"เลดี้หยกเมตตา ถ้าไม่ได้คุณคอยส่งสิ่งของ และเงินช่วยเหลือมาตลอด สถานเลี้ยงเด็กกำพร้าก็คงจะ..."
เธอลูบหัวเด็กๆ อย่างเบามือ และหยุดไม่ให้ผู้อำนวยการพูดต่อ
"ตราบใดที่ฉันยังอยู่ ก็ไม่ต้องกังวลเรื่องอนาคตหรอก... ส่วนคำพูดพวกนี้ ก็ไม่จำเป็นต้องพูดให้พวกเด็กๆ ฟังเลย มันมีแต่จะทำให้พวกเขากังวลเสียเปล่าๆ"

เด็กๆ เงยหน้าขึ้นแล้วเล่าเสียงเจื้อยแจ้ว ถึงเรื่องสนุกที่พบเจอช่วงนี้ รวมถึงเรื่องกลุ้มใจ และความฝันของพวกเขา
"เลดี้หยกเมตตา คราวหน้า คุณจะมาอีกเมื่อไหร่เหรอ?"
"อย่าทำงานหนักเกินไป แล้วก็รีบเข้านอนไวๆ ด้วยนะ..."
"เลดี้หยกเมตตา โตขึ้นหนูจะต้องเป็นเหมือนคุณให้ได้!"
เธอมองดูดวงตาที่ใสบริสุทธิ์ของเด็กๆ แล้วชะงักไปครู่หนึ่ง
"เป็นเหมือนฉันงั้นเหรอ..."
เด็กน้อยยื่นแอปเปิลให้เธอ"อื้ม! เป็นคนที่นำแสงสว่าง และความหวังมาให้ผู้อื่นยังไงล่ะ!"

ความยากจน ความผิดพลาด ความโศกเศร้า ความทุกข์ทรมาน... เธอเดินทางท่ามกลางกาแล็กซี รับหลักประกันจากผู้อื่น และให้สิ่งตอบแทนที่เท่าเทียมกัน
ชีวิตดำรงอยู่เพราะความปรารถนา ดิ้นรนเพราะความปรารถนา ตายจากเพราะความปรารถนา... นี่เป็นกฎที่ไม่อาจต้านทานได้ และเป็นสิ่งที่ชีวิตหลีกเลี่ยงไม่ได้เช่นกัน
นักการกุศลหน้าเนื้อใจเสือ นักธุรกิจชั่วร้ายที่จำนำวิญญาณ... เธอได้รับตัวตนมากมายจากผู้คนหลากโลก แต่มีเพียงตัวเธอเท่านั้นที่เข้าใจ ถึงคุณธรรมเบื้องหลังการกระทำเหล่านี้