เธอเคยสงสัยว่ามันคือโปรแกรมบางอย่าง ไม่อย่างนั้นทำไมถึงได้ไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อยบ้างล่ะ
แต่โปรแกรมก็ไม่น่าจะทิ้งวิธีแก้ปัญหาที่ดีที่สุด แล้วอ้อมผ่านกับดักของเธอไปได้นี่นา

"ดูเหมือนว่า พวกเราจะเจอกับสงครามที่ยืดเยื้อแล้วสินะ"
เธออ้าปากหาว

"รีบนอนเถอะ สิ่งมีชีวิตอินทรีย์ควรรู้จักถนอมความฝันเอาไว้นะ"
บรรยากาศรอบข้างเริ่มมืดลง

จู่ๆ เธอก็สะดุ้งตื่น แต่ข้อมูลที่ตกค้างอยู่ก็ได้ถูกกวาดล้างและเผาทำลายไปแล้ว ราวกับฝันตื่นหนึ่ง
...ยกเว้นก็แต่รสชาติแห่งความล้มเหลวเท่านั้น ที่ยังคงเหมือนจริง