Sushang

สมาชิกใหม่ที่ถือดาบใหญ่ ผู้ซึ่งแสนจะไร้เดียงสาและกระตือรือร้นของกองอัศวิน Cloud Knight
เธอเฝ้าฝันที่จะได้เป็นบุคคลผู้ยิ่งใหญ่ ในตำนานบนหน้าประวัติศาสตร์ของกองอัศวิน Cloud Knight
ด้วยเหตุนี้ Sushang จึงยึดมั่นกับคำสอนที่ว่า "เมื่อมีคนตกทุกข์ได้ยาก จงรีบตอบรับทุกคำขอและมอบความช่วยเหลือ การทำความดีนั้นอย่าได้รีรอ และหมั่นไตร่ตรองตัวเองอยู่เสมอ" พร้อมทั้งใช้ชีวิตไปกับการมีความสุขที่ได้ช่วยเหลือผู้อื่น

Jade Gate สว่างไสว ท้องฟ้าเปล่งประกาย Starskiff หลั่งไหลมาร่วมงาน Grand Fair นักท่องเที่ยวข้ามผ่านประตูสวรรค์ไม่ขาดสาย ผู้ที่ทยอยผ่านเข้าออก Luofu แหงนหน้าขึ้นมอง ต่างก็เห็นประตูกว้างขวางยิ่งใหญ่ พื้นที่ว่างภายในปั่นป่วนดุจกระแสน้ำวน ไม่ข้องเกี่ยวพัวพันสิ่งใด มันคอยรองรับเรือน้อยใหญ่ที่เดินทางมาที่นี่ ช่างยิ่งใหญ่ตระการตาเหลือแสน

ประตูสวรรค์ที่ชื่อว่า "Jade Gate" แท้จริงแล้วคือประตูผ่านเข้าสู่แดนสนธยาของ Xianzhou ด้านล่างประตูมีนักเดินทางต่อแถวเพื่อรอเข้าสู่ Luofu มากมาย หนึ่งในนั้นคือเด็กสาวผู้สวมชุดสีเหลืองส้ม ดูแล้วน่าจะอายุประมาณสิบหกสิบเจ็ดปี แต่หากคิดตามมาตรฐานของ Xianzhou ก็มิอาจรู้ได้ว่าความจริงคือเท่าไหร่ และไม่รู้ด้วยว่า เธอเอาพละกำลังมหาศาลจากไหนมาแบกดาบเล่มใหญ่นั่น

ดาบเล่มนั้นยาวสองฟุตหนึ่งนิ้ว มันมีขนาดใหญ่กว่าปกติมาก แม้จะมีผ้าสีขาวพันอยู่ แต่ก็พอมองเห็นรางๆ ว่าเป็นของโบราณ คมดาบทั้งสองด้านบางดุจปีกจักจั่น แต่กลับคมกริบมาก เหล่านักท่องเที่ยวที่เดินผ่านไปมา เมื่อเห็นอาวุธศักดิ์สิทธิ์นี้ต่างก็พากันเหลียวมอง แต่เด็กสาวกลับดูเหมือนกำลังกลุ้มใจจนเอาแต่ขมวดคิ้ว และพูดออกมาเบาๆ อย่างกลัดกลุ้มว่า
"แปลกชะมัด! แม่เคยสอนฉันว่า ถ้าท่องคาถานี้แล้วจะสงบจิตใจได้ แต่ทำไมมันไม่ได้ผลล่ะ?"

เธอยังไม่ทันได้พ่นถ้อยคำชวนเข้าใจยากออกมา ชายชาว Vidyadhara ที่ประจำอยู่ตรงด่านทางนั้นก็โบกมือเรียกเด็กสาวให้เดินไปหา "คนต่อไป!" เด็กสาวตกใจจนกัดฟันแน่น แต่ก็จำต้องเดินไป

"ทองคำหลอมได้ แต่คำสาบาน..." เด็กสาวเอ่ยกับชายชาว Vidyadhara ด้วยสีหน้าจริงจัง
"ทองคำหลอมได้ แต่คำสาบานมิอาจบิดพลิ้ว" ชายชาว Vidyadhara เอ่ยด้วยท่าทางทดท้อว่า "ที่นี่คือด่านตรวจ มาพูดถึงคำสาบานอะไรกัน? แค่แจ้งชื่อ ที่มา และก็เหตุผลที่มาที่นี่ตามความจริงก็พอแล้ว"
เด็กสาวนิ่งงัน คิดว่าตนคงจำเกล็ดเล็กเกล็ดน้อยของ Luofu มาผิดอีกแล้ว เธอได้แต่หิ้วกระจกจัตุรัสขึ้นมาอย่างจนใจ แล้วให้ข้อมูลไปตามที่ชายคนนี้ต้องการ
"ชื่อ: Sushang สิ่งของติดตัว: 'ดาบ Xuanyuan' หนึ่งเล่ม ที่มา..."
"...จิ๊! คำว่า 'Yaoqing' นี่...มันเขียนยังไงแล้วนะ?"

