Poet of Mourning Collapse

"Mnestia พวกเราขออธิษฐานต่อท่าน หากบนโลกไร้ซึ่งเสียงเพลง วสันต์ก็จะไร้ซึ่งเสียงบรรเลง และไพรวัลย์จะไร้ซึ่งบุปผาผลิบาน..."

ใช้สายน้ำจากลำธารชะล้างสองมือ แล้วใช้สองมือตักน้ำใสเย็นมาถวายแด่เทพ เหล่ากวีพเนจรรวมตัวกันอยู่ที่หน้าวิหาร และต่างถกเถียงกันว่า ใครจะได้รับมงกุฎดอกไม้ที่ได้รับพรจาก Mnestia ไปครอง สามสาวพี่น้อง Parthia ซึ่งมีชื่อเสียงในด้านบทกวีรัก ได้ขับขานบทเพลงออกมาก่อนใคร ตามมาด้วยกวีสูงอายุ Lupes ผู้ใช้สำนวนอุปมาอันยอดเยี่ยมมากมาย น้ำเสียงและถ้อยคำอันไพเราะหวานหู ไม่อาจทำให้เทพีรู้สึกประทับใจได้ จอกเครื่องดื่มที่อยู่ตรงหน้า จึงไม่ขยับเลยแม้แต่น้อย

จนกระทั่ง กวีพเนจรคนหนึ่งได้เล่นพิณเจ็ดสายในมือ และบรรเลงเรื่องราวที่ถูกบันทึกไว้บนกระดาษปาปิรุสโบราณ พายุทรายเมื่อพันปีก่อนพัดโหมกระหน่ำ เรื่องราวเริ่มต้นขึ้นเช่นนี้ ในสมัยที่บนโลกยังมีเมืองต่างๆ อยู่มากมาย เคยมีเมืองแห่งหนึ่งถูกมังกรร้ายบุกโจมตี

"ร่ำอาลัยแด่บ้านเกิดของข้า..."
"สัตว์ประหลาดครองวัง ทายาทผู้สูงศักดิ์กลายเป็นผู้ชั่วร้าย"
"ต้องโทษมังกรยักษ์ที่บุกเข้าไปในปราสาทตัวนั้น"
"มันล่อลวงราชัน และกลืนกินเจ้าหญิงของดินแดน..."

เครื่องดื่มรสเลิศถูกเทพีดื่มไปจนหมด กวีพเนจรกลายเป็นผู้ครอบครองมงกุฎดอกไม้