เขารู้สึกราวกับตกลงไปในห้วงทะเลลึก ทุกสิ่งทุกอย่างได้จากเขาไป เหลือเพียงความคิดอันว่างเปล่า ที่กำลังกระเสือกกระสนดิ้นรนอยู่

ความหวาดกลัว ความไม่สบายใจ ความโดดเดี่ยว ความมืดมน และความโกรธแค้น... สิ่งเหล่านี้ไม่ได้หายไปพร้อมร่างกายของเขา แต่ยังอยู่ในเปลือกกลไกในอีกรูปแบบหนึ่ง และมันก็หนักอึ้งมากขึ้นเรื่อยๆ

เขาได้ยินเสียงเรียกของผู้ล่วงลับ และได้กลิ่นไหม้ เสียงเครื่องยนต์ดังก้องอยู่ในหู เลือดสีฟ้าสดใหม่ ไหลไปยังหัวใจที่หิวกระหายของเขา... ความทรงจำอันโหดร้ายปรากฏขึ้นอีกครั้ง และความแค้นที่ฝังลึกอยู่ในใจ ก็กลายเป็นแสงริบหรี่ในความมืดมิด เขาเดินตามแสงนั้นไปจนสุดทาง และพยายามอย่างสุดความสามารถ เพื่อลอยขึ้นมาเหนือผิวน้ำ

เขาลืมตาขึ้น พร้อมกับประกายไฟที่แว็บผ่านไป ก่อนจะได้ยินคำแสดงความยินดีของหมอ...
"ยินดีต้อนรับสู่โลกอีกครั้ง"
เขากำมือแน่น ซึ่งตอนนี้พวกมันทำมาจากเหล็กที่เย็นเฉียบ...
และเขาจะไม่ได้มีชีวิตอยู่เพื่อตัวเองอีกต่อไป