Space Sealing Station

ครั้งหนึ่ง คุณ Herta เคยกังวลเรื่องของสะสมที่กระจายอยู่ทั่วกาแล็กซี พวกมันมีจำนวนมหาศาล และกักเก็บได้ยากเย็น แถมตัวเธอเองก็ยังหมดความสนใจที่จะจัดการพวกมันแล้วด้วย

องค์กรสันติภาพแห่งดวงดาวที่มีน้ำใจและใจกว้างจึงเสนอวิธีแก้ให้ทันที จากนั้นสถานีอวกาศ "Herta" ที่เต็มไปด้วยความรู้และความลี้ลับก็ได้ถือกำเนิดขึ้น พวกเขากำหนดมาตรการกักเก็บของสะสมอย่างครอบคลุมขึ้นในสถานีอวกาศ โดยมุ่งมั่นที่จะ "กักเก็บทุกสิ่งทุกอย่าง ด้วยความเป็นระเบียบและชัดเจน" พวกปรากฏการณ์จะถูกกักเก็บไว้ในภาชนะพิเศษ ส่วนวัตถุหายากก็จะมีกฎเกณฑ์ของมัน... วัตถุหายากนับพันชิ้นจะถูกจำแนกประเภท และนำไปผนึกไว้ในส่วนลึกของสถานีอวกาศ เพื่อวัตถุประสงค์ในการทำวิจัย

องค์กรเสนอว่า ผู้ที่สนใจในความลึกลับของดวงดาว ล้วนสมควรได้รับการต้อนรับทั้งสิ้น ซึ่งนั่นก็ได้นำพาเหล่านักวิชาการที่ใฝ่รู้ทั้งหลาย ให้มาเข้าร่วมกับสถานีอวกาศมากขึ้นเรื่อยๆ

พวกนักวิจัยส่วนใหญ่ต่างก็เลื่อมใสในตัวคุณ Herta และสาบานว่าจะรักษาอุดมคติที่มีต่อจักรวาล และจะสำรวจความลับในเสียงกระซิบจากดวงดาวอยู่เสมอ พวกเขาสำรวจขอบเขตของสิ่งมีชีวิตในจักรวาล อภิปรายถึงความยุติธรรมที่แท้จริง ร่างแผนที่ดวงดาวของกาแล็กซี ถอดรหัสความลับเบื้องหลังพิธีกรรม และแสวงหาความรู้จากการปฏิบัติ... พวกเขาเชื่อถือในแนวคิด "ถ่ายทอดความรู้" และร่วมกันทำวิจัยอย่างเสรีและเปิดกว้าง

เมื่อสถานีอวกาศเริ่มเข้ารูปเข้ารอย และดำเนินไปตามทางของมัน คุณ Herta ก็ไม่ค่อยปรากฏตัวให้เห็นอีก ตอนนี้เอง องค์กรจึงพบว่าในสถานีอวกาศเต็มไปด้วยนักวิจัยทั่วไป ทว่าไร้เงาของอัจฉริยะเสียแล้ว

แสงสว่างในห้องโดยสารแต่ละแห่ง ทำให้ผู้คนยากจะรับรู้กาลเวลา มีเพียงวิถีชีวิตอันอ่อนล้าเท่านั้น ที่พอจะทำให้สัมผัสถึงร่องรอยของมันได้บ้าง เจ้าหน้าที่สองสามคนมักจะถกเถียงกันเรื่องของสะสม และทะเลาะกันยกใหญ่ เจ้าหน้าที่ด้านความปลอดภัยที่ไม่ได้ไปลาดตระเวนประจำวัน แต่กลับงีบหลับอยู่บนเตียงสนาม บางครั้งนักวิจัยสูงวัย ก็พูดถึงประสบการณ์ความรักในอดีตของตน ให้คนรุ่นหนุ่มสาวฟัง หรือบุคคลสำคัญที่ปลอมตัวเป็นลูกจ้างชั่วคราว แล้วรอคอยจุดเปลี่ยนครั้งต่อไป... นอกจากการวิจัยแล้ว ที่นี่ก็ยังเป็นวิถีชีวิต ซึ่งสามารถรู้ได้ง่ายๆ เพียงแค่มองออกไปนอกช่องหน้าต่าง ที่มีดวงดาวพร่างพราวร่วมทางไปด้วยกัน

แม้ว่ากิจกรรมที่ทำได้จะมีจำกัด แต่เหล่านักวิจัยก็ยังพูดถึงการใช้ชีวิตในสถานีอวกาศอย่างสวยงามว่า กาแล็กซีคือบทกวีอันล้ำลึก และสถานีอวกาศ "Herta" ก็กำลังเปิดอ่านมันอย่างช้าๆ