เข็มของเข็มทิศหมุนอย่างต่อเนื่อง สุดท้ายก็ชี้ไปยังช่วงเวลาแห่งความฝัน
ที่นอกหน้าต่าง ระบบดวงดาว Asdana ที่เต็มไปด้วยสสารความทรงจำ กำลังส่องแสงสลัว ส่วนเรือนจำชายขอบที่อยู่ที่นั่น ก็ยังคงเต็มไปด้วยไฟสงคราม

"พวกนายคิดว่า โลกในความฝันจะหน้าตาเป็นยังไง? ฉันจะตั้งใจวาดแผนที่ให้ละเอียดเลย"
หญิงสาวเก็บเครื่องมือวาดแผนที่ แล้วมองดูโลกใหม่ที่อยู่ไม่ไกลเกินเอื้อม ด้วยความตั้งตารออย่างใจจดใจจ่อ
"ที่นั่นวุ่นวายมาก พอไปถึงแล้วก็อย่าเพ่นพ่านไปทั่วล่ะ ถ้าถูกลักพาตัวแบบครั้งที่แล้วอีกล่ะก็ ฉัน..."
พอทำความสะอาดอาวุธเสร็จ ชายในชุดคาวบอยก็หยิบแก้วเครื่องดื่ม เดินไปที่โซฟา พลางส่ายหัวอย่างระอา
"ดินแดนแห่งความฝัน มีความเป็นไปได้ไม่มีที่สิ้นสุด เราต้องทำการใหญ่ได้แน่นอน... กัปตันรถไฟ ถ้าพวกเราเกิดหลงรักที่นี่ แล้วไม่กลับมาอีก เธอจะคิดถึงพวกเรามั้ย?"
ผู้มาเยือนนิรนามในชุดภูมิฐานขยิบตาให้ Pom-Pom พร้อมรอยยิ้ม
"อย่ามาล้อกัปตันรถไฟเล่นแบบนี้นะปอม! กัปตันรถไฟ เธออยากจะพูดอย่างนี้ใช่มั้ยล่ะ?" หญิงสาวยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์
"พวกเธอนี่นะ! บ้าจริงเชียว!"
ฟองฟู่ลอยอยู่ในเครื่องดื่ม ตู้รถไฟเปี่ยมไปด้วยเสียงหัวเราะ
...

แผ่นหลังของผู้มาเยือนนิรนามหนุ่มสาว ค่อยๆ ถูกสสารความทรงจำกลืนกิน
"เดินทางปลอดภัยนะ... ปอม..."
เมื่อหันกลับไป ตู้รถไฟก็ว่างเปล่าเสียแล้ว
กัปตันรถไฟนิ่งไป... เหตุการณ์แบบนี้ เขาเหมือนจะเคยเจอมานับครั้งไม่ถ้วนแล้ว