ผ่านมาหลายวันแล้ว หลังจากที่ Sushang ตอบรับคำเรียกตัวจาก Cloud Knight แห่ง Luofu ปกติเธอจะยุ่งอยู่กับการออกไปลาดตระเวนตามที่ต่างๆ แต่กลับไม่พบการลักเล็กขโมยน้อยเลยสักครั้ง ทำให้เธอทั้งหงุดหงิดและโมโห สุดท้ายก็ทำได้แค่ไปฝึกดาบเหมือนอย่างเคย และยามว่างก็ไปฟังคนเล่าเรื่อง แต่ละวันช่างผ่านไปอย่างน่าเบื่อหน่าย

วันนี้เธอกำลังนั่งรอนักเล่าเรื่องเตรียมตัวสำหรับเล่าเรื่อง "ห้าผู้กล้าเหนือเมฆา" แห่ง Luofu อยู่ที่ "Sleepless Earl" แต่เพียงไม่นานก็มีอัศวิน Cloud Knight พังประตูเข้ามา แล้วตะโกนลั่นว่า
"Sushang เร็วเข้า! ชาวต่างแดนคนนั้นก่อเรื่องอีกแล้ว!"

พอได้ยินอย่างนั้น ดวงตาของเธอก็เบิกกว้างทันที ก่อนจะรีบคว้าดาบใหญ่แล้วพุ่งออกไป เมื่อไปถึงที่เกิดเหตุ เธอก็เห็นผู้หญิงผมแดงที่ทั้งกลืนดาบ และพ่นไฟได้ทันที ฝูงชนสนุกสนานกันสุดขีด ผ่านไปไม่นาน ผู้หญิงคนนี้ก็หยิบแผ่นหินแกรนิตเขียวขนาดใหญ่ออกมา เพื่อทำการแสดง "ทุบหินบนอก"

"หยุด! ปกติการจราจรที่นี่ก็ติดขัดอยู่แล้ว มันใช่สถานที่ที่เธอจะมาทำการแสดงที่ไหนกัน!" Sushang พูดเสียงดัง พร้อมทั้งชี้ปลายดาบ 'Xuanyuan' ไปที่หญิงสาว แต่เมื่อหญิงสาวเห็นว่าเธอถือดาบยังไม่มั่นก็คลายใจลง ก่อนเบี่ยงตัวหลบ แล้วควงกระบองไฟที่ยาวถึงสามฟุต จนเกิดประกายไฟติดต่อกันอย่างน่าทึ่ง

"ฉันเผ่นก่อนล่ะ!" ผู้หญิงผมแดงเอ่ยอย่างร่าเริง ก่อนจะฟาดท้ายกระบองไปที่ข้อมือทั้งสองของ Sushang จน Sushang ต้องรีบถอยหลบไปก้าวใหญ่ๆ แต่นึกไม่ถึงว่าผู้หญิงคนนั้น จะหยิบวัตถุทรงกลมหลายอันออกมาจากถุงหนัง แล้วปาลงบนพื้นจนเกิดควันโขมง เสียงระเบิดดังต่อเนื่องไม่ขาดสาย พอเธอรู้ตัวอีกที ผู้หญิงคนนั้นก็หายไปแล้ว
"นี่มันอะไรน่ะ... ประทัด?!"
"ชาวต่างแดนคนนี้... ประมาทไม่ได้เลยจริงๆ!"

"ถึง พ่อและแม่ที่เคารพ:

ท่านพ่อและท่านแม่สบายดีมั้ย? Sushang ไปร่วมสู้รบตามที่ต่างๆ พร้อมกับเหล่าอัศวิน Cloud Knight แห่ง Luofu ตามที่พ่อกับแม่ต้องการมาได้สักพักแล้ว และก็มีเรื่องที่อยากจะมาเล่าให้ฟังด้วย!

หนูคิดว่าเรื่องที่สำคัญที่สุดในช่วงนี้คือ... Sushang สามารถจัดการบุคคลอันตรายคนหนึ่งได้ โดยไม่ต้องให้คนอื่นช่วยแล้ว! ชาวต่างแดนคนนี้ชอบก่อเรื่องไปทั่ว ทั้งยังมีวัตถุระเบิดจำนวนมากไว้ในครอบครองด้วย ถือเป็นภัยคุกคามร้ายแรง ต่อความปลอดภัยของสาธารณชนจริงๆ แต่คนคนนี้ทำไปด้วยความจำเป็นเพราะถูกชีวิตบีบคั้น และเพราะได้รับแรงบันดาลใจจาก Sushang เธอก็เลยตัดสินใจปรับปรุงตัวใหม่... จนตอนนี้เราก็กลายเป็นเพื่อนสนิทกันแล้ว!

Sushang ยังคงหมั่นฝึกดาบทุกวันตามที่พ่อกับแม่กำชับไว้ และรู้สึกว่าฝีมือก้าวหน้าขึ้นไม่น้อยเลย ถ้ามีเวลาว่างและกลับไปแสดงให้ดูที่บ้าน พ่อกับแม่คงจะดีใจไปกับหนูด้วยแน่ๆ เลย!

