ฝันแสนหวานชั่วนิรันดร์ที่ใฝ่หา ได้หายไปในชั่วพริบตา ยามเขาร่วงหล่นสู่พื้น เขาไม่ได้เศร้าแต่อย่างใด เพียงแค่อยากหลับตาลงเท่านั้น

เส้นทางเก่าที่เขาก้าวเดินถูกทำลายลง และทางข้างหน้า ก็ยังคงปกคลุมไปด้วยม่านหมอก
"หลังจากที่ตื่นขึ้นมา โลกก็ยังคงวนเวียน อยู่ในวัฏจักรแห่งความเจ็บปวด อย่างไม่มีทางหนีรอดได้เหมือนแต่ก่อน..."
เขาแบกอดีตไว้บนบ่า หันหลังให้กับบ้านเกิด และก้าวไปสู่สรวงสวรรค์ที่ไม่มีอยู่จริงต่อ

เพราะงั้นแล้ว เหตุใดผู้คนถึงต้องหลับใหล? ทำไมผู้คนถึงต้องตื่นขึ้น?
...ดาวดวงแล้วดวงเล่า เคลื่อนผ่านนอกหน้าต่างไป ในตอนนี้ คำตอบของมัน คงจำเป็นต้องได้รับการตีความหมายใหม่
"บางที... บางทีฉันอาจจะยัง..."