แม้จะอยู่ระหว่างทางแล้ว แต่เธอก็ยังไม่รู้อะไรเกี่ยวกับการเดินทางครั้งนี้เลย
สิ่งเดียวที่รู้คือ เธอได้ลาจากเสียงวิพากษ์วิจารณ์ และการทะเลาะเบาะแว้งในครอบครัวเสียที
กระทั่งมองไกลออกไปนอกหน้าต่าง เธอก็เข้าใจถึงความหมายของกวีบทนั้นได้อย่างลึกซึ้ง
"วันใดวันหนึ่งในภายภาคหน้า เราจะหยุดก้าวเท้า แล้วกางปีกบิน"

แสงเจิดจ้าที่เปล่งประกายอยู่ในดวงตาของเธอ ก็คือเงาสะท้อนของดวงดาว