Silver Wolf

สุดยอดแฮ็กเกอร์ที่เห็นจักรวาลเป็นเกม
ไม่ว่าระบบป้องกันจะยากเย็นสักแค่ไหน Silver Wolf ก็สามารถถอดรหัสได้อย่างง่ายดาย ซึ่งศึกโจมตีและป้องกันด้วยข้อมูลของเธอกับ Screwllum แห่ง "สมาคมอัจฉริยะ" ก็ได้กลายมาเป็นตำนานของโลกแฮ็กเกอร์
ในจักรวาลยังมีด่านให้เอาชนะอีกเท่าไหร่กันนะ? Silver Wolf ตั้งตารอเรื่องนี้อย่างมาก

เธอเล่นกับจอยสติ๊กวันแล้ววันเล่า
ชีวิตวัยเด็กของเธอก็คือ ร้านอาหารฟาสต์ฟูดที่มีพนักงานแค่คนเดียว ห้องตู้เกมที่ดัดแปลงมาจากห้องใต้ดิน และเครื่องเล่นเกมเก่าๆ อีกหลายเครื่อง

เธอไม่มีชื่อที่ถูกต้องตามกฎหมาย ไม่มีเลขประจำตัว มีแค่ชื่อเล่นที่เจ้านายสาวตั้งให้เธอ
เธอไม่มีเพื่อนเช่นกัน แต่ก็ไม่ได้รู้สึกเหงา
เธอชอบเกม "Pong": เกมตีลูกบอลแบบง่ายๆ ที่มีเส้นแนวขวางสองเส้น และจุดแสงหนึ่งจุด เธอสามารถเล่นเกมนี้ได้ทั้งวันเชียวล่ะ
เธอชอบเกม "Battle Wheel 32": ท่ามกลางท้องฟ้าพร่างดาวที่ถูกวาดขึ้นด้วยค่ายกล มีบล็อกสีต่างๆ อยู่แปดชิ้น โดยกติกามีแค่ข้อเดียว... ทำทุกวิถีทางเพื่อเป็นแชมป์อันดับหนึ่ง
เธอชอบเกม "Geometric Wars" ชอบเกม "Odysseus" และชอบเกม "Star Cheetah" บนกระดานคะแนนของเกมเหล่านี้ ล้วนเต็มไปด้วยตัวเลขทางดาราศาสตร์ที่พวกลูกค้าทิ้งเอาไว้

เธอเล่นกับจอยสติ๊กวันแล้ววันเล่า
จนกระทั่งวันหนึ่ง บนกระดานคะแนนทั้งหมด ก็เหลือเพียงแค่ชื่อของคนคนเดียวเท่านั้น

เธอจึงปล่อยจอยสติ๊ก แล้วหันกลับไปมองห้องใต้ดินที่ว่างเปล่า
คนที่มาพักผ่อนที่นี่มีมากมาย แต่คนที่อยู่ต่อกลับน้อยนัก
คนที่ไปจากที่นี่มีมากมาย แต่น้อยคนนักที่จะกลับมาอีก
เธอกะพริบตาแล้วปิดจอ

คืนนั้น พนักงานเพียงคนเดียวในร้านอาหารฟาสต์ฟูด ก็ได้กล่าวลากับเจ้าของร้าน และกลายเป็นอีกคนที่จากไป
เกมที่มีชื่อว่า "ห้องใต้ดิน" ได้จบลงแล้วในวันนี้

เธอมุ่งหน้าไปทางตะวันตก เดินผ่านดินแดนรกร้าง และมาถึงยัง Mount Scrap
เธอคิดจะหางานทำ แต่เพราะว่าตัวคนเดียวมาตลอด จึงมืดแปดด้าน
ผู้คนที่ Punklorde มักจะรวมกลุ่มกันทำงาน คนที่ไปไหนมาไหนคนเดียวก็มักจะอยู่ต่อไปไม่ได้

ช่วยไม่ได้ เธอจึงต้องสร้างเพื่อนสมมติให้ตัวเอง
คนแรกชื่อว่า "เพื่อน" ได้ชื่อนี้ไปก็ถูกต้องตามเหตุผลแล้ว
ส่วนคนที่สองชื่อ "ราชาปีศาจ" มีที่มาจากโปสเตอร์ที่เธอเห็นบนถนน ในจินตนาการของเธอ มันคือทหารที่พูดไม่ได้คนหนึ่ง
ทันใดนั้นเธอก็รู้สึกว่าทีมนี้ดูค่อนข้างสามัคคีดี แต่ขาดความสมจริงไปหน่อย จึงตั้งชื่อให้คนที่สามว่า "พนักงานรับจ้าง" และตั้งชื่อให้คนที่สี่ว่า "ทาส"
ส่วนคนสุดท้ายให้ชื่อว่า "เพื่อนโรงเรียนอนุบาล"... ก็ไม่มีเหตุผลอะไรหรอก เธอก็แค่คิดไม่ออกแล้วเท่านั้น หลังจากลังเลอยู่นาน เธอก็ตัดสินใจขีดฆ่าคนคนนี้ออกไปจากรายชื่อ
เธอเก็บ "เพื่อน" พวกนี้เอาไว้ในอาวุธอัจฉริยะชิ้นนึง แบบนี้เธอก็สามารถแนะนำทีมงานอันยิ่งใหญ่ของตัวเอง ต่อหน้าพ่อค้าคนกลางอย่างมีมาดได้แล้ว

