิงเดินเข้ามา แล้วสอบถามอาการบาดเจ็บของเธออย่างนุ่มนวล Seele พยายามเรียบเรียงคำพูดอย่างยากลำบาก เพื่อถ่ายทอดความงุนงงสับสนของตัวเองให้อีกฝ่ายรับรู้

"Seele สิ่งที่สำคัญยิ่งกว่าปาฏิหาริย์น่ะ" คุณหมอยิ้มออกมา แล้ววางฝ่ามือไว้บนหน้าผากของเธอเบาๆ "ก็คือการปกป้องความคาดหวัง ที่ผู้คนมีต่อปาฏิหาริย์เอาไว้นะ"

ที่จัตุรัสมีผู้คนมากมาย ชาวเมืองเกือบครึ่งหนึ่งของ Belobog มารวมตัวที่นี่กันเกือบทั้งหมด Seele สะกดกลั้นความรังเกียจต่อผู้คนที่ส่งเสียงดังจอแจ แล้วใช้สายตาอันแหลมคมกวาดมองใบหน้าของแต่ละคน

สุดท้ายความพยายามของเธอก็ไม่สูญเปล่า ในไม่ช้าเธอก็ล็อกเป้าหมายได้คนหนึ่ง นั่นคือผู้ชายที่สวมหมวกลายสก็อตสีเทา และสอดมือทั้งสองข้างไว้ในกระเป๋า เขาเดินไปมาท่ามกลางผู้คน และดวงตาที่ซ่อนอยู่ใต้เงามืด ก็คอยสอดส่องไปทั่วอย่างไม่ชอบมาพากล หลังจากที่แน่ใจแล้วว่ารอบๆ ไม่มีใครสังเกตเห็นเขา...หรืออย่างน้อยตัวเขาก็คิดแบบนั้น... เขาก็ยื่นมือไปยังกระเป๋าสะพายของผู้หญิงที่อยู่ข้างๆ

นิ้วมือของเขายังไม่ทันได้สัมผัสกับซิปกระเป๋า มือเรียวแต่ทรงพลังของใครคนหนึ่ง ก็จับข้อมือของเขาเอาไว้อย่างรวดเร็วเสียก่อน หัวขโมยเจ็บจนเกือบจะร้องออกมา แต่ Seele ก็ใช้มืออีกข้างปิดปากเขาไว้

"เงียบซะ"

เสียงแตรก้องกังวานดังขึ้น ฝูงชนที่จอแจพลันเงียบเสียงลงทันใด ชายที่แต่งกายด้วยชุดอันน่าขบขันคนหนึ่งวิ่งขึ้นไปบนเวที แล้วตะโกนเสียงแหลมออกมา...

"ท่านสุภาพบุรุษและสุภาพสตรี โปรดต้อนรับแขกผู้มีเกียรติ ที่จะมาตัดริบบิ้นเปิดงานเทศกาลในครั้งนี้... นั่นก็คือผู้พิทักษ์สูงสุด ท่าน Bronya Rand!"

จัตุรัสพลันเกิดเสียงโห่ร้องดังกึกก้องขึ้นมาทันใด Seele อาศัยเสียงนี้ ค่อยๆ พาหัวขโมยออกมาจากฝูงชนอย่างเงียบๆ แล้วนำตัวไปส่งให้กับกองกำลัง Silvermane ที่กำลังประจำการอยู่รอบนอก เธอหันกลับไปมองเวทีสูงที่อยู่ไกลออกไป และประสานสายตาเข้ากับหญิงสาวผู้สวมชุดกระโปรงสีขาวในทันที ผู้พิทักษ์สูงสุดยิ้มให้เธอเบาๆ Seele ก็พยักหน้ากลับไปให้เป็นการตอบรับ

จากนั้น พวกเธอทั้งคู่ก็แยกกันเดินคนละทาง คนหนึ่งเดินเข้าสู่แสงสว่าง ในขณะที่อีกคนหลอมรวมเข้าไปในเงามืด
...และในวันหนึ่ง พวกเธอก็จะได้มาพบกันในที่สุด