หนูนึกถึงตอนที่ออกเดินทางในปีนั้น พ่อกับแม่บอกให้ Sushang ตั้งใจฝึกฝนกับกองอัศวินให้ดี อย่าคิดอะไรวอกแวก ตอนนี้หนูได้เรียนรู้อะไรมากมาย และก้าวหน้าขึ้นเรื่อยๆ แล้ว แม้จะยังมีส่วนที่บกพร่องอยู่ แต่ Sushang ก็ได้รับผิดช่อในงานคนเดียวแล้ว! ท่านพ่อและท่านแม่ไม่ต้องเป็นห่วงนะ!

Sushang
วันที่ 21 ตุลาคม"

"ถึง Sushang:

ได้อ่านจดหมาย คล้ายได้พบหน้า พวกเราสองคนสบายดี ไม่ต้องเป็นห่วง

พวกเรารับรู้เรื่องราวช่วงนี้ ที่ลูกเขียนเล่ามาในจดหมายแล้ว และรู้สึกยินดีไปกับลูกด้วย นอกจากนี้ พวกเรายังมีเรื่องจะกำชับลูกเพิ่มสักหน่อย หวังว่าลูกจะพยายามทำมันอย่างเต็มที่นะ

ข้อแรก เวลาคบเพื่อน ควรพิจารณาผลดีและผลเสียให้แน่ชัดเสียก่อน ตอนนี้ Sushang เป็นผู้ใหญ่แล้ว แต่กลับไม่รู้ว่าจิตใจคนเรานั้นยากลึกหยั่งถึง และไม่รู้ว่าโลกนั้นอันตรายเพียงใด การคบหากับพวกคนไม่ดี ทำให้เรารู้สึกเป็นกังวลและไม่พอใจมาก ลูกควรคบหากับคนดีๆ ที่ซื่อตรง เชื่อใจได้ หรือผู้มีความรู้ และควรอยู่ให้ห่างจากคนไม่ดี จำพวกผู้ประจบสอพลอ เสแสร้งแกล้งทำสุภาพอ่อนโยน หรือพวกที่สับปลับกลิ้งกลอก

ข้อที่สอง ลูกไม่ควรโอ้อวดความดีของตนจนเกินงาม พวกเรารู้ดีว่า Sushang ชอบช่วยเหลือผู้อื่น แต่สิ่งที่เขียนในจดหมายก็มีทั้งเรื่องจริงและเท็จปะปนกัน และมีหลายจุดที่ดูจะเกินจริงไปมาก Xianzhou มีคำโบราณกล่าวไว้ว่า 'ชื่อเสียงไม่อาจได้มาโดยง่าย กิตติศัพท์ไม่อาจเกิดขึ้นได้โดยบังเอิญ' เพราะฉะนั้นเมื่อสร้างคุณงามความดีได้ ถึงจะทำงานหนักเพียงไร ก็จงอย่าโอ้อวดลำพองตน ขอให้ลูกจำไว้ว่า พวกเราชาว Xianzhou มีอายุขัยยืนยาว แม้มีชื่อเสียงเกียรติยศมากมาย แต่สักวันมันก็จะเลือนหายไปตามกาลเวลา นี่จึงเป็นเหตุผลที่ลูกควรสร้างรากฐานของตนเองให้มั่นคง เท้าเดินอยู่บนพื้นก็ราวกับเดินอยู่บนแผ่นน้ำแข็ง หากรีบร้อนสร้างความสำเร็จจนพลั้งเดินทางผิด จะทำให้ตกอยู่ในวังวนเลวร้าย และส่งผลเสียไปจนชั่วชีวิต!

หมายเหตุ: หมั่นฝึกฝนวิชาดาบเป็นประจำ และอย่าลืมท่อง 'เคล็ดวิถีแห่งดาบ' เพื่อฝึกจิตใจด้วย จิตใจคือพื้นฐานของศิลปะการต่อสู้ เมื่อจิตใจได้รับการขัดเกลาจนไร้ลักษณ์ ก็จะรู้เองว่าดาบนั้นเป็นเพียงวัตถุนอกกาย ต้นหญ้า ไม้ ก้อนหิน หรือไม้ไผ่ ล้วนใช้เป็นดาบได้ทั้งนั้น จงปล่อยให้มันเป็นอิสระไปตามจิตใจและกำลัง แล้ววันหนึ่งลูกจะควบคุม 'Xuanyuan' ได้ดั่งใจนึก

เพิ่มเติม: สะกดผิดเยอะเลยนะ Sushang หลังเลิกงานก็หมั่นอ่านหนังสือเยอะๆ ด้วย แล้วก็... "ได้รับผิดชอบงานคนเดียว" ไม่ใช่ "ได้รับผิดช่อในงานคนเดียว" นะ

Suyi
วันที่ 22 ตุลาคม"