เธอได้รับงานแรกอย่างที่หวังไว้... แต่ความเสี่ยงก็คาดเดาได้ยากเหมือนกับค่าตอบแทนของมัน
อาจเพราะเธอโม้ไว้สมจริงเกินไป จนทำให้คนเชื่ออย่างสนิทใจ หรืออาจเพราะพวกเขาแค่อยากเห็นฝีมือของคนมาใหม่ โดยไม่สนความเป็นความตายของเธอเท่านั้น

ผู้คนที่ Punklorde มักจะรวมกลุ่มกันทำงาน คนที่ไปไหนมาไหนคนเดียวก็มักจะอยู่ต่อไม่ได้
ดังนั้นคนที่ลืมตาอ้าปากได้ สุดท้ายก็กลายเป็นตำนานกันทั้งนั้น

หลังจากเวลาระบบ 24 ชั่วโมง เธอก็เดินออกจากฐานของ Slag Gang เพียงลำพัง
พ่อค้าคนกลางนิ่งเงียบอยู่นาน มองหน้าเธอแล้วแหงนมองท้องฟ้า สุดท้ายก็หันหลัง แล้วทิ้งก้อนทองไว้บนพื้นหนึ่งหีบ
เกมที่ชื่อว่า "Mount Scrap" จึงจบลงในวันนั้น

เธอยืนอยู่บนยอดของอาคารที่สูงที่สุดของ Rainbow City จากตรงนี้ จะสามารถมองเห็นถิ่นกำเนิดของเธอได้
ร้านอาหารฟาสต์ฟูดที่มีพนักงานแค่คนเดียว ห้องตู้เกมที่ดัดแปลงมาจากห้องใต้ดิน และเครื่องเล่นเกมเก่าๆ อีกหลายเครื่อง เธอจำได้ว่า ของพวกนี้คือชีวิตวัยเด็กของเธอ

เธอชอบเกม "Pong": เกมตีลูกบอลแบบง่ายๆ ที่มีเส้นแนวขวางสองเส้น และจุดแสงหนึ่งจุด เธอสามารถเล่นเกมนี้ได้ทั้งวัน
เช่นเดียวกับตอนนี้ แสงสีแดงจากฝูงโดรนกระจายไปทั่วท้องฟ้ายามค่ำคืน มันต่อกันเป็นแนวยาว จากนั้นก็บุกเข้ามาหาเธอฝูงแล้วฝูงเล่า และก็ตกลงบนพื้นฝูงแล้วฝูงเล่าเช่นกัน

เธอจำได้ว่าตัวเองชอบเกม "Battle Wheel 32": ท่ามกลางท้องฟ้าพร่างดาวที่ถูกวาดขึ้นด้วยค่ายกล มีบล็อกสีต่างๆ อยู่แปดชิ้น โดยกติกามีแค่ข้อเดียว... ทำทุกวิถีทางเพื่อเป็นแชมป์อันดับหนึ่ง
เช่นเดียวกับในตอนนี้ สีสันต่างๆ ได้แบ่งพื้นที่เครือข่ายออกเป็นแปดส่วน ผู้คนจากแต่ละองค์กรมารวมตัวอยู่ที่ลานจัตุรัสเพื่อเป้าหมายเดียวกัน... นั่นก็คือจับ "Silver Wolf" ไว้ให้ได้ ไม่ว่าจะต้องแลกด้วยอะไรก็ตาม

เธอจำได้ว่าตัวเองชอบเกม "Geometric Wars" ชอบ "Odysseus" ชอบ "Star Cheetah" บนกระดานคะแนนของเกมเหล่านั้น ล้วนเต็มไปด้วยตัวเลขทางดาราศาสตร์ที่ไม่อาจไล่ตามได้ทัน
เช่นเดียวกับตอนนี้... ไม่สิ มีความแตกต่างอยู่อย่างหนึ่ง...
ไม่อาจไล่ตามได้ทัน เฮอะ อะไรคือ "ไม่อาจไล่ตามได้ทัน" กันน่ะ?

