น้ำค้างเย็นยะเยือกจับตัวบนคมดาบ ซึ่งมีร่องรอยของคราบเลือดไหลอาบ
ผืนดินรกร้างอวลกลิ่นสนิม เปลวไฟจากการต่อสู้อันเดือดระอุ ยังคงลุกโชนอยู่บนเถ้าถ่าน

"Mydeimos เมื่อครู่ช่างเป็นการต่อสู้ที่ยอดเยี่ยมจริงๆ!"
นักรบที่เปลือยท่อนบนเช็ดอาวุธ และร้องบอกอย่างตื่นเต้น

"Mydei สักวันผมก็จะเอาชนะศัตรู ให้ได้เหมือนอย่างพี่เหมือนกัน!"
เด็กชายมองเขาด้วยความชื่นชม พร้อมกับถือดาบที่หักอยู่ในมือ

"ผู้สืบบัลลังก์ อีกไม่นาน พวกเราก็จะได้กลับไปยัง Kremnos แล้ว"
ชายชราที่ผ่านโลกมาอย่างโชกโชน แย้มยิ้มแล้วดื่มอวยพรให้กับเขา

เขาพยักหน้าเล็กน้อย แล้วเดินไปทางค่ายเพียงลำพัง
ความเจ็บปวดจากการเกิดใหม่ ยังคงแล่นไปทั่วผิวหนังของเขา และพรุ่งนี้ เขาจะนำกองทหารโดดเดี่ยวแห่ง Kremnos ออกเดินทางไปยังต่างแดนอีกครั้ง
การเดินทางอันยาวนานจะสิ้นสุดลงที่ใดนั้น เขาไม่อาจล่วงรู้ได้ แต่สิ่งเดียวที่มั่นใจได้ก็คือ เขาจะแบกรับหน้าที่ของราชา จนกว่าโลหิตและเปลวเพลิงจะดับสูญ

ในยามค่ำคืน เขายกดื่มน้ำอมฤตสีโลหิตเพียงลำพัง เสียงพิณของกวีพเนจรที่ผ่านทางมา ล่องลอยอยู่ในอากาศ...
"บ้านเกิดคือดินแดนแห่งความฝัน มิใช่แห่งหนที่เราจะไปถึงได้"