"พี่ชาย นี่มัน..."
"ไม่ได้ร้องเพลงอย่างมีความสุขมานานแล้วสินะ... ฉันจัดเวทีไว้ให้แล้ว แต่มัน... อาจดูเรียบง่ายหน่อยนะ"
"แต่อาจารย์บอกว่าฉันไม่เหมาะ..."
"ไม่หรอก ฉันว่าเธอร้องเพราะมาก! ในอนาคต เธอจะทำความฝันของตัวเองให้เป็นจริงได้แน่นอน และยืนร้องเพลงอยู่บนเวทีที่ยิ่งใหญ่กว่านี้..."
...

หลายปีผ่านไป เธอที่ยืนอยู่บนเวทีอันเจิดจรัส และเหม่อมองไปยังแฟนคลับ ที่อลหม่านอยู่เบื้องล่าง...
บนเส้นทางการไล่ตามความฝันที่แสนยาวนาน เธอมักจะนึกถึงสายตาที่เต็มไปด้วยความเชื่อมั่นคู่นั้น และ "คอนเสิร์ต" แรกของตัวเองอยู่เสมอ
ไม่มีแสงไฟที่สว่างไสว ไม่มีเครื่องสำอางอันงดงาม มีเพียงเวทีที่เด็กน้อยคนหนึ่งสร้างขึ้น เพื่อเป็นกำลังใจให้เด็กอีกคนได้ไล่ตามความฝัน

"ตอนนี้ ความฝันของพวกเราต่างก็เป็นจริงแล้ว แต่... นั่นจะยังเป็นความฝันของ "พวกเรา" อยู่ไหมนะ..."
เธอกุมไมค์ไว้แน่น ก่อนที่เพลงต่อไปจะเริ่มขึ้น เธอแทบไม่มีเวลาให้นึกเสียใจด้วยซ้ำ