เธอยืนอยู่บนยอดของอาคารที่สูงที่สุดของ Rainbow City จากตรงนี้ จะสามารถมองเห็นถิ่นกำเนิดของเธอได้
เธอยืนอยู่สูงเกินไป จนคนอื่นไม่สามารถยืนเคียงข้างได้
แต่เธอยังคงจะแหงนหน้ามองไปยังจุดที่สูงยิ่งกว่า เธอเห็นท้องฟ้าอยู่ตรงนั้น ดูใกล้แค่เอื้อม แต่กลับไกลแสนไกลเกินกว่าจะเอื้อมถึง

"น่าเบื่อชะมัด"
เกมที่ชื่อว่า "Rainbow City" ได้จบลงในวันนั้น

เธอยืนอยู่บนเก้าอี้ และเช็ดหน้าจอของตู้เกมเป็นวงกลม รอบแล้วรอบเล่า ราวกับจะเช็ดจนฝุ่นทุกเม็ดหมดไป
เธอกลับไปที่ห้องใต้ดินในร้านอาหารฟาสต์ฟูดแห่งนั้น เมื่อเปิดประตูออก เธอก็พบว่าทุกอย่างยังคงเดิม เจ้านายยังคงเก็บทุกอย่างไว้ที่ตำแหน่งเดิม

แสงไฟสีชมพูสาดลงบนหน้าจอ เหมือนกับแสงนีออนในเมืองใหญ่ ทำให้เธอนึกถึงท้องฟ้าประดับดาวที่เห็นในคืนนั้น
เธอไม่ใช่คนแรกที่ได้ก้าวไปยังจุดสูงสุดของอาคารแห่งนั้น และไม่ใช่คนแรกที่ได้เห็นท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยดวงดาวนั่น
เธอรู้จักเรื่องราวของ "Zero" แฮ็กเกอร์ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดและยังเป็นผู้เล่นที่น่ากลัวที่สุดในยุคสงครามอินเทอร์เน็ต เขาทำให้เกิดการอัมพาตทางเครือข่ายทั่วโลกเป็นครั้งแรก เพียงเพื่อที่จะเรียกเรือคุ้มกันขององค์กรสันติภาพแห่งดวงดาว มาที่หน้าบ้านของตัวเอง
เธอยังนึกถึง "Sage" ผู้สร้างเทคโนโลยี Aether Editing ขึ้นมา เขาเป็นคนประหลาดที่ตั้งชื่อตัวเองด้วยชื่อของผู้วายชนม์ เขายอมสละกายเนื้อและบุกเข้าไปใน Dark Zone เพื่อออกจากดาว จนกลายเป็นวิญญาณที่เร่ร่อนอยู่ในเครือข่ายระหว่างดวงดาวตลอดกาล
เธอนึกถึง "Stoneblade" ผู้เป็นความภาคภูมิใจของ Mount Scrap เรื่องราวที่เขาต่อต้าน Oasis Zone เป็นที่รู้กันทั่วไปในแดนรกร้าง มีคนบอกว่าสุดท้ายเขาก็ได้ติดตาม Galaxy Ranger ไปผงาดง้ำอยู่ในกาแล็กซีต่อ
และยังมีคนรักของเขา "Twinsnake" ผู้เป็นคนดังใน Oasis Zone ไม่มีใครแน่ใจว่าเธอไปอยู่ที่ไหน ทุกคนรู้แค่ว่า ฐานะไม่สามารถขัดขวางไม่ให้เธอครองคู่กับ Stoneblade ได้ แต่กาแล็กซีกลับเป็นสิ่งที่ทำให้พวกเขาต้องแยกจากกันในที่สุด

ใน Punklorde แฮ็กเกอร์ทุกคนที่ถูกเรียกว่า "ตำนาน" ต่างก็เดินไปยังจุดหมายปลายทางเดียวกัน
เธอผู้เป็นตำนานคนปัจจุบัน ก็รู้ดีว่าตัวเองได้เดินมาถึงประตูบานนั้นแล้วเช่นกัน

ตึก ตึก... เธอได้ยินเสียงฝีเท้าที่ดังมาจากข้างบน เสียงนั้นดังเข้ามาใกล้เรื่อยๆ...
หนึ่งคน สองคน สามคน สี่คน
ผู้ชายหนึ่งคน ผู้หญิงหนึ่งคน หุ่นเหล็กหนึ่งตัว และยังมี...
เธอนั่งลงแล้วหันไปมองห้องใต้ดินที่ว่างเปล่า มองไปยังคนนั้นที่อยู่ข้างประตู...

"ฉันจะเข้าร่วม"
เกมที่ชื่อว่า "Punklorde" จบลงในวันนั้นเอง